Δευτέρα, Δεκεμβρίου 02, 2013

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ


Δυόμιση μήνες που είσαι στον κόσμο. Δυόμιση μήνες στην αγκαλιά μας. Τόσο μικρούλα!
Μα ήδη μας χαμογελάς κανονικά. Λέμε τα «άου» και τα «αγκού» μας πολύ ωραία και κάναμε και το πρώτο μας εμβόλιο!
Ο χειμώνας, Δεκέμβρης από σήμερα, έκανε ποδαρικό με κρύο. Όμως εγώ έχω εσένα και την αδερφούλα σου, δυο ήλιους μέσα κι έξω από το σπίτι. Γκρινιάζω λίγο που θέλω να κάνω όλο βόλτες και τώρα δεν μπορώ, αλλά σκέφτομαι μετά ότι ποτέ, όσο ήμουνα ελεύθερη να κάνω όσες βόλτες θέλω, δεν ήμουνα χαρούμενη. Μα τώρα που ΄χω εσάς, είμαι!
Χαρούμενη κι ευτυχισμένη!
Κι εσύ είσαι τόοοσο γλυκιά! Τόσο καλό μωράκι!
Τρως, κοιμάσαι και χαμογελάς, αντέχεις τις φωνές, τις μουσικές, τον σαματά που επικρατεί εδώ μέσα, είσαι υπέροχη!
Τώρα, μωράκι μου, κοιμάσαι. Από τα μεσάνυχτα χθες βράδυ δεν ξύπνησες ακόμη. Και έχει πάει 10:00. Έτσι μεγαλώνεις όμως εσύ. Ποιος ξέρει τι καινούργιο θα μου δείξεις σήμερα πως κάνεις!
Ο πρώτος σου Δεκέμβρης. Χριστούγεννα σε λίγο. Τα πρώτα σου κι αυτά. Θα ΄σαι τριών μηνών. Θα στολίσουμε το σπίτι και θ΄ ανοίγεις τα ματάκια σου όλο θαυμασμό στα λαμπάκια, στις μπαλίτσες και στα χρώματα.
Πόσο χαίρομαι όταν σε κρατώ στην αγκαλιά μου! Όταν σε αλλάζω και χαϊδεύω το κορμάκι σου! Η κοιλίτσα σου, ό,τι πιο απαλό έχουν αγγίξει τα χέρια μου!
Η πλατίτσα σου, “χιόνι απάτητο”, όπως λέει και το τραγουδάκι. Το πιο ζεστό κι αφράτο χιόνι του κόσμου!
Το χαμογελάκι σου στο στόμα, ένα μικρό ρυάκι που πάει και χύνεται και σκάει σ’ ένα καλούπι-αστεράκι στην άκρη των χειλιών. Σκάει και φωτίζει όλο σου το πρόσωπο! Κι ύστερα και το δικό μου. Κι ύστερα το δωμάτιο ολόκληρο!
Τα ματάκια σου, δυο μπλε ουρανοί κι οι βλεφαρίδες σου, ηλιαχτίδες! Μέσα τους καθρεφτίζομαι και μόνο εκεί το είδωλό μου έχει μια γλύκα.
Κι αυτά τα μαγουλάκια σου τα κόκκινα, δυο μηλαράκια σε λοφάκι χιονισμένο.
Σε κρατώ στην αγκαλιά μου, κοιλίτσα με κοιλίτσα και είσαι βάλσαμο στις περασμένες μου πληγές, στις τωρινές μου ανησυχίες. Πόσο γλυκά με “αδειάζεις” από την πίεση και το άγχος όταν ρουφάς το γαλατάκι λαίμαργα, να μεγαλώσεις!
Τι να σου δώσω άλλο, ψυχή μου; Ως τώρα, είμαι αυτό που σε κρατάει στη ζωή. Γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν είμαι αρκετή.Όμως, θα είμαι εδώ όσο υπάρχω!