ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ LIVE ΣΤΟ INTERNET

“Θέλουμε ιδέες κι όχι ιδεολογίες…”
Να μια καλή ιδέα! Που εφαρμόστηκε το βράδυ του Σαββάτου,
6 Δεκεμβρίου 2008 στο 8ball
Και πέτυχε!Μαύρη Μαγιονέζα live για πρώτη φορά στο internet!

Όταν ξεκινούσε, παραλίγο να με πάρει από κάτω.
Δεν είμαι φαν της τεχνολογίας όταν πάει να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή και έκφραση. Για μένα τίποτα δεν μπορεί να αναπληρώσει την αυτοπρόσωπη παρουσία, την συμμετοχή ψυχή και σώμα σε ένα δρώμενο, την άμεση αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων. Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν κι εγώ ανάμεσα στο κοινό που έβλεπα στην οθόνη μου, να χορεύω, να ιδρώνω, ν’ αγκαλιάζομαι με τους γύρω, να δώσω το χέρι μου στον Αντρέα μετά το τέλος της συναυλίας για να του πω συγχαρητήρια.
Και τώρα, όντας μακριά, ήμουν “καταδικασμένη” να παρακολουθήσω κάτι που αισθάνομαι πολύ δικό μου, σ’ ένα artificial περιβάλλον…


Ελάχιστα λεπτά αργότερα το όλο κλίμα άλλαξε!
Η εικόνα και ο ήχος, σ’ εμένα τουλάχιστον, ήτανε πάρα πολύ καλά, το συγκρότημα τα έσπαγε κανονικά κι αυτή η τεχνολογία τα ζωντάνευε όλα μπροστά μου! Πολύ σύντομα είχα σηκωθεί απ’ την καρέκλα, την είχα πετάξει στην άκρη, έσβησα τα φώτα και παθιαζόμουν σε ρυθμούς ροκ και πολιτικούς (ως επί το πλείστον) στίχους.
Ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή η εμπειρία αυτή ερχόταν μέσα από κάμερες και zoom, είχα για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρατηρώ από κοντά όλα τα μέλη του συγκροτήματος, την εκφραστικότητά τους, το δικό τους πάθος. Κάτι που δεν έχεις την δυνατότητα να κάνεις όταν βρίσκεσαι μπροστά στη σκηνή.

Το τι πιστεύω για την δουλειά του συγκροτήματος, για την ιδεολογία που τους διακρίνει, όπως αυτή δίνεται μέσα από τους στίχους τους (που για μένα τα λένε σχεδόν όλα), για την ποιητικότητα και την κυνικότητα δεμένα άψογα σε ένα σώμα, την ευαισθησία, τον ερωτισμό, το πάθος, την οργή, το χλευασμό όπου χρειάζεται, αλλά και την γλώσσα, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν και τη μουσική με την οποία όλ’ αυτά τα ντύνουν, το έχω πει και παλιότερα.
Μου αρέσει που δουλεύουν τα κομμάτια τους. Μου αρέσει που ευχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Μου αρέσει που δεν επαναπαύονται και 10 χρόνια μετά την ίδρυσή τους
(ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!) συνεχίζουνε να ανησυχούν και να πειραματίζονται και επιχειρούν καινούργια πράγματα, όπως το χθεσινό ιντερνετικό project!
Εύχομαι να είναι πάντα ακούραστοι και να μην τους σταματήσει τίποτα.

Η συναυλία ήταν μάλλον από τις καλύτερες που έχω δει εγώ τουλάχιστον, με τα παιδιά σε μεγάλα κέφια, πολύ καλή επιλογή των τραγουδιών αλλά και ωραία καταμερισμένα μέσα στο δίωρο. Τα καινούργια τους, “Τροχός”, “Δημόσιος Υπάλληλος” και
“Όταν πέφτεις” ( σωστά τα θυμάμαι;) ανέκδοτα ακόμα, με ενθουσίασαν γι’ ακόμη μια φορά και δεν βλέπω την ώρα να κυκλοφορήσουν για να μπορώ να δίνω λίγη ακόμα ένταση στους γείτονες, μπας και ξυπνήσουν καμιά μέρα!
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή για μένα, όταν ανάμεσα στο πλήθος ξεχώρισα τους συνήθεις ύποπτους, Χαξου, ΦωτοΝάσο, Σίμο και Σημάν, όταν μου φώναξαν χαιρετίσματα και βέβαια, όταν ο Αντρέας Μαγιονέζος μετέφερε τα χαιρετίσματα αυτά από σκηνής.

Τελικά…ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ!


Ευχαριστώ λοιπόν τους Μαγιονέζους που μ’ αυτό το εγχείρημα μου δώσανε αυτή την ευκαιρία.
Έφυγα απ’ το Βέλγιο εντελώς!

Ευχαριστώ και τον Tertuliano Nasso Maximo Avdarmani Afonso για το φωτοϋλικό που μου πάσαρε. Γι’ ακόμη μια φορά ο φωτογράφος αφιέρωσε και επιβεβαιώνει του κειμένου το αληθές!


Περισσότερα κειμενικά και φωτογραφικά απ’ το event, στα ΠΑ.ΟΙ.ΔΓΙΑ.