Τρίτη, Νοεμβρίου 30, 2010

Του Παραλόγου:-P

Βραδάκι στο Χοροθέατρο. To Lose Lautrec.
Περιμένοντας στην πλατεία ν’ αρχίσει η παράσταση, στα τρία μπροστινά μας καθίσματα κάθονται δυο κοπελιές, άγνωστες, προφανώς, μέχρι εκείνη τη στιγμή, μεταξύ τους.
Σε λίγο έρχεται μια τρίτη η οποία γνωρίζει και τις δυο πρώτες.
Γυρίζει στη μία δείχνοντας την άλλη και λέει:
“Την γνώρισες την Πουλχερία;”(!)
“Όχι, αλλά άκουσα τ’ όνομά της πριν”.
Και γυρίζοντας προς την Πουλχερία, της δίνει το χέρι και της λέει:
“Χαίρω πολύ! Παντελίτσα.”(!!)
Στη συνέχεια, απευθύνεται στην τρίτη και ρωτάει:
“Εσένα πώς σε είπαμε;”
“Βάντα.”(!!!)
Εμείς σοβαροί ακόμα από πίσω. Αλλά η Παντελίτσα συνεχίζει:
“Το Πουλχερία βγαίνει από κάπου;” (!!!!)
“Όχι, έτσι είναι... Το Παντελίτσα;”
“Όχι, κανονικά. Απ’ τη γιαγιά μου, Παντελής.” (!!!!!!!!!!!!!!)
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ε! Ύστερα απ’ όλ’ αυτά, δεν μπόρεσα να μην συμπεράνω:
Το “Βάντα”, cool. Σίγουρα θα βγήκε απ’ τον Sport Billy!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010

ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ @ 8BALL 30.10.2010

“…Μα εγώ λέω πως θα πρέπει να φύγω όσο μπορώ πιο μακριά!
Πρόκειται να βρέξει κι ο αέρας αγριεύει
ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ
Μπορεί και να χάσω αυτό το τρένο απόψε
ΜΑ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΑ…”

Αν και αυτή τη φορά, λόγω ανωτέρας βίας, ήμουν αναγκασμένη να παρακολουθώ την συναυλία από τα πλαϊνά της σκηνής, να μην συμμετέχω στους χορούς, τα ουρλιαχτά και τα χτυπήματα που διαδραματίζονταν ακριβώς από κάτω, ενθουσιάστηκα και πάλι, όπως πάντα. Ζήλευα βέβαια αυτούς που ιδροκοπούσανε μπροστά στα Μωρά, αλλά είχα την ευκαιρία να δω για μια φορά πώς είναι να κοιτάς, να ακούς, να βλέπεις συγκρότημα και κοινό ταυτόχρονα, ενώ τραγουδάς και κρατάς τον ρυθμό. Όπως και να ‘χει, δεν άντεξα να μην πάω. Κι έφυγα και πάλι το ίδιο ενθουσιασμένη, το ίδιο αναζωογονημένη και εκτονωμένη, όπως κάθε άλλη φορά.

Ήταν ένα live χωρίς διάλειμμα, με παλιά και νέα τραγούδια και ακόμη πιο νέα, καθώς μας ανακοίνωσε ο Σαλβαδόρ ότι όπου να ‘ναι, θα κυκλοφορήσει και ο νέος δίσκος των Μωρών Στη Φωτιά, από τον οποίον μας παίξανε και δυο τραγούδια. Κι όπως το κόβω, θα ικανοποιήσει και πάλι όσους τόσα χρόνια παρακολουθούμε το συγκρότημα από κοντά.Υπομονή για την επιβεβαίωση!


Στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ τις συναυλίες τους δεν υπήρξε ούτε μία που να μην είναι το μαγαζί γεμάτο, που να μην χτυπιέται το κοινό από κάτω, που να μην ανεβαίνουν φανς στην σκηνή για να τον αγκαλιάσουν.

Και το κοινό ανανεώνεται. Εξακολουθεί να προσελκύει κάποιους πιστούς (εμάς) αλλά πετυχαίνει να κερδίζει συνεχώς και πιο νέους (όχι ότι εμείς δεν είμαστε;-)) Κι έτσι η ηλικιακή γκάμα ξεκινάει από την εφηβεία και φτάνει…

Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει αυτό. Υπάρχουν κι άλλα συγκροτήματα, πολύ καλά, πολύ δυναμικά, οργισμένα, αλλά αυτό που συμβαίνει με τα Μωρά δεν το βλέπω πουθενά αλλού. Και μάλιστα, ενώ κάθε φορά κατεβαίνουν με διάφορες αλλαγές, τόσο στην μουσική παρουσίαση όσο και στο σχήμα. Όπως και να εμφανιστούν, το κοινό ξεσηκώνεται. Και κάτι που επαναλαμβάνεται δεν μπορεί να είναι τυχαίο.


Ίσως τελικά να πρέπει απλά να το ‘χεις. Κι ο Σαλβαδόρ σίγουρα το ‘χει!


Διαπίστωση και ευχή μαζί: Η Φωτιά των Μωρών να μην σβήσει ποτέ!


Για μια γεύση, έστω, από το live του Σαββάτου στο 8ball ο πλέον κατάλληλος είναι ο φωτογράφος μου. Τα συγχαρητήρΓια λοιπόν στον Νάσο!


ΥΓ: Επιτέλους! Αλλάζω ποστ να φύγει η σκυλομούρα δρακουλιάρα απ’ το μπλοκ μου, να μπει κάνας όμορφος να ομορφύνει!


Τρίτη, Σεπτεμβρίου 07, 2010

Η επιτυχημένη



Έτσι είναι. Άμα είσαι πετυχημένος, δεν σε μετακινεί κανείς!
...Ούτε σε διώχνει, βέβαια.

Δευτέρα, Ιουλίου 05, 2010

ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΗ ΕΛΕΝΗ...


Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια

Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ
ΝΑ ΣΕ ΜΠΑΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ,

ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΙΑΞΕΙ
ΝΑ ΣΟΥ ΤΑΞΕΙ, ΝΑ ΣΟΥ ΤΑΞΕΙ

ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΝΑ ΡΗΜΑΞΕΙ
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο


Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας ΝΟΙΚΟΚΥΡΗ
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα

και σηκώνεις το ποτήρι
ΑΡΠΑΖΕΙ, ΚΛΕΒΕΙ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΑΚΙΡΙ


Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη της επαρχίας,

της Αθήνας κοιμωμένη
Η ΖΩΗ ΣΟΥ, ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΗ


ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ

ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΣΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ


Στίχοι: Μπάμπης Τσικληρόπουλος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Eκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου


Νομίζω ότι όσο επίκαιρο είναι αυτό το τραγούδι ΤΩΡΑ,

δεν ήταν ούτε καν όταν γράφτηκε!...Δυστυχώς!...

Δευτέρα, Ιουνίου 14, 2010

Γουστάρω φοβισμένα ανθρωπάκια!:-)

“Οι εκπαιδευτικοί περίμεναν την υπουργό Παιδείας στην Πάτρα αλλά δεν ήρθε…

Το Σάββατο 12/6 είχε προγραμματιστεί να πάει στην Πάτρα (θέατρο Απόλλων) η Υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου σε εκδήλωση του Δήμου, όπου θα βραβεύονταν οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης που έχουν αποφοιτήσει απ' το Παν/μιο ή το ΤΕΙ Πατρών. Η Α' ΕΛΜΕ Αχαΐας, ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πάτρας, το Συντονιστικό Ωρομισθίων, ο Σύλλογος Εκτάκτων Εκπαιδευτικών ΤΕΙ Πάτρας, το σωματείο των καθαριστριών και φοιτητικοί σύλλογοι πήραν απόφαση να παρέμβουν στην εκδήλωση. Πάνω από 300 άτομα μαζεύτηκαν έξω από το Θέατρο περιμένοντας την Υπουργό για να διαμαρτυρηθούν. Ωστόσο η Υπουργός δεν ήρθε προφανώς φοβούμενη την κατακραυγή του κόσμου.

Η κυρία Διαμαντοπούλου μετά την τελευταία …άτυχη επίσκεψή της στον Βόλο μάλλον θεώρησε ότι το όλο κλίμα δεν την σηκώνει για εκτός έδρας επισκέψεις. Έτσι, η οργή των παρευρισκομένων όπως ήταν φυσικό ξέσπασε στους κυβερνητικούς βουλευτές του νομού. Με την παρουσία μεγάλης αστυνομικής δύναμης άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσημοι, μητροπολίτης, δήμαρχοι, πρυτανικές αρχές, ο βουλευτής της Ν.Δ Νίκος Νικολόπουλος κ.α οι οποίοι πέρασαν μάλλον εύκολα μέσα στο Δημοτικό Θέατρο. Όταν όμως μετά από 10 περίπου λεπτά έφτασαν μαζί οι τρεις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ο υφυπουργός κ. Κατσιφάρας, και οι κ.κ Παπαδόπουλος και Τριανταφυλλόπουλος και στη προσπάθεια τους να μπουν μέσα στην αίθουσα, ο κόσμος άρχισε να τους φτύνει και να τους στολίζει με κοσμητικά επίθετα!!
Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα για τους πολιτικούς ταγούς της Αχαΐας. Μετά από μια ώρα περίπου η ψυχική οδύνη τους εκτοξεύθηκε στα ουράνια! Είδαμε λοιπόν έντρομους τον υπουργό και τους βουλευτές κουστουμαρισμένους να τρέχουν κυνηγημένοι από το πλήθος, διασχίζοντας τη μεγάλη πλατεία Γεωργίου, σε χρόνο που θα ζήλευε και ο παγκόσμιος ρέκορντμαν Γιουσέιν Μπόλτ , παρακάμπτοντας και σκοντάφτοντας σε σκουπίδια που έχουν μαζευτεί σε λόφους σε όλη τη πόλη λόγω του κλεισίματος της χωματερής στην Ξερόλακα, και οι οποίοι βουλευτές στην προσπάθεια τους να σωθούν εισέβαλαν σε γνωστή καφετέρια στέκι της πόλης.
Περιττό να πούμε ότι …φύγανε καφέδες, …. αναποδογυρίστηκαν τραπεζάκια και πολλά άλλα κωμικοτραγικά που τα βλέπουμε μόνο σε ταινίες. Η όλη ιστορία πάντως τελείωσε όταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα οι βουλευτές μετέβηκαν σε παρακείμενο γραφείο του κόμματος.
Όλα τα παραπάνω γεγονότα είχαν την τύχη να τα τραβήξουν και κάμερες τοπικών καναλιών, που είχαν μαζευτεί για ρεπορτάζ για τις εκλογές της ΟΝΝΕΔ που γινόντουσαν δυο τετράγωνα μακριά από την πλατεία και έτσι με τα πρώτα επεισόδια έτρεξαν και αποθανάτισαν τα γεγονότα. Αυτό όμως που μένει να δούμε είναι αν τα κανάλια δείξουν αυτές τις σκηνές!! Μιας και όπως είδαμε και στη Τρίπολη στην επίσκεψη του πρωθυπουργού, στα περισσότερα ΜΜΕ επικρατεί η λογική «μούγκα στην στρούγκα».”


Πηγή: alfavita.gr


Πώς να τολμήσει να πάει; Πολύ φοβάμαι, το ξύλο δεν το γλυτώνει με τίποτα ως το τέλος!

Άλλο όμως θέλω να πω: Πώς διάολο νιώθει κάποιος γνωρίζοντας ότι ΔΕΝ ΤΟΝ ΧΩΝΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ σ’ ολόκληρη τη χώρα; Δε νιώθει καταρρακωμένη την προσωπικότητά του; Δε νιώθει ξεφτιλισμένος; Τι σόι διαπαιδαγώγηση έχει δεχτεί στα παιδικά του χρόνια για να καταφέρει να μην θίγεται με τίποτα; Να τον φτύνουν, να τον βρίζουν, να τον βάζουν να χορεύει κάτω από την ντισκομπάλα σε ολόκληρο το διαδίκτυο, να τον κάνουν σούργελο, γενικώς –αφού βεβαίως, αυτός πρώτος έχει δώσει κάθε λόγο για να χαίρει τέτοιας εκτίμησης- κι αυτός να συνεχίζει ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα!!!

Εμάς μας στραβοκοιτάνε καναδυό άνθρωποι και, ακόμα κι αν θεωρούμε ότι δεν φταίμε, δεν είναι κι η καλύτερή μας να γνωρίζουμε ότι δε μας χωνεύουν.

Αυτοί οι Διαμαντουλάνθρωποι, τι είδος όντος είναι;

Θα ήθελα μια επιστημονική απάντηση…

Κοινωνιολόγου, ψυχολόγου, ψυχιάτρου, ίσως…


Τετάρτη, Μαΐου 26, 2010

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ



Καταγγέλλω τα βατράχια! Κλείσαν τους δρόμους το πρωί για κάνα δίωρο τουλάχιστον. Δεν είναι πλάκα. Αλήθεια τον κλείσανε τον δρόμο. Στην Εγνατία οδό προς Καβάλα, λίγο μετά το Λαγκαδά, αν δεν κάνω λάθος. Τα καταγγέλλω λοιπόν γιατί δίνουν άσχημη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και βλάπτουν ανεπανόρθωτα τον τουρισμό μας! Να συλληφθούνε πάραυτα!




Το παραπάνω συμβάν είναι αληθινό.
Μήπως το ίδιο θα ‘πρεπε να κάνουμε όλοι αυτή τη χρονική στιγμή που ζούμε; Λέω εγώ τώρα! Στο μικρό μου το κεφάλι, αυτό θα ήταν το φυσιολογικό δηλαδή.

Να κλείνουμε τους δρόμους νυχθημερόν!

Αλλά, όπως φαίνεται…ούτε ίσα με τα βατράχια δεν είμαστε!

Πέμπτη, Μαΐου 06, 2010

SOCIALISM?


UPDATE του UPDATE



Και η Δημοκρατία υψώνεται περίτρανα πάνω απ’ τα κεφάλια μας!

Λέω να καταργήσουμε και το Κοινοβούλιο.

Εσείς τι λέτε;


Φτου σας ξεφτίλες σοσιαλΗστές!




Update



Ψηφοφορία των νέων μέτρων στη Βουλή


Δημαράς: Παρών → ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ

Σακοράφα: Παρούσα → ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ

Οικονόμου: Παρών → ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ


Γεια σου ρε Γιωργάκη Δημοκράτη!!!



φωτο: από τοίχο στην Γούναρη (Πλατεία Ναβαρίνου)


“Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας

Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας…


Αυτοί καλοπερνούν κι εμείς αγωνιάμε

Αν θα ‘χουμε δουλειά για να χουμε να φάμε…”


“Σαν θα με καλέσει η πατρίδα

να πάω τον οχτρό να πολεμήσω

Θα τους πω, δεν έχω εγώ πατρίδα

Ούτε θυσιάζομαι ποτέ

Για των μπουρζουάδων τα μεράκια

Για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.

Θα τους πω –δεν βαστώ-

Δεν περνάει το παραμύθι

Δε με βλέπουνε εμένα μ’ αδερφούς μου να σφαχτώ.

Οι οχτροί μου είστε εσείς που μας θε’τε ν’ αρπαχτούμε

Τα αισχρά συμφέροντά σας ματοβάφουνε τη γη

Η κεφαλαιοκρατία πάει πια, έχει σαπίσει…

…Κάθε μικρούλα σπίθα φουντώνει σε φωτιά

…Σαν κηρύσσετε πολέμους

Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει

Τότε η μάχη θα γίνει ταξική…”


Νικόλας Άσιμος

Με μια μικρή αλληγορία, μου κολλάει.


Δευτέρα, Μαΐου 03, 2010

ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΣ!

Δεν υπάρχει πιο αξιολύπητος άνθρωπος από έναν πρωθυπουργό κράτους που απαντά ΣΕ ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΗ:

«Μην ρωτάτε εμένα, ρωτήστε την τρόικα»!!!


Δεν υπάρχει πιο αξιολύπητος άνθρωπος από έναν πρωθυπουργό κράτους που εμφανίζεται στο γυαλί με τέλειο μακιγιάζ κι έναν «έρπητα» στα χείλη, ελπίζοντας ότι ο λαός θα προσέχει το σημάδι της στενοχώριας πάνω στο στόμα του κι όχι το χώμα και τη λάσπη που εκτοξεύεται ΜΕΣΑ από αυτό και που προορίζεται ξεκάθαρα για να τον θάψει!!!


Δεν υπάρχει πιο αξιολύπητη, παιδαριώδης και αναξιοπρεπής δικαιολογία (το ψέμα κάνει μπαμ από μακριά!) από την δικαιολογία: «τα βρήκαμε χειρότερα απ’ ό,τι περιμέναμε.»

Παραιτηθείτε τότε!

Όπως λέει κι ο ήρωας του Κούντερα στην «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι»: «Κι ο Οιδίποδας δεν ήξερε ότι πήγε με τη μάνα του, αλλά όταν το έμαθε, ΕΒΓΑΛΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ»!

Όχι οι δικοί μας, βέβαια, ε; αυτοί είναι Θεοί. Είναι σωτήρες. Κι η δικιά τους ελαφρότητα είναι πιο αβάσταχτη κι από αβάσταχτη!

Αχ! «Ποιος απ’ τους προστάτες θα μας προστατέψει, ποιος;»



Και λίγα απλά Ελληνικά:


Δεν υπάρχει σοσιαλιστική κυβέρνηση που ό,τι μέτρο παίρνει θίγει, πνίγει και θάβει τον λαό και προστατεύει το κεφάλαιο.


Δεν υπάρχει σοσιαλιστική κυβέρνηση που ό,τι μέτρο παίρνει ευτελίζει, ξεφτιλίζει και καταργεί την δημόσια παιδεία, την δημόσια υγεία, την κοινωνική πρόνοια, ιδιωτικοποιώντας και ξεπουλώντας τα πάντα!


Και για φινάλε:

Από την Ιδρυτική Διακήρυξη Αρχών και Στόχων του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος,
3 Σεπτεμβρίου 1974:
«Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού».


…………………………………………………………


«Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό,

πιο επιβλητικό και πιο μεγάλο

Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε!»

Σάββατο, Μαΐου 01, 2010

Ο Λογοθετίδης και η… υπουργός Παιδείας!

Άλλο ένα απόσπασμα από ένα «απολαυστικότατο»
κειμενάκι από το alfavita!

(Μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο και να το απολαύσετε πραγματικά στην ίδια την ιστοσελίδα του alfavita.gr)

Όχι, για να ξέρουμε ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που μας κυβερνάν,
ποιοι αποφασίζουν για τις τύχες των παιδιών μας και πώς διαχωρίζουν τους κανακάρηδές τους απ’ την πλέμπα! Ok?

(για να το πω και αγγλιστί, μην είμαι ντεμοντέ!)


ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΠΟΧΟΥΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗ

«…Το τέλος της σχολικής χρονιάς πλησιάζει και μ αυτή κορυφώνεται η αγωνία των μαθητών, σ όλη τη χώρα, που ετοιμάζονται να δώσουν εξετάσεις για την εισαγωγή τους στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές. Βέβαια, η πίεση και η ένταση των υποψηφίων, τη χρονιά αυτή θα είναι σαφώς μικρότερη, αφού με την κατάργηση της βάσης του «10», είναι βέβαιο ότι όλοι θα βρουν μια θέση σε κάποια σχολή, έστω κι αν η σχολή δεν είναι της αρεσκείας τους. Κι όλα αυτά, χάρη στην πρωτότυπη σύλληψη που είχε η υπουργός Παιδείας. Ίσως είναι η δεύτερη σε πρωτοτυπία σκέψη της ίδιας υπουργού, μετά την πρόταση που είχε διατυπώσει παλιότερα, που πάνω κάτω έλεγε ότι η Αγγλική γλώσσα να γίνει ισότιμη με την Ελληνική. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, θα μπορούσε (χάρη σʼ αυτή την πρόταση) να έχει επίσημη γλώσσα… την Αγγλική!!! Ας είναι…»


«…Η υπουργός, που είναι πολιτικός μηχανικός του Α.Π.Θ., έχοντας ήδη εισέλθει στην πέμπτη δεκαετία του βίου της (για τις κυρίες δεν αναφέρονται ημερομηνίες), είχε δηλώσει ότι η άρση της βάσης του «10» θα μειώσει τη ροή των υποψηφίων προς τα «κολλέγια», όπου κατέφευγαν όσοι δεν κατόρθωναν να εισαχθούν σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Φυσικά και γνωρίζει η έμπειρη πολιτικός, (που είχε διοριστεί στα 25 της, νομάρχης Καστοριάς), ότι τα Κολλέγια που συνεργάζονται με σοβαρά πανεπιστήμια του εξωτερικού, δεν δέχονται ως φοιτητές τους, υποψήφιους με απολυτήριο κάτω του 16 (sic)!!!

Κύριε Παρατηρητή, σας μεταφέρω, στη συνέχεια ένα κομμάτι, αυτούσιο από το διαδίκτυο, που προσπαθεί να εξηγήσει το ζήλο της Υπουργού Παιδείας για να επανδρώσει τα ΑΕΙ & ΤΕΙ με όλους τους ακατάλληλους για την τριτοβάθμια παιδεία.

Γράφει: “Είναι έγγαμη με πολιτικό μηχανικό, και έχουν ένα γιο το Χαρίδημο που φοιτά στη Δευτέρα Λυκείου. Ο γιός της πηγαίνει στο ιδιωτικό Σχολείο του Γείτονα, στη Βάρη και μάλιστα δεν παρακολουθεί το Ελληνικό πρόγραμμα του σχολείου, αλλά το I.B. (International Baccalaureate), όπου τα μαθήματα προσφέρονται μόνο στην Αγγλική γλώσσα...! Η φιλοσοφία του ιδιωτικού αυτού εκπαιδευτηρίου, κινείται γύρω από τον άξονα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον - ανοιχτές κοινωνίες...

Το International Baccalaureate Diplome Programme είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο προ-πανεπιστημιακού επιπέδου πρόγραμμα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το ίδιο το Δίπλωμα του Ι.Β. αποτελεί τον πιο αξιόπιστο διεθνή τίτλο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αποτελεί ένα διαβατήριο εγγραφής στα περισσότερα και καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου ως Υπουργός Παιδείας ήδη, πρόσφατα υπεραμύνθηκε στη Βουλή του Δημόσιου Σχολείου και Πανεπιστημίου!!! Σίγουρα το έκανε με τόσο σθένος, εκπροσωπώντας όλα εκείνα τα ελληνόπουλα των μη προνομιούχων, των απλών συνανθρώπων μας, που συναντάμε καθημερινά στον δρόμο και στην λαϊκή αγορά...

Όμως για τον μοναχογιό της έχει άλλα σχέδια, δεν θέλει απλά να λάβει τα πνευματικά ευεργετήματα της ελληνικής «δωρεάν παιδείας» που η ίδια προΐσταται, αφού δεν εμπιστεύεται (υπουργός γαρ!) το Δημόσιο Σχολείο για τον γιο της και τον στέλνει σε ιδιωτικό, αλλά ούτε και το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αφού όποιος παρακολουθεί το I.B. (International Baccalaureate) δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά πρέπει να συνεχίσει αναγκαστικά τις σπουδές του στο εξωτερικό, με την γνωστή εξέλιξη των μεταπτυχιακών, στα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια, ακολουθώντας την πεπατημένη όλων των γόνων των «καλών» οικογενειών και των μεγάλων «τζακιών»!

Όσο η μητέρα-υπουργός θα πασχίζει να «εκπαιδεύσει» τα παιδιά του λαού μας (τα παιδιά ενός κατώτερου θεού), ανατρέφει και γαλουχεί τον μοναχογιό της, ως έναν ηγέτη της επόμενης γενιάς, που θα έρθει να αντικαταστήσει «επάξια» την πολιτική καριέρα της μαμάς Άννας, εξουσιάζοντας τις τύχες των παιδιών μας, που θα κάνει το παν να παραμείνουν αμόρφωτα-ημιμαθή, και επομένως εύκολα χειραγωγούμενα από τον καλοαναθρεμμένο μοναχογιό της, αλλά και τους ομοίους του...!”

Βρίσκετε κάποια ομοιότητα, ίσως, ανάμεσα στην υπουργό με τη μόρφωση του γιου της και το σαπουνοβιομήχανο Λογοθετίδη (στην ταινία ο «Ζηλιαρόγατος»), που παραγγέλνει να του αγοράσουν σαπούνι… ευρωπαϊκό;

Με εκτίμηση

Μενέλαος Τ. …»


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κρήτης ΠΑΤΡΙΣ, 28/4/2010

Εγώ, απλά να ευχηθώ
ΚΑΛΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Δευτέρα, Απριλίου 19, 2010

«Δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός» !!!

«Δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός» !!!

Στην Ελλάδα του 2010 που βουίζει ο τόπος από απογοήτευση –θα προτιμούσα να ήταν από οργή, γιατί τότε δεν θα σ’ έπαιρνε!- είσαι Υπουργός Παιδείας και δεν ξέρεις τι είναι αδιόριστος εκπαιδευτικός;;; Και δεν ντρέπεσαι που το λες; Και γιατί ανέλαβες αυτή τη θέση αν δεν ξέρεις; Άσε να την αναλάβει κάνας άλλος μπας και προτείνει κάτι που να μην είναι για τα μπάζα!

Λοιπόν! Επειδή εγώ, ήδη με πολύ καλό τρόπο, κάτι μήνες πριν, έστειλα μόνη μου μια επιστολή για όλα τα σχετικά με τον ΑΣΕΠ και την δήθεν αξιοκρατία τόσο στην ίδια την Υπουργό όσο και σε 22 ακόμα φορείς αυτής της χώρας (και βέβαια, ουδεμία απάντηση έλαβα –εκτός από μία ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΗ από την Βουλή, όπου με γράφουν ΙφιγένΙα, για να με ενημερώσουν ότι κοινοποιήσανε την επιστολή μου στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ ξέρανε ότι εκεί την είχα ήδη στείλει και μόνη μου) από την οποία φαινότανε- εκτός από πάρα πολλά άλλα- ΚΑΙ το τι είναι αδιόριστος εκπαιδευτικός, κι επειδή φοβάμαι ότι αν προσπαθήσω να το επαναλάβω τώρα θα αποτύχω να είμαι ευγενική και ψύχραιμη, αναδημοσιεύω μια πολύ σωστή κι εμπεριστατωμένη απάντηση της αδιόριστης εκπαιδευτικού Βίκυς Κοτρίκλα, έτσι όπως την δημοσίευσε στις 15/04/2010 το alfavita.gr.

«Δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός»

..είπε η υπουργός Παιδείας κα Διαμαντοπούλου στον Νίκο Χατζηνικολάου στο δελτίο ειδήσεων του ALTER, την Τρίτη και 13 του Απρίλη του 2010, ημέρα πρώτης παρουσίασης ενός πολυνομοσχεδίου που προβλέπει «αλλαγές» για την πολύπαθη ελληνική εκπαίδευση…

Ας πούμε εμείς, λοιπόν, στην κυρία υπουργό, που ξέρουμε, από πρώτο χέρι, τι θα πει «αδιόριστος εκπαιδευτικός»…

Αδιόριστος εκπαιδευτικός στην Ελλάδα του 2010 είναι:

-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε έφηβος, με όνειρο να σπουδάσει και να εργαστεί στην εκπαίδευση, να βοηθήσει τα νέα παιδιά να βρουν το δρόμο τους στη ζωή, προσπαθώντας να μην επαναλάβει τα λάθη των δικών του καθηγητών, εμπνεόμενος όμως από αυτούς και για τα καλύτερα.
-Ένας ενήλικος που κάποτε υπήρξε φοιτητής σε πανεπιστημιακές «καθηγητικές» σχολές (κυρίως) και προετοιμάστηκε κάτω από δύσκολες και πιεστικές συνθήκες να εργαστεί στην εκπαίδευση το επόμενο …τέρμινο ( γενικώς), όπως του υπόσχονταν εμμέσως με την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο.

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου ο οποίος, έκανε μεταπτυχιακά, διδακτορικά, πήρε δεύτερο πτυχίο, παρακολούθησε δεκάδες σεμινάρια και συνέδρια, έμαθε χρήση Η/Υ, ξένες γλώσσες περιμένοντας τη σειρά του να διοριστεί ( βάσει των νόμων του Ελληνικού Κράτους, τους οποίους τα συγκεκριμένα δύο κόμματα εξουσίας ψήφιζαν τα τελευταία 35 χρόνια ).

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου ο οποίος εργάστηκε επί πολλά χρόνια σε άσχετες με το γνωστικό αντικείμενό του δουλειές, για να μπορέσει να επιβιώσει, χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς του, περιμένοντας τη σειρά του για διορισμό (βάσει των νόμων του Ελληνικού Κράτους, πάντοτε, και των διαρκώς μεταβαλλόμενων ρυθμίσεων του Υπουργείου Παιδείας) είτε στην («αείμνηστη») επετηρίδα που το κράτος κατάργησε το 1998, είτε στους ( δαιδαλώδεις και ατελείωτους) πίνακες, που παρέτειναν την αγωνία του για τα υπόλοιπα χρόνια.

-Ένας πτυχιούχος πανεπιστημίου, ο οποίος αναγκάστηκε να διαβάσει ξανά όλη την ύλη του Γυμνασίου και του Λυκείου της ειδικότητάς του, για να δώσει εξετάσεις από 1 έως και 6 φορές στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την εκπαίδευση (οι μεγαλύτεροι μαζί με τους μαθητές τους), αποτυχών για λίγα μόρια ή επιτυχών αλλά χωρίς διορισμό. Εσαεί αξιολογούμενος και διαρκώς αποτυχημένος, ακόμα και αν θεωρήθηκε στο μεταξύ ικανός για μερική απασχόληση στην εκπαίδευση.

-Ένας νέος εργαζόμενος επί χρόνια στην εκπαίδευση (ιδιωτική ή δημόσια) με ελαστικές σχέσεις εργασίες, με λειψές αμοιβές - σε επίπεδο «χαρτζιλικιού», με λειψά ένσημα, συλλέγοντας αγωνιωδώς ψίχουλα ωρών-«προϋπηρεσίας» για τον πολυπόθητο διορισμό, (πάντα σύμφωνα με τους νόμους του Ελληνικού κράτους), ατελείωτο τρέξιμο σε όλη την επικράτεια, χρηματοδότηση από την τσέπη του των αναγκαστικών του μετακινήσεων, ιδία κάλυψη των ασφαλιστικών του εισφορών μέχρι να τις καταβάλει ο εργοδότης του, καθυστέρηση μηνών (κάποτε και ετών) στην πληρωμή του, προσλαμβανόμενος και απολυόμενος όποτε ο εργοδότης του το θεωρεί σκόπιμο ή συμφέρον σύμφωνα με τα οικονομικά του σχέδια. Μέχρι τότε (;) η οικογένειά του καλύπτει όλα τα έξοδα…

-Ένας αναλώσιμος «νέος» (ετών 30, 40, καμιά φορά και 50…), ωρομίσθιος ή αναπληρωτής, που καλύπτει, όμως, πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ο οποίος κάνει ακριβώς την ίδια εργασία με όλους τους διορισμένους συναδέλφους του, ο οποίος, αν και ωρομίσθιος, αναγκάζεται από τους διευθυντές των σχολείων στα οποία εργάζεται να καλύπτει κενά, να κάνει (παρανόμως) εφημερίες, να μην μπορεί να βγει από σχολείο του χωρίς άδεια από τη διεύθυνση, να απειλείται για την εργασία του την επόμενη χρονιά, αν μιλήσει, αν διαμαρτυρηθεί, αν κάνει απεργία, αν…

-Ένας άνεργος, κάθε χρόνο για τουλάχιστον 3 μήνες, την ώρα που οι διορισμένοι συνάδελφοί του αμείβονται κανονικά και για το διάστημα αυτό, έτσι ώστε να μπορούν απερίσπαστοι από βιοτικές έγνοιες να προετοιμάζονται για την επόμενη σχολική περίοδο, έτσι όπως πρέπει να ισχύει, δηλαδή, κανονικά για όλους τους εκπαιδευτικούς μιας «ευνομούμενης» χώρας που θέλει να «προοδεύσει», προετοιμάζοντας μέσω της εκπαίδευσης τους αυριανούς υπεύθυνους πολίτες της, υποστηρίζοντας αυτούς που αναλαμβάνουν το δύσκολο αυτό έργο.

-Ένας…. Ένας…ένας…
(ο κατάλογος σταματά εδώ, καθώς δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε όλες τις πλευρές του τι είναι ο αδιόριστος εκπαιδευτικός στη σημερινή Ελλάδα!)…

Όταν, λοιπόν, ένας εκπρόσωπος του κράτους λέει ξαφνικά με θράσος και ανευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία, προκλητικά στους ίδιους τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς «δεν ξέρω τι θα πει αδιόριστος εκπαιδευτικός» στην ουσία τους λέει : «δεν αναγνωρίζω, τώρα, το δικαίωμά σας να εργαστείτε στην εκπαίδευση με το πτυχίο που έχετε αποκτήσει, ακόμα και αν έχετε ήδη εργαστεί ως εκπαιδευτικοί, γιατί έτσι αποφάσισα, τώρα, ως κράτος».

Τώρα κι εμείς ξέρουμε γιατί, μετά τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την επιλογή (δήθεν) των καλύτερων εκπαιδευτικών, χρειάζεται να προστεθεί το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης, ο θεσμός του δόκιμου εκπαιδευτικού για μια διετία, η «αξιολόγηση», η μείωση των προσλήψεων στην εκπαίδευση, το φόρτωμα των σχολικών αιθουσών με 30 άτομα σε κάθε τάξη (=«ο μαθητής πρώτα»), η μείωση των αποδοχών των εκπαιδευτικών, η ακόμα μεγαλύτερη απαξίωσή τους στην κοινωνία.
Όχι βέβαια για το καλό των μαθητών, αλλά για την «τιμωρία» των απαιτητικών δασκάλων τους, και για να σφραγιστεί με νόμο ( πολλούς «νόμους» για την ακρίβεια) η κατάργηση ΟΛΩΝ των υπόλοιπων δικαιωμάτων τους, για να γίνουν οι υποτακτικοί, τα πιόνια και οι κομπάρσοι στα νέα κόλπα των μαθητευόμενων πάνω στις ζωές μας μάγων…

Ήδη έχουν ξεπεραστεί κάποια όρια…

Η «ύβρις» στην αρχαία τραγωδία ακολουθείται, ως γνωστόν, από τη νέμεση.

Βίκυ Κοτρίκλα
Αδιόριστη εκπαιδευτικός

Ωραία! Λέω τώρα να στο βάλω ερώτηση στον ΑΣΕΠ να δω αν θα μπορέσεις να απαντήσεις. Αλλά κι αν μπορέσεις –που αποκλείεται διότι η καθημερινή βαφή στο κομμωτήριο ατονεί τη μνήμη- θα σ’ αφήσω πάλι αδιόριστη γιατί έτσι είναι η αξιοκρατία στην Ελλάδα.





Τρίτη, Απριλίου 13, 2010

Έτσι πρόχειρα

Μ’ αρέσουν οι στίχοι που με κάνουν να θέλω να γράψω

Μ’ αρέσουν τα τραγούδια που με κάνουν να ζηλεύω

που δεν έχω τη φωνή για να τα πω

Μ’ αρέσουν οι μελωδίες που γεννούν μέσα μου το όνειρο

Τα όνειρα

Αυτά, που κάθε φορά λέω πως έχασα την παιδικότητα

για να μπορώ να τα κάνω

Και είναι αυτά που κάνουν να έχει σημασία μια Πανσέληνος

Μια Δύση που χρωματίζει τα καράβια και τη θάλασσα έντονο πορτοκαλί

Πώς ν’ αποκτήσει νόημα μια Ανατολή

άμα δεν ονειρεύεσαι;

Πώς ν’ αποκτήσει χαμόγελο μια Καλημέρα

δίχως όνειρα;

Και πώς ν’ αρπάξουνε τα χέρια σου μολύβι και χαρτί

χωρίς αυτά;

Τι θα βάλει φωτιά στην καρδιά, το μυαλό και το σώμα;…