Ερωτηματικά...

Το μυαλό μου, μια πολιτεία μ` ερωτηματικά.
Πυκνοκατοικημένη, ασφυκτική
Κάθε ερωτηματικό, μια ανησυχία
Μια έκπληξη
Απορημένα μάτια, παιδικά, ορθάνοιχτα∙

…Τι μέρος του κόσμου είμ` εγώ;
Πόσο καταλαμβάνω από τον χώρο,
από τον χρόνο, απ` την ουσία του;
Κυρίως απ` αυτήν!
Πόσο μικραίνω όσο μεγαλώνει αυτός!
Όσο ανοίγονται μπροστά μου πόρτες
κι εγώ, θέλοντας και μη, πρέπει να τις περνώ
Κι αυξάνεται το πλήθος των μονάδων
Και τείνω εγώ, σιγά σιγά, να μην υπάρχω.

Κι όμως, δεν ήταν πάντα έτσι.
Τόσα ερωτηματικά δεν μ` είχαν κατοικήσει∙

Γιατί όταν γεννήθηκα ήμουνα το παν;
Γιατί για χρόνια είχα ακόμα σημασία;
Και πώς εξαφανίστηκα μετά;
Πού πήγα;…
…Πού;…