Δεν θέλω!
Δεν θέλω να πάω στη δουλειά!
Θέλω να μείνω στο κρεβάτι μου, να κοιμηθώ.
Μου λείπει ύπνος. Και ξεκούραση. Χαλάρωση.
Θέλω λίγη ησυχία. Και χρόνο. Χρόνο για να προλάβω να συγκροτηθώ ξανά.
Τώρα δεν το πάω. Με πάει.
Τα πράγματα γίνονται σαν μόνα τους κι εμένα απλά με χρησιμοποιούνε σαν γρανάζι.
Δεν τα ελέγχω. Βίαια συμμετέχω κι εκβιαστικά σ` αυτά. Χωρίς τη βούλησή μου.
Χωρίς κανείς ποτέ να με ρωτήσει.
Ο χρόνος περνάει χωρίς εμένα. Ο χρόνος ο δικός μου!
Μέσα σε μία Κυριακή παλεύω να χωρέσω ό,τι μου κλέβουνε και μου στερούν τις άλλες μέρες.
Την ξεκούρασή μου, την άσκησή μου, το διάβασμά μου,
ένα φίλο, τις σκέψεις μου, το γέλιο, τον έρωτα,
τον ίδιο μου τον εαυτό…
Πρακτική, απόλυτα μεθοδευμένη και συνειδητή. Διόλου τυχαία.
Κάποιοι αποφασίσανε να μην έχω χρόνο. Δεν θέλουνε να σκέφτομαι.
Δεν θέλουν να καταλαβαίνω τι μας κάνουν.
Περνάει ο χρόνος. Περνάει χωρίς εμένα.
Και βλέπω ξαφνικά το ημερολόγιο κι αναρωτιέμαι
πού πήγανε οι μέρες οι ενδιάμεσες,
από τότε που το είχα δει για τελευταία φορά ως τώρα.
Τι έκανα…Πού ήμουνα εγώ…
Μα, δεν μπορεί!
Αφού ζω (;), κινούμαι (;), υπάρχω (;),
κάτι δεν θα `πρεπε να υπάρχει κι από μένα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Η κατάληξή σου τα λέει όλα .
... κάτι δε θα 'πρεπε να υπάρχει κι απο μένα ?
είναι το επόμενο level .
σε οδηγούν στο να σκεφτείς οτι - ελλείψει άλλης δημιουργικότητας - πρέπει να κάνεις κάτι χειροπιαστό . Ένα παιδί ας πούμε .
Ας πούμε ? είναι τυχαίο ?
Έναν ακόμα καταναλωτή , που θα χαρεί λίγο στην αρχή , μετά θα προβληματιστεί , μετά θα δουλέψει , θα ξαναπροβληματιστεί , και θα καταλήξει στο οτι πρέπει να κάνει ενα παιδί .
Εργοστάσιο . Κανονικά .
Cheers !
Και εχουμε ακομη Νοεμβριο...
Κουραγιο...
Και χαλαρα.
Αν εχουμε τη υγεια μας,ολα γινονται...
meez, σ` εμένα προκαλέσαν μάλλον το αντίθετο (το ίδιο καταστροφικό, ωστόσο). Ακόμη κι αν σκεφτόμουν να κάνω ένα παιδί κάποια στιγμή, τώρα δεν θέλω ούτε να το πω για πλάκα!
Να το φέρω πού; Να κάνει τι;
Να συμβάλω στη δημιουργία μίας στρατιάς "αρρώστων", όπως παν να μας καταντήσουν όλους;
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Γιατί αυτοί δεν θέλουν να κάνουμε ανθρώπους. Θέλουν ακριβώς αυτό που λες. Καταναλωτές και εξαρτήματα που θα εξ-υπηρετούν τους σκοπούς τους.
Άσε, πρεζα tv, πού χαλάρωση κι υγεία! Δεν μας φτάνει το στριμωξίδι, έχουμε κι ΑΣΕΠ εν όψει!!! Μόνη λύση, να το ρίξουμε όλοι στην τρελή;-)
Ακριβώς. Την υγειά μας να χουμε και όλα γίνονται και όλα λύνονται.
Αν δεν είχες την υγειά σου Φένια,δεν θα χες χρόνο για τέτοιες σκέψεις.
Εύχομαι να μη χρειαστεί να τη χάσεις για να εκτιμήσεις κ-ά-θ-ε στιγμή της μέρας
Δηλαδή, αν είμαστε υγιείς, όλα τ` άλλα πρέπει να τους τα χαρίσουμε;
Σαφώς και η υγεία είναι υπέρτατο αγαθό, αφού χωρίς αυτό δεν υπάρχει τίποτα,
αλλά δεν το θεωρώ λόγο για επανάπαυση. Αλίμονο!
Είναι δικιά τους και μου την κάναν δώρο;
Δεν πρόκειται να δεχτώ πως επειδή είμαι υγιής (πράγμα το οποίο παίζεται)
Θα πρέπει να νιώθω και ικανοποιημένη με όσα μου επιβάλλουν και μου στερούν από μια φυσιολογική ζωή. Ποιοι είναι αυτοί που θα μας κάνουν όλους υπηκόους;
Πού βρήκανε τόσα προνόμια και το δικαίωμα ν` απορροφούν τον χρόνο μου όλο;
Μήπως θα πρέπει να τους πω κι ευχαριστώ για τον ακρωτηριασμό στον οποίο υποβάλλουν τη ζωή μου;
Πολύ…χριστιανική η άποψη, αλλά θανάσιμα επικίνδυνη στις μέρες μας και πολύ συμφέρουσα και βολική σ` αυτούς!
Δε νομίζεις πως ακριβώς επειδή αυτοί που δεν έχουν την υγεία τους δεν είναι σε θέση ν` αντιδράσουν θα πρέπει να το κάνουμε οι υπόλοιποι;
Ή μήπως νομίζεις πως αν συνεχίσουμε με τους ρυθμούς αυτούς δουλειάς, ανεργίας και απαξίωσης όσων πραγματικά αξίζουν θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμα να είμαστε υγιείς.
Αυτό ακριβώς θέλω να πω. Ότι, ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή, τους χαρίζω την υγεία μου και τη ζωή μου.
Ε λοιπόν, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ!
Η πρώτη στροφή μου θυμίζει τον εαυτό μου, γύρω στα 14 με 15, τότε που η κατάθλιψη και τα απανωτά σοκ δεν μου επέτρεπαν να σηκωθώ απ' το κρεβάτι για μέρες ολόκληρες.
Το όλο ποίημα, μου δίνει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω κάτι που εδώ και καιρό αρνούμαι:
Ότι μια ζωή κάτι περιμένω. Να τελειώσει κι αυτή η μέρα, η εβδομάδα για να έρθει το Σαββατοκύριακο της "ξεκούρασης", τις διακοπές, να βγάλω το σχολείο, την "εφηβεία"... Μήπως στο μεταξύ φτιάξουν τα πράγματα, και μπορέσω να πάρω κι εγώ καμιά βαθιά ανάσα. Όπως τα περιγράφεις στο ποίημα...
Και στο μεταξύ, ελάχιστα ΖΩ. Κι όχι πάντα από δική μου υπαιτιότητα.
..ΟΧΙ
Το να εχεις την υγεια σου σου δινει κουραγιο και δυναμη, γιατι οταν εχεις κοντεψει τοσο πολυ να τη χασεις, καταλαβαινεις ποση σημασια εχει να μη δινεις σημασια σ οσους και οσα θελουν να σε "χαλασουν".
Κανεις δεν ειπε(τουλαχιστον οχι εγω) οτι επειδη εχεις την υγεια σου πρεπει να επαναπαυθεις.
Η υγεια σου ειναι δικη Του και δικη σου και κανενας δεν στη χαρισε.Ουτε και σε κανεναν τη χρωστας.Ουτε τη ζωη ουτε την υγεια σου.
Το να βρεις την ισορροπια αναμεσα σ αυτα που θες εσυ και σ αυτα που σου επιβαλει η κοινωνια ειναι η μεγιστη μαγκια και παλευω χρονια να το καταφερω.
Γιατι αυτη ειναι η κοινωνια και δεν αλλαζει.Και οταν αλλαζει, αλλαζει προς το χειροτερο.
Αν νομιζεις οτι μπορεις να κανεις κατι γι αυτο πεστο και σε μενα και ειμαι μαζι σου..
Λυπάμαι αλλά διαφωνούμε πλήρως. Αν ήξερες ελάχιστη ιστορία θα γνώριζες πως η κοινωνία αλλάζει και παραλλάζει! Κι αυτό είναι ακριβώς το παραμύθι που μας τραγουδάνε για να μας κρατάνε κοιμισμένους και να μην αντιδρούμε σε τίποτα. Ότι τάχα τίποτα δεν αλλάζει.
Ε λοιπόν αυτός ο κόσμος που λες, έχει περάσει από πάρα πολλές αλλαγές. Και υπήρξε και πολύ χειρότερος. Πέρασε μεσαίωνες, χούντες, πολέμους και με τη γαλλική επανάσταση, με κόστος σε ανθρώπινες ζωές, κερδιθήκαν μια σειρά πράγματα που απολαμβάνεις τώρα εσύ και τα απαξιώνεις όλα. Και ακριβώς επειδή εσύ και κάποιοι άλλοι τα απαξιώνετε, πάνε να μας τα πάρουν πίσω.
Η απάντηση λοιπόν σ` αυτό που με ρωτάς, είναι μπροστά σου.
Την γνωρίζεις, απλά δεν σου αρέσει! Ίσως γιατί... έχεις την υγειά σου...
Όσο για την υγειά ΜΟΥ, είναι μόνο δικιά ΜΟΥ! Καθόλου δικιά Του...
Τι ευτυχία να μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνο προς το χειρότερο...
Ούτε να νιώθεις ότι χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι ούτε "τύψεις" ότι ακόμη και εσύ έχεις ευθύνες γι' αυτά που ζεις, ούτε τίποτα...
Τι ασφάλεια, τι βόλεμα, τι τεμπελιά, τι κρυφή ανηθικότητα!
Μακάριοι αυτοί που το πιστεύουν!..
Δεν ξέρω, ίσως να είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι τελικά δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα στον κόσμο.
Ας πούμε ότι ίσως συμφωνώ μαζί σου Fenia...
Τουλάχιστον όμως ας μην αφήσουμε να μας αλλάξει αυτός...
Η ζωή είναι αυτό που περνάει όταν εσύ κάνεις σχέδια για το μέλλον.
Κάπου το πήρε το μάτι μου αυτό....
Καλημερα!
Για αρχη θα ηθελα να σου πω πως δε βρισκω το λογο να εισαι επιθετικη μ εναν αγνωστο ανθρωπο που προσπαθει να εντρυφησει στον τροπο με τον οποιο σκεφτεσαι.. ουτε και να τον ειρωνευεσαι κατα αυτο το τροπο.(ναι,ξερω ιστορια)
Εν συνεχεια πιστευω οτι δεν "διαβαζεις" αυτα που σου γραφω.
Αν τα διαβαζες θα καταλαβαινες οτι καθολου δε διαφωνουμε.Το πρωτο που σου γραψα ειναι,την υγεια μας να χουμε και ολα τ αλλα γινονται και ολα τ αλλα λυνονται.Δηλαδη? την υγεια μας να χουμε για να μπορουμε να ορθωνουμε το κορμακι μας σ ολα αυτα που γραφεις..Αnyway.
Εγω δεν εγραψα οτι η ιστορια δεν αλλαζει Φενια.Εγραψα οτι η κοινωνια δεν αλλαζει.
Οσο κι αν αλλαζει η ιστορια οι θεμελιωδεις κοινωνικες αρχες ηταν και θα παραμεινουν οι ιδιες.
Παντα θα υπαρχουν πλουσιοι και φτωχοι,θυτες και θυματα, ανθρωποι που εκμεταλευονται ανθρωπους κοκ.
Επειδη βλεπω λοιπον οτι δεν υπαρχει χωρος στην παρεα σας για μενα κλεινοντας θελω να πω τα εξης:
αν μου λεγες στο παρελθον οτι καποιος θα πει για μενα οτι ειμαι βολεψακιας και οτι με διακατεχει μια κρυφη ανηθικοτητα, θα γελουσα τρελλα..
Δεν υπηρχε πιο ασυμβιβαστο και πιο επαναστατημενο νιατο απο μενα.Ισως και απροσαρμοστο.Ενα συνεχομενο γιατι ηταν η ζωη μου.Γιατι αυτο, γιατι εκεινο, γιατι να ναι ετσι και οχι αλλιως.Εγω θ αλλαξω αυτο το κοσμο!!!
Μεγαλωνοντας ανακαλυψα οτι η συμπεριφορα μου αυτη,μονο εμενα χαλουσε.Και ετσι αλλαξα πλευρο.Οχι ομως γιατι το συστημα με καταπιε,αλλα γιατι εγω το ξεγελασα και το φερα στα μετρα μου.Αυτη ειναι λοιπον η μαχη μου οπως σωστα εγραψες στο τελος afonso.Δεν αφηνω τον κοσμο να μ αλλαξει. Και παλευω καθε μερα γι αυτο.Και δεν νικαω παντα.Δυστυχως.
Ετσι κρατιεμαι απο τις λιγες στιγμες που νιωθω μια τρελλη ανεξηγητη ευτυχια και τοτε αντιλαμβανομαι οτι οταν ειμαι χαλια δεν ειναι μονο η κοινωνια που φταιει αλλα κυριως εγω που ξεχναω τη "μαχη" που υποσχεθηκα να δινω..
Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να μη χρειαστει ποτε να προσευχηθεις για να σου δωσει πισω την υγεια σου μια και θεωρεις οτι δεν Του ανηκει.
Και αναρωτιεμαι, οταν περασεις τις εξετασεις του Ασεπ και βολευτεις, θα συνεχισεις να εχεις παραπονα απο την κοινωνια ??
Σαs χαιρετω.
Καλη ζωη!
Αν το εξέλαβες ως επίθεση, συγγνώμη.
Ειλικρινά η διάθεσή μου δεν ήταν καθόλου τέτοια. Δεν πρόκειται για επίθεση αλλά για σίγουρη διαφωνία, πράγμα που δεν είναι κακό. Ίσα ίσα που πιστεύω πως είναι καλό να υπάρχουν πολλές απόψεις.
Μάλλον έχω μία οργή γενικώς που δεν είχε όμως στόχο εσένα.
Μάλιστα, θεωρώ τιμή μου που κάθισες και ασχολήθηκες με τις δικές μου ανησυχίες.
Διαβάζω όμως πολύ καλά και εξίσου καλά εξηγώ κι αυτά που λέω, νομίζω. Ούτε εγώ μίλησα για αλλαγή της ιστορίας. Ειδικά η ιστορία δεν αλλάζει. Μία είναι, όπως και να το κάνουμε. Είπα πως βλέποντας την ιστορία καταλαβαίνουμε πως η ΚΟΙΝΩΝΙΑ αλλάζει. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ είναι που πέρασε από διάφορα στάδια.
Τέλος πάντων. Επειδή, όπως καταλαβαίνω, ο καθένας μας έχει το δικό του ζόρι κι ουσιαστικά όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, δεν θεωρώ κακό το να προσπαθεί κανείς να βρει τις ισορροπίες του μέσα σ` αυτό το χάος. Πώς αλλιώς θα μπορέσει να κάνει και οποιονδήποτε άλλον αγώνα; Αρκεί αυτό να μην σημαίνει παραίτηση απ` ότιδήποτε συλλογικό. Ατομικά δεν μπορεί να δοθεί καμία λύση για το σύνολο των ανθρώπων κι εμένα αυτό είναι που μ` ενδιαφέρει πιο πολύ. Είτε το πιστεύεις είτε όχι.
ΑΣΕΠ και βόλεμα γίνεται;-)
Όχι, δεν θα βολευτώ. Γενικώς είμαι του ξεβολέματος σε όλα. Και δεν το λέω ειρωνικά.
Δημοσίευση σχολίου