ΘΥΣΙΑ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΟ ΒΩΜΟ

-Λοιπόν, καθρέφτη, δε πα να δείχνεις ό,τι θες∙
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου.
Τέρμα, λοιπόν, χαμόγελό μου!
ΠΑΡΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΑΖΑΝ, ΑΝ ΤΗΝ ΘΕΣ.
ΠΑΡΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΡΕ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗΣ,
πάρε το κύρος που θα είχα, να χαρείς.
………………………………………………………………………….
Πες μου χρόνια πολλά, σήμερα, θλίψη μου, γιορτάζω.
Το πικρό μου το χαμόγελο, καθρέφτη, τώρα αλλάζω.
Σκύλα ζωή, σ` έμαθα πια, γι αυτό γουστάρω που γερνάω
Και πίσω δεν γυρνάω.
…………………………………………………………………………..
Τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη,
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη…

B.D.FOXMOOR

Θα μπορούσα να γράψω οποιουσδήποτε στίχους του κ. Μιχάλη Μυτακίδη.
Είναι όλοι επίκαιροι, πάντα κι ας περνούν τα χρόνια. Τίποτα δεν φαίνεται να διορθώνεται, μάλλον χειροτερεύει η κατάσταση, γενικά και για όλους κι ας βαυκαλίζονται κάποιοι ότι αυτοί την έχουνε βολέψει. Σύντομα θα καταλάβουν πως δεν είναι καθόλου έτσι.
Τέλος πάντων, διάλεξα τους στίχους αυτούς τη συγκεκριμένη στιγμή, γιατί τους ακούω και ταράζομαι,
Που γι άλλη μια φορά πρέπει να τρέχω στην δευτεροβάθμια να κάνω αιτήσεις για αναπληρωτές και ωρομίσθιους, χωρίς αποτέλεσμα και που βγήκαν ημερομηνίες για έναν ακόμη εξευτελιστικό και ξεφτιλισμένο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που μοναδικό σκοπό έχει να ρίχνει στάχτη στα μάτια κάποιων που –απορώ!- συνεχίζουν να έχουν ελπίδες!!!

Κλείστε τες ρε!
Κλείστε τες τις σχολές σας και κόφτε το δούλεμα! Μην παίζετε με τα νεύρα και τις ψυχές μας άλλο!
Πέρασα στο Πανεπιστήμιο με το «μοναδικό» σύστημα των δεσμών! Άξια να περάσω, να γίνω φοιτήτρια!
Τελείωσα τη σχολή μου χωρίς να καθυστερήσω καθόλου. Τότε με κρίνατε άξια να έχω το πτυχίο και να μπορώ να διδάξω.
Έδωσα εξετάσεις δύο φορές με τον απαράδεκτο ΑΣΕΠ σας και κρίθηκα επιτυχούσα και τις δύο! Πάλι με κρίνατε άξια, λοιπόν! Πού αλλού έχετε ακούσει να υπάρχουν επιτυχόντες-μη διορισθέντες, όμως; Μόνο με τριτοκοσμικές χώρες μπορούμε να συγκριθούμε τελικά!
Και τώρα καλλούμαι, αν και επιτυχούσα, να ξαναδώσω! Μέχρι πότε ρε παιδιά;
Πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα καθίσω σε θρανίο; Σε ποια ηλικία;
Πότε θ` αρχίσω τη ζωή μου; Στα 40; Στα 50; Πότε;

Και γιατί μιλάτε για υπογεννητικότητα κλπ; Με τι προσόντα και για ποιο λόγο να φέρουμε κι άλλους ταλαίπωρους στον κόσμο, αλυσοδεμένους από την κούνια τους ακόμη;
Γιατί κραυγάσατε για το κάψιμό της σημαίας; Σας πόνεσε, δήθεν; Τι υποκριτές!
Κι όλοι εσείς που φανταστήκατε και εφαρμόσατε αυτά τα συστήματα, περάσατε ποτέ από ανάλογες δοκιμασίες; Πόσοι από σας θα κρινόσασταν άξιοι για τις θέσεις που με έπαρση κατέχετε και χωρίς ντροπή κι ενδοιασμούς ορίζετε τις δικές μας τις ζωές;

Πώς μπορείτε και στέκεστε αδιάφοροι μπροστά σε καταστάσεις σαν κι αυτές;
Πώς δεν σας ενοχλεί που οδηγείτε μεθοδικότατα τόσους νέους σε κατάθλιψη,
που τους γεμίζετε με αισθήματα ανικανότητας μετά από χρόνια προσπάθειας, ξοδέματος και υπομονής;
Πώς μπορείτε και γκρεμίζετε τα όνειρα τόσων ανθρώπων;

…Δεν θα πω άλλα…
Θα βγάλω σαν τον Foxmoor κι εγώ το θυμό μου και θα πω ,
όπως για τους εργάτες στο Πέραμα, σε οποιοδήποτε Πέραμα,
έτσι και για μας, πρόκειται για «θυσία σε βρώμικο βωμό»!

Οι στίχοι του B.D.FOXMOOR και των ACTIVE MEMBER κυκλοφορούν σε δύο βιβλία,
Το «Χρέωσέ Τα Στη Φωτιά» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και το «Χρέωσέ Τα Κι Αυτά Στη Φωτιά» από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Πραγματικά, αξίζουν τον κόπο!