Είναι κάτι φωνές που τραγουδούν τραγούδια αγαπημένα…
Ή…που μιλούν στο ραδιόφωνο…
Είναι ο καφές…
και κάτι ατέλειωτες συζητήσεις που οδηγούν…στο πουθενά!
Σαν τη Ζωή;-)
Είναι η γλώσσα που έμαθα καθώς μεγάλωνα και θα μαθαίνω μέχρι να πεθάνω…
Είναι κάποιες αγκαλιές, κάποια χαμόγελα, κάποιες χειρονομίες…
Είναι η αίσθηση που προκαλεί μια σκέψη…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Πατρίδα παντού γύρο μου ,πατριδά πουθενά μέσα μου ,πατρίδα μου μονο εγω.
Όπου γης και πατρίς Φένια μου. :-D
piko apiko, γεια κι από δω:-)
Έτσι θα έπρεπε να είναι...Είναι όμως;
nosy...είσαι πολύτιμη!
την φλασιά θα την φάς όταν κάποια είδηση στην ελλάδα που κανονικά θα εχει τρελό αντίκτυπο σε σένα.
εκεί που είσαι τώρα θα σου φανεί τετριμένη...
ΘΕΡΜΑΙΚΟΣ
Καφέ κερνάω
Έλα
Θάλασσα μπλε πατάω
Πιες
Φίλος σου αν θέλεις
Είμαι
Φτάνει γι' αυτό
Ένα τραπεζάκι
Και δυο γόπες, δυο ματιές
Ει δ' άλλως πώς
Να ζει κανείς
Στη Σαλονίκη
Μες στο Θερμαϊκό
Αννυ Κουτροκόη
(συλλ."Απαστράπτοντος του κρυστάλλου",1998)
Όπως πάντα όμορφες μουσικές αγαπητή.
Καλό κουράγιο και καλημέρα
Τέλειο το ποίημα της Αννυ Κουτροκόη! Καλύτερα δε γίνεται να τα πει κανείς! :-)
Παίξε με την γλώσσα που σου λείπει γράφοντας την και διαβάζοντας την.
Οταν ακούς γύρω τους ήχους της άλλης γλώσσας να ...θορυβούν γιγαντωμένοι κοίτα τις εκφράσεις των προσώπων που τους παράγουν!
Προσπάθησε να ευχαριστιέσαι την σιωπή σου.
"Γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική"
αλλά όχι και να σε πιάσει νοσταλγία δεν λέει
:))
να είσαι καλά
alexandros, άλλο κακό να μη με βρει;-)
Αχ Lena, θερμαϊκός να 'ναι κι ό,τι να 'ναι! Με γόπες ή χωρίς...
island γεια! Αν δεν είχαμε κι αυτές τις μουσικές θα έπρεπε να σαλτάρουμε αβέρτα! Να 'σαι καλά!
Γεια σου nosy!
ψουξ, αυτό ακριβώς κάνω! Η γλώσσα είναι νομίζω αυτό που μου λείπει περισσότερο.
Όσο για τις εκφράσεις των προσώπων που μιλούν αλλιώς, άστα να πάνε! Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν σα να μην γνωρίζουν καν τι είναι η "έκφραση" ή η "εκφραστικότητα" (αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τέτοιον όρο). Αφού καμιά φορά μου 'ρχεται να τους τσιμπήσω να δω θ' αντιδράσουνε!:-P
φιλιά
"Η γλώσσα είναι η ενδιάθετη πατρίδα μας",έχει πει σοφά ο μεγάλος δάσκαλος Χρίστος Τσολάκης.Σου στέλνω με πολλή αγάπη και την ποιητική γνώμη του Bertold Brecht:
"Γλώσσα είμαι εγώ
Γλώσσα είσαι εσύ
Γλώσσα είναι ο κόσμος
Γλώσσα είναι ότι κάνει ο κόσμος
Γλώσσα είναι η αγάπη κι ο πόνος
Γλώσσα είναι το ντύσιμο,η έκφραση του προσώπου,οι χειρονομίες,η ανταπόκριση
Γλώσσα είναι να φαντάζεσαι,να σχεδιάζεις,να δημιουργείς,να καταστρέφεις
Γλώσσα είναι ο έλεγχος και η πειθώ
Γλώσσα είναι η επικοινωνία
Γλώσσα είναι το μεγάλωμα
Γλώσσα είμαι γω"
Να είσαι περήφανη λοιπόν για τη γλώσσα που μιλάς,κυρίως για τον τρόπο που την μιλάς,αυτόν που θέτει τον πήχυ του ήθους που της αρμόζει ψηλά.Μόλις έλαβα δώρο από μία φίλη που ζει στη Γαλλία την γαλλική μετάφραση του "Ερωτόκριτου".Αυτό από μόνο του λέει πολλά.Σε πείσμα όσων ελληναράδων αγωνίζονται να μας πείσουν πως η λαική κουλτούρα απαιτεί κυρίως "μαγκιά" και "καπατσοσύνη"..
Send me your Leuven address please.
I ve got a basket ready for you.
Until we meet again,
xxx
Ζήσε τα όλα. Και τη νοσταλγία και την ανάμνηση. Και το μπλε που έκρυβες τόσα χρόνια μέσα σου δανεικό από κάτι θάλασσες, και το κίτρινο που κουβαλούσαν οι βροχές.Ζήσε τα. Κι αν σε πονάει έτσι πρέπει.
Έχω ζήσει σε δεκάδες χώρες στον κόσμο. Έχω κοιμηθεί σε σουίτες και σε πατώματα. Τελικώς τα ίδια πράγματα έχουμε όλοι προσκέφαλο. Αυτή τη γλυκεια πικρή δίνη με σκέψεις λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.
χαξού, είδες τώρα; Πώς να σου απαντήσω; Εγώ αυτή τη γλώσσα δεν την ξέρω!;-)
άλλε, ό,τι μας ελευθερώνει είναι ό,τι μας "δένει" κι είναι μάλλον ακριβώς αυτά που λες...ίσως και κάποια ακόμα:-)
Δεν ξέρω γιατί ρε Φένια, εγώ όμως έχω συνδέσει την "πατρίδα" με τα κράσπεδα της παραλίας μπροστά από το Μακεδονία Παλλάς, με θέα την αποβά8ρα του λιμανιού, τα κίτρινα φώτα και τα καραβάκια...
Μόνο εκεί καθαρίζει το μυαλό μου...
Αχ βρε erwta!
Με 'πονάς' μ' αυτά που λες...Αλλά πιο γλυκός πόνος απ' αυτόν της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει! Μόνο όποιος έζησε την εικόνα που περιγράφεις μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτή η πόλη. Και γιατί αν είσαι από κει δεν βλέπεις τίποτα άλλο τόσο όμορφο!...
ΥΓ: Σόρυ που δεν απάντησα ως τώρα, αλλά μόλις τώρα είδα το σχόλιό σου.
Δημοσίευση σχολίου