Εφτασφράγιστη...

Όταν σε βλέπω απόμακρη να τριγυρνάς μες στα δωμάτια, φοβάμαι!
Ξιπόλητη…Αμίλητη… Απόκοσμη…
Σα να μην σ`αφορά τίποτα γήινο
Τίποτα δεν σ` αγγίζει
Νιώθω ανήμπορος μπροστά σου
Σε νιώθω ευάλωτη κι ευαίσθητη
σε βαθμό τέτοιο,
που στέκω ασάλευτος…Απεγνωσμένος…
Μικραίνω και μαζεύομαι σε μια γωνιά,
μην και διακόψω τις διαδρομές σου∙
μην και ταράξω την ανησυχία σου.
Χάνω εντελώς τον έλεγχό σου
Σε χάνω!...

Αναρωτιέμαι τι συμβαίνει.
Τι γίνεται μες στο κεφάλι αυτό
που σα μια βόμβα το κυκλοφορείς
και περιφέρεσαι
Τι βλέπεις…Τι ακούς… Με ποιους συνδιαλέγεσαι…
Με ποιους παλεύεις κι ερωτεύεσαι…
Τι μυστηριακούς σπασμούς βιώνεις στο κορμί…

Θέλω να φύγω!
Να φύγω τρέχοντας!
Να μη σε βλέπω,
έτσι να δίνεσαι αλλού και να μην ξέρω…
Δεν την αντέχω αυτήν την άγνοια!
Την τόσο εκκωφαντική σιωπή σου!
Πού πας;
Πού βλέπουνε τα μάτια σου;
Μέσα εδώ, δεν εστιάζουν πουθενά.
Τι ρεύμα σε διαπερνά και τόση ένταση σου φέρνει…

Να φύγω!
Και φεύγω…

Και όσο λείπω,
μία καινούρια ανησυχία με κατατρώει∙
Έτσι, μονάχη σου που τριγυρνάς,
μην κάτι σε τρομάξει
και βίαια το ταξίδι σου κοπεί…
Γυρνώ αλαφιασμένος.
Σε συναντώ στο πάτωμα,
σε στάση εμβρυική…
Άλλη μια μάχη τέλειωσε
κι η εξάντληση σε έχει καταβάλει.
…Δεν ήτανε για μένα!
Και ζηλεύω!