Πέμπτη, Απριλίου 23, 2009

Virginia ...τελευταίες μέρες...

Δεν έχω ιδέα τι λέει το τραγουδάκι, αλλά όταν ακούω τη μελωδία, ξέρω ότι έτσι νιώθω:-)



Στιγμές ευτυχίας…
Πράγματα που δεν μπορείς να εξηγήσεις σε άλλους. Μόνο τα νιώθεις. Το Charlottesville έχει τεράστιες εκτάσεις πράσινου, με λουλούδια και δέντρα το ένα δίπλα στ’ άλλο, όλα διαφορετικά μεταξύ τους και είναι απόλαυση να περπατάς ανάμεσά τους. Το πρωί πάω ακόμα και τρέχω στο πάρκο εδώ, απέναντι απ’ το σπίτι μας κι όλη η διαδρομή είναι σπαρμένη από ερεθίσματα για τις αισθήσεις μου. Κάθε λίγα μέτρα άλλα αρώματα, άλλα χρώματα, άλλοι ήχοι, άλλη αύρα μου χαϊδεύει πρόσωπο και σώμα. Τελειώνω με μερικές στροφές στο γήπεδο που βρίσκεται στη μέση του πάρκου, λίγη γυμναστική και…κούνια! Τις τελευταίες μέρες χαλαρώνω από το τρέξιμο κάνοντας κούνια σε μία από τις λαστιχένιες κούνιες που ‘χει δίπλα στο γήπεδο.
Παιδί ξανά, ανεμελιά, στιγμές απόλυτης πληρότητας!
Είσαι εσύ και το σύμπαν…
Και το σύμπαν μοιάζει να σου δίνεται. Έρχεται στα μέτρα σου κι υπάρχει μόνο για σένα. Και φοβάσαι και να το ψιθυρίσεις ακόμα μέσα σου, μα είναι τόσο δυνατό που δεν συγκρατιέται και φωνάζει· ότι είσ’ ευτυχισμένος.

Virginia...τελευταίες μέρες...

Τρίτη, Απριλίου 07, 2009

Λεξικό του αέρα

Μέσα μου έχω μακριά ίσια μαλλιά
και φοράω ένα μακρύ ελαφρύ φόρεμα.
Στέκομαι όρθια, κοιτάζω κάπου μακριά
– άλλες φορές με μάτια ανοιχτά, άλλες φορές με μάτια κλειστά –
ο αέρας παίρνει τα μαλλιά μου στο πλάι, πίσω απ’ την πλάτη μου,
εκτός από μερικές τουφίτσες που μου τις κολλάει στο πρόσωπο.
Παίρνει και το φόρεμά μου στην ίδια κατεύθυνση,
σ’ έναν χορό συγχρονισμένο με τα μαλλιά μου.
Στέκομαι εκεί και αφουγκράζομαι εσένα που δεν ξέρω,
που ποτέ δεν θα γνωρίσω, γιατί απλά δεν γνωρίζεσαι.
Είσαι ο Έρωτας που δεν έχει σχέση με το σώμα,
είσαι πέρα απ’ αυτό
και σε κουβαλάω μέσα μου από τότε που γεννήθηκα.
Ίσως και πριν να γεννηθώ.
Στέκομαι και σ’ ακούω ντυμένη έτσι και με τα μαλλιά αφημένα.
Γιατί εσύ μιλάς αέρα.
Και μου χρειάζονται μακριά μαλλιά
και το ελαφρύ μου φόρεμα για να σε μεταφράζουν.
…Κι είναι τόσο παράδοξο, ακατανόητο κι αλλοπρόσαλλο

για όσους με βλέπουν
Γιατί εγώ, ίσια μακριά μαλλιά δεν έχω

και τα φορέματα δεν τα φοράω ποτέ…