μπλογκοgame

Μετά από πάσα του Μαρκ και με σχετική καθυστέρηση, παίζω κι εγώ το παιχνίδι:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη περίοδο (you know, από τελεία σε τελεία)
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. πασάρουμε το παιχνίδι σε άλλους πέντε

…Βασικά, τα πιο κοντινά μου βιβλία δεν είχαν 123 σελίδες. Και αυτό το οποίο έπιασα τελικά, έχει μόλις 124!!! Δηλαδή, θα σας αντιγράψω το λίγο πριν το τέλος :-P
Το βιβλίο είναι «Η τρέλα του Πινοτσέτ» του Λουίς Σεπούλβεδα.
Έχουμε και λέμε:

“Τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας στη Χιλή, οι αντιστασιακοί τραγουδούσαν κάποιους στίχους του Πολ Ελιάρ: «Γράφω τ’ όνομά σου στα τείχη της πόλης μου», και η ελευθερία υπήρχε πέρα από την άμεση μνήμη, πέρα από την πυρετώδη λαχτάρα να την κερδίσουμε, πέρα από τον πόνο για τόσους θανάτους στο όνομά της. Υπήρχε με όλη την απαστράπτουσα ισχύ της, γιατί κάθε φορά που κάποιος την επικαλούνταν, την επινοούσε ξανά.
Γράφω από αγάπη για τις λέξεις που αγαπώ, κι απ’ τη μανία να λέω τα πράγματα κάτω από ένα πρίσμα ηθικό, κληρονόμημα μιας έντονης κοινωνικής δράσης. Γράφω γιατί έχω μνήμη και την καλλιεργώ γράφοντας για τους δικούς μου, για τους περιθωριακούς κατοίκους των περιθωριακών κόσμων μου, για τις ενσαρκωμένες ουτοπίες μου, για τους ένδοξους συντρόφους μου, άνδρες και γυναίκες, που ηττήθηκαν σε χίλιες μάχες και εξακολουθούν να προετοιμάζονται για τις επόμενες, χωρίς να φοβούνται τις ήττες.”

…Πολύ σημαντικό βιβλίο….

Επειδή ξέρω ότι είναι ψιλοπιεστική η πάσα στα παιχνίδια κι επειδή απ' όσο είδα οι περισσότεροι έχουνε πάρει ήδη μέρος, το πασάρω στη lena, στον mr.sebs και στον παρείσακτο, ΑΝ έχουν διάθεση να το κάνουν.

Τσάο!