Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008

μπλογκοgame

Μετά από πάσα του Μαρκ και με σχετική καθυστέρηση, παίζω κι εγώ το παιχνίδι:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη περίοδο (you know, από τελεία σε τελεία)
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. πασάρουμε το παιχνίδι σε άλλους πέντε

…Βασικά, τα πιο κοντινά μου βιβλία δεν είχαν 123 σελίδες. Και αυτό το οποίο έπιασα τελικά, έχει μόλις 124!!! Δηλαδή, θα σας αντιγράψω το λίγο πριν το τέλος :-P
Το βιβλίο είναι «Η τρέλα του Πινοτσέτ» του Λουίς Σεπούλβεδα.
Έχουμε και λέμε:

“Τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας στη Χιλή, οι αντιστασιακοί τραγουδούσαν κάποιους στίχους του Πολ Ελιάρ: «Γράφω τ’ όνομά σου στα τείχη της πόλης μου», και η ελευθερία υπήρχε πέρα από την άμεση μνήμη, πέρα από την πυρετώδη λαχτάρα να την κερδίσουμε, πέρα από τον πόνο για τόσους θανάτους στο όνομά της. Υπήρχε με όλη την απαστράπτουσα ισχύ της, γιατί κάθε φορά που κάποιος την επικαλούνταν, την επινοούσε ξανά.
Γράφω από αγάπη για τις λέξεις που αγαπώ, κι απ’ τη μανία να λέω τα πράγματα κάτω από ένα πρίσμα ηθικό, κληρονόμημα μιας έντονης κοινωνικής δράσης. Γράφω γιατί έχω μνήμη και την καλλιεργώ γράφοντας για τους δικούς μου, για τους περιθωριακούς κατοίκους των περιθωριακών κόσμων μου, για τις ενσαρκωμένες ουτοπίες μου, για τους ένδοξους συντρόφους μου, άνδρες και γυναίκες, που ηττήθηκαν σε χίλιες μάχες και εξακολουθούν να προετοιμάζονται για τις επόμενες, χωρίς να φοβούνται τις ήττες.”

…Πολύ σημαντικό βιβλίο….

Επειδή ξέρω ότι είναι ψιλοπιεστική η πάσα στα παιχνίδια κι επειδή απ' όσο είδα οι περισσότεροι έχουνε πάρει ήδη μέρος, το πασάρω στη lena, στον mr.sebs και στον παρείσακτο, ΑΝ έχουν διάθεση να το κάνουν.

Τσάο!

9 σχόλια:

amarkos είπε...

Βάλε και κανένα λίνκ στο Μάρκ, να ξέρουμε που οδηγεί :-)

Ωραίος ο Σεπούλβεδα, αν και περίμενα να έχεις κάτι άλλο πιο κοντά. Αυτά τα μικρότερα που βρήκες στην αρχή πολύ θα 'θελα να ξέρω ποια ήταν.

Leigh-Cheri είπε...

Ε καλέ! Δεν πρόλαβα. Κι άλλες αλλαγές ήθελα να κάνω αλλά δεν προλάβαινα. :-)
Τα μικρότερα ήταν το "Μεσάνυχτα στο περιβόλι" του Άρη Σφακιανάκη και το "Η μαθήτρια που έγινε αμύγδαλο" του Ευγένιου Αρανίτση. Μικρούτσικα κι ωραία!

Lena. είπε...

Επαιξα έντιμα κι εκείνη την ώρα διάβαζα αστυνομικό.Το αποτέλεσμα το αναρτώ στο ιστολόγιο της λέσχης?Μόνο ο Τόλης θα με κατανοήσει διότι η συγγραφέας είναι η αγαπημένη μας...(εκπρόσωπος της σχολής whodoneit)

Ανώνυμος είπε...

πασα accepted :)

Leigh-Cheri είπε...

:-)
Τελικά ανταποκριθήκατε κι οι τρεις!
Καλά πήγε το παιχνιδάκι μάλλον.
Μ' έκανε κι εμένα να "ξεκολλήσω":-P

Zaphod είπε...

Νομίζω πως πρέπει να το διαβάσω το ρημάδι :)

Leigh-Cheri είπε...

Χαχαχα!
Μπορείς! Μπορείς! Ακόμα και χωρίς καθόλου χρόνο, μπορείς. Τι στο καλό; 124 σελίδες είναι όλο κι όλο!

Ανώνυμος είπε...

Με έπεισες.Θα πάω να το πάρω.Όλο μου λέγανε γι αυτό το βιβλίο και δεν άκουγα κανένα.Τώρα που διάβασα λίγο θα το πάρω.Τα φιλιά και τα σέβη μου

Leigh-Cheri είπε...

:-)
Ελπίζω να σου αρέσει και να σε κάνει φαν ο συγγραφέας. Μου έχουν αρέσει όλα όσα διάβασα δικά του.
Πάντως, πες μου τις εντυπώσεις σου αν και όποτε το διαβάσεις τελικά.
Φιλιά