Η ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ ΠΙΝΟΤΣΕΤ

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λουίς Σεπούλβεδα, «Η τρέλα του Πινοτσέτ».
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Εκδόσεις: Opera


«…Δεν υπάρχει πιο γλοιώδες υποκείμενο από κάποιον που μπορεί να διατείνεται ότι δεν ήταν ούτε με τους νικητές ούτε με τους νικημένους, και επιμένει να το επαναλαμβάνει στο μοναδικό βήμα που διαθέτει∙ δηλαδή, σαν γελωτοποιός στο γλέντι των νικητών…»

«…Χιλή: μια χώρα διχασμένη και δύο γλώσσες. Για ορισμένους, η δικαιοσύνη λέγεται δικαιοσύνη∙ γι` άλλους, απρόβλεπτες επιπτώσεις στο οικονομικό μοντέλο. Για ορισμένους, κάμπος είναι το οικογενειακό αγρόκτημα όπου περνούν τα καλοκαίρια∙ γι` άλλους, το χώμα πάνω στο οποίο μόχθησαν γενιές ολόκληρες. Ορισμένοι μιλάνε για εργασιακή ευελιξία∙ άλλοι υφίστανται την εκμετάλλευση και την έλλειψη κάθε δικαιώματος…»

«…Είναι εκπληκτικό το ότι ο κύριος Γκονθάλεθ, ένας σοσιαλιστής (κι εγώ είμαι σοσιαλιστής, αλλά σοσιαλιστής όπως ο Αγιέντε), δεν αντιλαμβάνεται πως η καταστολή όλων των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, η κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, η εμπορευματοποίηση των ηθικών ευθυνών του Κράτους προκαλούν (όχι μόνο στη Χιλιανή, αλλά σε κάθε κοινωνία) ρήγματα που, όταν δεν γεφυρώνονται με τον καιρό, μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες…»

«…Λέει ο Ινσούλσα*: “Εγώ πιστεύω πως, όταν κάποιος θέλει να λέει ότι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το πρώτο που πρέπει να κάνει, είναι να σεβαστεί τους κανόνες του παιχνιδιού”. Κι έχει δίκιο. Απλώς, ξεχνάει πως ο πρώτος κανόνας του παιχνιδιού είναι να παραδέχεσαι ότι, σε ό,τι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, δε χωρεί μέση λύση: ή τα υπερασπίζεσαι ή όχι – τόσο απλά…»

*Χοσέ Μιγκέλ Ινσούλσα: Υπουργός Εξωτερικών της Χιλής


Νομίζω πως τα σχόλια είναι περιττά…
Ένα μόνο θέλω να πω.
Πως τελειώνοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα ξανά όπως κάθε φορά που διαβάζω βιβλίο του δικού μας Λουντέμη: Το μικρό μου μυαλό λέει πως θα αρκούσε να διαβάσουν όλοι ένα τέτοιο βιβλίο για να έχουμε έναν καλύτερο κόσμο. Τόσο απλά και φυσικά.
Φαίνεται όμως πως το δικό μου μυαλό παραείναι μικρό…