Μαύρη Μαγιονέζα

Εγώ τους γνώρισα με τα «Σπασμένα Δεκανίκια» πριν κάποια χρόνια και πορωνόμουνα:
«…Ευχαριστώ για τα σπασμένα δεκανίκια που μου δώσατε
Είναι πολύ πιο όμορφα απ` τα πόδια μου…»
Ακολούθησαν τα: «Παραμόρφωση» και «Μανιτάρια και Μανιφέστα».
Τώρα, καινούργια δουλειά, το «Καλή Όρεξη».Ο αγαπημένος, γνώριμος ήχος, σπιντάτο μουσικά ΚΑΙ στιχουργικά, φρέσκο, κεφάτο, ζωντανό και, πάνω απ` όλα, ΕΠΙΚΑΙΡΟ όσο ποτέ! Ευφυέστατο ως σύλληψη, σπιρτόζικο, χαρούμενο, αλλά σαρκαστικό, με στίχο καυστικό και προβληματισμένο. Ένα αιχμηρότατο σχόλιο για όλα όσα χαρακτηρίζουν την εποχή μας κι εμάς τους ίδιους, τους «βούδες του καναπέ» που τρώμε ό,τι τροφή μας πασάρουν. Καταναλωτισμός, ΜΜΕ, δουλεια-εία, τρομοκρατία και τρομοκράτορες, παιδεία, δήθεν Δημοκρατία, υποκρισία και βέβαια, η γκλαμουριά που κυνηγάμε προκειμένου «από μηδενικά να γίνουμε νούμερα». Ανατριχιαστική κι η ιστορία του Άλεξ.Χαριτωμένο χαριτωμένο, σε βάζει στην πρίζα από το πρώτο κομμάτι ως το τελευταίο και χτυπιέσαι στο χορό ασταμάτητα αλλά καθόλου ανούσια. ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ παντού και σε όλους (καιρός ήτανε να το κάνει κάποιος!). Πολύ χαίρομαι που βγαίνουν ακόμα τέτοιες δουλειές. Δεν ξέρω από πότε έχω ν` ακούσω cd χωρίς να υπάρχει έστω ένα κομμάτι που να πω ότι μ` αρέσει μέτρια. Πορώνομαι απ` την αρχή ως το τέλος!

Και οι ίδιοι οι Μαγιονέζοι όμως, είναι αξιαγάπητοι! Την Παρασκευή, 22 Ιουνίου, που είχαμε την τύχη να τους δούμε στο Λευκό Πύργο, μας κέρδισαν αμέσως. Πολύ προσιτοί και φιλικοί, ορεξάτοι και κεφάτοι, χαμογελαστοί, χωρίς κανένα «δήθεν» στο στυλάκι τους, ούτε κατά τη διάρκεια του live ούτε και μετά απ` αυτό, μετέδιδαν σ` όλους μας το κέφι τους και το ρυθμό τους, τα μηνύματά τους και βέβαια, το χαμόγελό τους.
Τώρα όμως, ανυπομονώ για μια εκ νέου εμφάνισή τους, με όλα τα καινούργια τους τραγούδια αλλά και όλα τα προηγούμενα. Δεν βλέπω την ώρα να τους ξαναδώ και να ξαναχορέψω!

Και λίγη γεύση από σκόρπιους στίχους για…καλή όρεξη:

«…Γύρω γύρω απ` το ταμείο, αυτοπροσδιορισμός
Γεννημένος ν` αγοράζω και να νιώθω κενός…
…Αγοράζω άρα υπάρχω και για να δουλεύω ζω
Και ξεχνάω ό,τι με θλίβει κι αγκαλιάζω το κενό…»

«…Ο τρομοκράτης κάνει ζημιά στον τρομοκράτορα που κυβερνά
Κι ο τρομοκράτης και κάποια κράτη τον προσλαμβάνουνε τον τρομοκράτη…
…Αυτοί οι πύραυλοι δεν είναι παγωτά που δίνει η επιχείρησή σας
Συγκεντρώστε τα λεφτά, να χαρώ την ηθική σας…»

Ε και τελικά:
«Αντί να καταπίνεις, φτύσ` τους πίσω εσύ!»

Και, πετάγεται κι ο δικός μας ο ΣημαντηΡήτορας στο cd
(Μη χάσει! Σου λέει: «Μόνο ο Ανδρέας Μαγιονέζος έχει ωραία φωνή; Ας χώσω κι εγώ την δικιά μου!»):

«…Μέχρι το επόμενο φαγοπότι, θυμηθείτε. Μην αφήνετε άλλους να διαλέγουν τα γεύματά σας. Κυνηγήστε την τροφή σας όπως κυνηγάτε τη ζωή. Το ετοιματζήδικο, τις περισσότερες φορές είναι ανούσιο. Και ξέρετε: είμαστε ό,τι τρώμε.»

Ο Γιάννης Σημαντήρας φορώντας μια χακί φούστα σχεδιασμένη αποκλειστικά για τον ίδιο από τον διάσημο Ελληνοϊταλό σχεδιαστή μόδας Nasso Avdarmani δεν έχασε την ευκαιρία το βράδυ της Παρασκευής να αποδείξει και τις τραγουδιστικές του ικανότητες. Το γεγονός αυτό έχει καταγραφεί και σε βίντεο ντοκουμέντο.