Κυριακή, Μαρτίου 17, 2013

Επιστροφή

Αποφοίτησα από σχολεία, δούλεψα με παιδάκια που με φώναζαν «κυρία», έφυγα από το σπίτι μου, γέννησα το δικό μου μωρό, το ακούω να με φωνάζει μαμάκα και τίποτα απ’ όλ’ αυτά δε μ’ έκανε να νιώσω ότι μεγάλωσα. Η  διαπίστωση αυτή ήρθε, όχι με παράπονο, αλλά με μία συγκίνηση.
Μια συναυλία με τον Θάνο Μικρούτσικο. Που με γύρισε στο πατρικό μου σπίτι. Ήχοι και στίχοι που με μεγάλωσαν. Είχα καιρό να παραβρεθώ σε τέτοια συναυλία και η συγκίνηση αυτή μου ήρθε λίγο ξαφνική.
Αρχικά ο Μικρούτσικος σόλο και στη συνέχεια με την Ρίτα Αντωνοπούλου, Πολιτικά Τραγούδια, Μπρεχτ, Σταυρός του Νότου κλπ να γεμίζουν τα μάτια μου υδάτινες εικόνες από κασέτες χιλιοπαιγμένες, με ταινίες μασημένες που ενίοτε κοβόντουσαν κι ο αδερφός μου ή ο μπαμπάς τις άνοιγε για να τις ξεμπερδέψει ή να τις ξανακολλήσει για να ξαναμπούν στο αρχαίο κασετόφωνο και να παίξουνε και πάλι, ψυχαγωγώντας, διαμορφώνοντας και πολιτικοποιώντας μας. Χρόνια ολόκληρα. Για τα οποία νιώθω ευγνωμοσύνη. Για να φτάσουμε στην εφηβεία και ν’ αρχίσουμε σιγά σιγά να τα ξαναγοράζουμε μόνοι μας, σε βινύλια αρχικά, cd αργότερα. Η υπέροχη κασετίνα μου με τα έργα του: Πολιτικά Τραγούδια, Τραγούδια της Λευτεριάς, Τροπάρια για Φονιάδες, Ο Σταυρός του Νότου, Φουέντε Οβεχούνα, Μουσική Πράξη στον Brecht, Καντάτα για τη Μακρόνησο, Ευριπίδης IV, που πήρα με δικά μου χρήματα, γράφει: 23/5/2001. Είχα αποφασίσει πλέον ότι μ’ αρέσει, ότι μ’ εκφράζει, ότι ειδικά τα Πολιτικά Τραγούδια – μαζί με τον Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι – είναι για μένα οι μεγαλύτεροι δίσκοι εντός και ίσως και εκτός της χώρας. Έντονα πολιτικοί, και οι δυο κατά τη γνώμη μου, αποτελούν μαζί ό,τι ακριβώς είναι ο Άνθρωπος. Πέρασαν τόσα χρόνια και δεν έχω αλλάξει γνώμη.
Η συναυλία που παρακολούθησα στις 13 του Μάρτη στη Ζωντανή Μαύρη Τρύπα μου έφερε πολλά συναισθήματα.
Τελευταία φορά είχα δει τον Μικρούτσικο πριν 2-3 χρόνια στη Μονή των Λαζαριστών, πάλι με την Ρίτα Αντωνοπούλου, αλλά και τον Χρήστο Θηβαίο. Τότε ήμουν έγκυος στην Χαρά κι ήταν κατά κάποιον τρόπο η πρώτη της συναυλία. Φαίνεται το χει η μοίρα μου. Λένε πως τα έμβρυα ακούνε. Αν κάτι τέτοιο ισχύει ίσως και να ‘ναι η καλύτερη αρχή. Ας αισθανθεί και το παιδί μου μες στο σπίτι του ό,τι κι εγώ για το δικό μου.

Στις 13 Απρίλη ο Μικρούτσικος θα κλείσει λέει τα 66. Ας είναι, εύχομαι, γερός πολλά πολλά χρόνια ακόμα, μήπως και τον ζήσουνε και τα παιδιά μου από κοντά με τα ματάκια και τ’ αυτάκια τους ορθάνοιχτα.
Ευχαριστώ για την συγκίνηση!