Ο ουρανός ήτανε φορτωμένος μαύρα σύννεφα και γκρίζα,
αλλά κάπου ο ήλιος, κρυμμένος ο ίδιος,
πετούσε τις μπογιές του γύρω και χρωμάτιζε τα πάντα.
Η βροχή, καλά κρυμμένη κι αυτή, όμως τη μύριζες.
Την ένιωθες έτοιμη να ξεσπάσει.
Ωστόσο έπαιζε κι εκείνη στο ίδιο παιχνίδι με τον ήλιο.
Φύλαγε τα νώτα της, ώσπου να βρει κατάλληλη ευκαιρία για να ρίξει.
Ο ουρανός πορτοκαλοκόκκινος,
το πράσινο της πλαγιάς πιο πράσινο απ’ ότι συνήθως
και ξαφνικά, έν’ αερόστατο αρχίζει ν’ ανεβαίνει!
Κι ύστερα κι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο…
Όλα τους στόχοι• στο paintball τ’ ουρανού.
Πυροβολούσε ο ήλιος κρυμμένος,
κάναν αντίπραξη τα σύννεφα με τη βροχή καβάλα…
…Γέμισε ο ουρανός με χρώματα έντονα, βαθιά.
Αερόστατα που θέλαν ν’ αποδράσουν, μα πάντα ανεβαίνοντας!
Και μόνο αφού περάσουν απ’ το πεδίο των μαχών.
Δοξασμένα!
Και βαμμένα με το πάθος των πολεμιστών.
…Θέλησα ν’ απαθανατίσω τη στιγμή! Έψαξα για τη μηχανή μου!...
Όμως…πώς να φωτογραφίσεις τ’ όνειρο;…
Στον ύπνο μου δεν πήρα φωτογραφική…
5 σχόλια:
.
στο paintball τ’ ουρανού.
Πυροβολούσε ο ήλιος κρυμμένος,
κάναν αντίπραξη τα σύννεφα με τη βροχή καβάλα…
…Γέμισε ο ουρανός με χρώματα έντονα, βαθιά.
Αερόστατα που θέλαν ν’ αποδράσουν, ανεβαίνοντας!
Δοξασμένα!
Και βαμμένα με το πάθος των πολεμιστών.
Ωραίο... σαν όνειρο. :-)
Ήταν στ' αλήθεια ένα όνειρο που θέλησα να φωτογραφίσω.
Σ΄ευχαριστώ πολύ Ψουξ:-)
Τι όμορφα που ξέρεις να μας ξεσηκώνεις τις αισθήσεις!
Ευχαριστώ :-)
Γεια σου Ανεφελίτσα:-)
Εγώ ευχαριστώ που σας έχω και τα μοιράζομαι μαζί σας.
Είμαι πολύ χαρούμενος που σχεδόν κάθε πρωί λυπάμαι αφάνταστα που δεν υπάρχει τρόπος να θυμηθώ και να ξαναζήσω, παρά στο ελάχιστο, τα όνειρα που είδα το προηγούμενο βράδυ...
Εύχομαι πάντα τέτοια όνειρα να βλέπουμε που να μας κάνουν να λυπόμαστε...
Δημοσίευση σχολίου