ΖΟΛΙ - ΚΟΛΟΥΜ ΜΑΚΚΑΝ

“…Το φριχτότερο βάρος στη ζωή είναι τα όσα ξέρουν οι άλλοι για μας. Μα ίσως να υπάρχει κι ένα βάρος πιο φριχτό ακόμα κι απ’ αυτό. Που μας βρίσκει όταν οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα για μας, είναι το βάρος της γνώμης που έχουν ήδη, καθώς, σιωπηλά, απαιτούν από μας και μας εξαναγκάζουν να γίνουμε αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Κι ακόμα φριχτότερο κι απ’ αυτό είναι το πώς συμμορφωνόμαστε, φεγγαρένια μου, κι εγώ είχα συμμορφωθεί απόλυτα…”

Σκέψεις που έκανα για πολλά χρόνια πριν φύγω γι’ αυτό το σύντομο φετινό ταξίδι μου. Σκέψεις απ’ τις οποίες απελευθερώθηκα το διάστημα που έλλειπα. Σκέψεις που με ξανάσφιξαν ορμητικά, σε χρόνο ρεκόρ απ’ τη στιγμή που γύρισα. Και που τις είδα σαν σε καθρέφτη στο πρώτο βιβλίο που έπιασα να διαβάσω…


....................Το βιβλίο πάντως είναι λιτό, λυρικό και όμορφο.
Μια γνωριμία με τους Ρομά κατά τα μέσα του 20ου αιώνα, περιοδεύοντας την κεντρική Ευρώπη.
Η ζωή και οι περιπλανήσεις της Ζόλι, μιας τσιγγάνας ασυμβίβαστης τόσο με το μοντέλο ζωής των πολυκατοικιών, των αυτοκινήτων και των ταυτοτήτων όσο και με τα ταμπού της ίδιας της φυλής της, τα οποία ωστόσο σέβεται, και για την “κόντρα” της με κάποια από αυτά εξορίζεται και αυτοεξορίζεται, παραμένοντας παρόλ’ αυτά περήφανη για την καταγωγή της ως το τέλος. Ταξίδια, κακουχίες, προδοσίες, αλλά και έρωτες, συναισθήματα και το δικαίωμα στην ελευθερία να κοιτάς τ’ αστέρια όταν τη νύχτα πέφτεις για να κοιμηθείς κι όχι ένα κομμάτι τσιμέντο στο ταβάνι. Να μπορεί η ψυχή σου να πετάει ψηλά στον ουρανό χωρίς να κουτουλάει σε ντουβάρια και χαμηλές οροφές.

Για όσους αναρωτιούνται τι να διαβάσουν για αρχή καλοκαιριού είναι νομίζω μία καλή πρόταση.

Το Ζόλι του Ιρλανδού συγγραφέα Κολουμ ΜακΚαν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση Αυγούστου Κορτώ.