Σήμερα στις 12:00 ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ μας καλεί λέει να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή καθότι είναι ημέρα ειρήνης!...
…Τι είναι αυτό το… «ΟΗΕ» ρε παιδιά; Δεν το έχω δει πουθενά τόσα χρόνιαΧΧΧ!
Μμμμ, μάλλον θα είναι για να μας ενημερώνει για τις…γιορτές.
«ΗΜΕΡΑ ΕΙΡΗΝΗΣ»???
Το ακούω και φρικάρω! Δηλαδή, το αυτονόητο χρειάζεται ΜΙΑ μόνο ημέρα για να το σκεφτούμε -ή μάλλον, ούτε καν αυτό- για να το αναφέρουμε απλά, καθησυχάζοντας τις ενοχές μας που δεν το υπηρετούμε. Και είναι αρκετό ενός λεπτού σιγή…για τι ακριβώς; Ας με βοηθήσει κάποιος γιατί αδυνατώ να καταλάβω…
.........................................................Απογοήτευση ο κόσμος όσο το σκέφτομαι.
…Λέω ν` αφιερώσω ένα τραγούδι στην ψυχή μου, μήπως και τη μαλακώσω λίγο…
Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσανε χθες
Χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά
Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί
Εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά
Τον πόλεμο μισώ κι απ` τη ζωή αποζητώ
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά να μ` είχες πάρει αγκαλιά
Το ξέρω, σου ζητώ πάρα πολλά
Δεν θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσανε χθες
Δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
Κι αν χάνεις αυτό που σε ζει, δεν έφταιξες μόνο εσύ
Αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά
Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω
Να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
Κι ας ήταν μια φορά να δεις, μικρέ μου φουκαρά
πώς μαλακώνω σα δε μου μιλάς σκληρά
Νικόλας Άσιμος
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δυστυχώς, έχεις δίκιο... Κι αυτός ο Άσιμος ο μπαγάσας, εχει γράψει καταπληκτικό στίχο... νά'σαι καλά..
Δημοσίευση σχολίου