Περπατούσα στην παραλία,
την ώρα που τσιλιμπούρδιζε η μέρα με τη νύχτα.
Λεπτή ομίχλη ή το πέπλο της βροχής,
δε μ’ αφήνανε να βλέπω καθαρά.
Μαγικό το τοπίο.
Περπατούσα πλάι στη θάλασσα, κάτω από τα φαναράκια.
Καθαρά τα κοντινά, θόλωνε το φως στα πιο απομακρυσμένα.
Όμως, όπως εγώ περνούσα, αλλάζανε κι αυτά.
Κι ήτανε άλλα εκείνα που φωτίζαν καθαρά,
ενώ τα προηγούμενα σβήνανε τώρα στην ομίχλη.
Όσα ήταν αρκετά μπροστά, μέλλον θαμπό, σαν απειλητικό προμήνυμα.
Μα πώς ανάβαν μόλις τα πλησίαζα!
Κι ας ήτανε θολά όσα κοιτούσα με τα μάτια.
Όταν πατούσα με τα πόδια τελικά, ξεκαθαρίζαν όλα.
Κι ένα τραγουδάκι που εκφράζει τα κάτω και τα πάνω μου
(που συνέχεια πάνω-κάτω είναι δηλαδή και θα πρέπει να τα συνηθίσω:-p)
Από την πανδαισία ήχων, στίχων και...ΔΑΡΝΑΚΩΝ.
Υπέροχο!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Κάποιες φορές, η φαντασία δεν απελευθερώνει αλλά εμποδίζει. Κι έχει την τάση να θολώνει, να ωραιοποιεί ή να ασχημαίνει τα πράγματα. Πάντως να τα διαστρεβλώνει.
Κάποιες φορές πρέπει να φτάσει κανείς εκεί, ακριβώς σ’ εκείνο το σημείο, για να δει καθαρά. Να καταλάβει. Ή και ν’ αντέξει. Ποιος είπε ότι η απόσταση είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος?
Αν (και) κάτι τέτοιο εννοούσες leigh με το ποστάκι αυτό, συμφωνώ μαζί σου.
Φιλιά
Πάλι άφωνη με άφησες! :-)
(Καλά τώρα, το κατάλαβες εσύ ότι σε καλοπιάνω για να περάσεις μία βόλτα κι από το δικό μου μπλογκοσπιτικό...)
Ελπίζω να σε δω απόψε γλύκα! Καλημέρα.
Καλησπερα Φενια....η ζωη μας διχως σκαμπανεβασματα...αραγε πως θα ηταν?
Κι ομως πατωντας στα ποδια μας ολα ξεκαθαριζουν....ειναι που βρηκαμε ξανα τη θεληση...ειναι που μας εκπλησσει η δυναμη μας.
Υπεροχη η μουσικη....γλυκια γυφτικη βαλκανικη ανθρωπινη και λαικη, δικια μας γνωριμη.
Η ηθελημενα πανω-κατω τσιγγανα κλεφτρα επισκεπτρια σου.
Τους χαιρετισμους μου........
agnwstos, μακάρι να 'ναι στη φαντασία μου μόνο όλη η αβεβαιότητα που βλέπω μπροστά! Πάντως, η εμπειρία δείχνει ότι όταν παίρνουμε στα χέρια μας αυτά που βρίσκονται προς τα παρόν κοντά μας, μάλλον "λύνονται σιγά σιγά τα μάγια":-)
ανέφελη, άφωνη εσύ; Μην τολμήσεις!
λου, η αλήθεια είναι ότι χωρίς σκαμπανευάσματα, εγώ τουλάχιστον, μάλλον θα βαριόμουνα. Αλλά και τόσο συχνά και έντονα που τα 'χω εγώ καταντούν εξαντλητικά κάποιες φορές. Για να μην σου πω για όσους αναγκάζονται να με συναναστρέφονται!:-P
Η μουσική των παιδιών είναι όντως πάρα πολύ ωραία και σκοπεύω να βγάλω κι ένα ακόμα τραγουδάκι. Αν μπορούσες να τους δεις και ζωντανά όμως...εκεί είναι όλα τα λεφτά! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσεις ωραία. Εγγυημένα!
Οι "τσιγγάνοι" και οι "κλέφτες" και γενικότερα οι "περιθωριακοί" είναι πάντα ευπρόσδεκτοι εδώ. Ελπίζω να συνεχίσεις να μ' επισκέπτεσαι.
Φιλιά
Η μέρα τσιλιμπουρδίζει με τη νύχτα έτσι;Μου αρέσει η παρομοίωση για τα πάνω κάτω της διάθεσης.Έξυπνο πολύ και σοφό.Με άφησες άφωνο σαν την ανέφελη.Την καλησπέρα μου.
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε island!
Αλλά μη μείνεις άφωνος κι εσύ. Δεν θα μου μιλάει κανένας σε λίγο:-)
Δημοσίευση σχολίου