...μολυβένιε

Με ξύπνησε μία βροντή. Άνοιξα το παράθυρο στη βροχή.
Σήμερα η μέρα δεν πληγώνει με φως.
Σκέφτομαι…Δύο επιλογές με την ανάλογη μουσική υπόκρουση.
Ή να βάλω κάτι ρυθμικό και ν` ακολουθήσω με το σώμα το ρυθμό
ή ν` αφήσω ν` ακούγεται το τραγουδάκι της βροχής και να μελαγχολήσω μαζί της τη μελαγχολία που μ` αρέσει…
Τελικά, η βροχή δεν μου τραγουδάει…
Κάτι κορναρίσματα απ` το δρόμο, κάτι φρένα…κι απ` το παράθυρο βλέπω μονάχα τοίχους.
Θα βάλω μουσική, λοιπόν…
«…Μου είπες, σήκω απ` τις στάχτες σου…»
Το μπουκάλι στο πάτωμα. Σκόνταψα πάνω του, μα έπεσε εκείνο, όχι εγώ.
Ok, λοιπόν! Καλά είμαι.
Δεν το σήκωσα. Το άφησα πεσμένο…
«…αν κοιτάς μακριά…»
Η βροχή πέφτει λοξά. Μπαίνει απ` το παράθυρο και βρέχει το χαλάκι.
Ούτε και το παράθυρο το κλείνω…
Στο cd player πάτησα κατά λάθος το shuffle και επιλέγει μόνο του τι θα παίξει…
Το αφήνω κι αυτό στην τύχη. Ας παίξει ό,τι θέλει…
«…να προσέχεις, μολυβένιε…»
…Νομίζω ότι σήμερα δεν θ` αντισταθώ σε τίποτα.
Θ` αφήσω να γίνουν όλα όπως θα `πρεπε.
Χωρίς τη δική μου παρέμβαση.
Μόνο θα τα παρατηρώ.
Ακόμα και στο τηλέφωνο, θα περιοριστώ στο «Ναι» και θ` αφήσω τους άλλους να μιλούν.
ΑΝ το σηκώσω!...
«…πρώτα λιώνουν την καρδιά…»

Θα καθήσω στο πάτωμα, κολλημένη στον τοίχο, με τα γόνατα αγκαλιά.
Μόνο καφέ θα κάνω…….Ίσως και κάνα…
…Κι αν δε μου βγει καλός κι αυτός, θα τον πιω όπως και να `ναι.
«…Ψάχνεις να βρεις την Αλήθεια…Λες να υπάρχει στ` αλήθεια; Εδώ δεν ξέρεις αν υπάρχεις εσύ…»……………..
………………............................
Όλα θα τα δεχτώ όπως έρθουν…

Κουράστηκα να το παλεύω…

.......................................................