Παραληρημα

Σήμερα ό,τι κάνω μοιάζει άσχετο μ` εμένα. Μηχανικές κινήσεις όλα. Θέλω να νιώσω λίγο πιο κοντά σε...κάτι, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Κυκλοφορώ σαν ζόμπι. Σαστισμένη, σαν κάποιον που μόλις τον χτυπήσανε με κάτι δυνατά. Ο παραμικρός ήχος με πληγώνει. Κι οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία μου είναι αβάσταχτη. Ρωτούν τι έχω. Τους είπα ότι μάλλον είμαι λίγο άρρωστη. Δεν έχω ανοίξει παντζούρια όλη μέρα. Μόνο καφέ πίνω. Ακόμα και το σώμα μου το νιώθω άχρηστο ξαφνικά. Σα να μην έχει λόγο ύπαρξης. Καίγομαι από τον πυρετό και ψεκάζω τα λουλούδια μου να δροσιστούν.
…Φόρα τις κάλτσες σου! κρυώνεις!
Μα αν δεν πατώ ξυπόλυτη, φεύγω κι από τη Γη.
…Βγάλε την μπλούζα! Έχεις ιδρώσει, δεν το νιώθεις;
Μα αν θα την βγάλω, θα με χτυπήσουν κατευθείαν στο κορμί…