Τετάρτη, Ιουλίου 09, 2008

Κατεβαίνοντας...

Μ’ αρέσει όταν κατεβαίνω απ’ τον Χορτιάτη, μετά από βροχή,
και κοιτώ από ψηλά κάτω την πόλη πλυμένη, δροσερή.
Τέτοιες στιγμές μου φαίνεται πανέμορφη!
Μου αρέσει που, στον ίδιο δρόμο, βλέπω

κάπου κάπου μες στη νύχτα να γυαλίζουνε τα δυο ματάκια κάποιας αλεπούς.
Να κοιτάζουνε για μια στιγμή προς τη μεριά μου ξαφνιασμένα
και να κρύβονται αμέσως βιαστικά μέσα στα δέντρα.
Έτσι που η έκπληξή μου προλαβαίνει

ένα «Αχ!» μόνο να πει που τα αντίκρισα.
Όπως το «Αχ!» που λέει κι ο θαυμασμός μου
κάθε που πέφτει έν’ αστέρι στον βραδινό ουρανό.
Κι εγώ ποτέ δεν προλαβαίνω να κάνω μια ευχή πριν να χαθεί
γιατί την πνίγει αυτό το «Αχ!» του θαυμασμού μου.
Δεν πειράζει…
Άλλωστε, είναι λίγο χαζό να κάνεις μια ευχή

σ’ έν’ αστέρι που πέφτει.
Πώς να πιάσει;
Θα διαλυθεί το αστέρι με την πτώση…μαζί κι η ευχή…
Γι' αυτό κι εγώ θα κάνω τις δικές μου ευχές
στης αλεπούς τα μάτια
που 'ναι αστέρια με δικό τους φως, αληθινό.
Κοιτάζουν μέσα μου και αλιεύουν τις ευχές μου
Τις παίρνουνε και τρέχουν να τις κρύψουν μες στο δάσος.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ωραια οταν κατεβαινεις απο τον χορτιατη στην σαλονίκη...
μην πας ομως να κατεβεις προς την μικρη βολβη...
δεν υπάρχει πια.
την ρουφηξαν ολη..
οι πολιτικες φιλοδοξιες...
η μιζερια...
η βλακεια...
σε αυτο το θεαμα δεν χωρανε ευχες αλλά κατάρες.

Λου είπε...

Ειθε ολες οι ευχες σου να πραγματοποιηθουν.
Γιατι, οσο και να κονιορτοποιουνται ολα, αναμεσα στο τσιμεντο και στο virtual....υπαρχουν ακομη αλεπουδες στον Χορτιατη, και ειναι πολλες!

Καλη σου μερα, Φενια!!!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Πανέμορφο!
Για πολλούς λόγους...

Μακάρι οι ευχές όλων μας να μην σβήσουν απ' τα όπλα κυνηγών...

Κώστας είπε...

Σας προτείνω να πάτε να μαζέψετε κάστανα το φθινόπορο από το δάσος του Χορτιάτη. Είναι πολύ μελαγχολικά..

Ανώνυμος είπε...

Καλό είναι οι ευχές να φανερώνονται και καμιά φορά από το δάσος για να ανανεώνονται.Αλλιώς δεν θα κάνουν τίποτα απλά θα περιμένουν.

Καταπληκτικό το κείμενο και πάλι. Καλή συνέχεια και καλό ΣΚ

Leigh-Cheri είπε...

alexandros, ποια Βόλβη! Πολύ φοβάμαι πως σε λίγο η Ελλάδα θα γίνει έρημος, γενικώς.

γεια σου λου!
Ναι, προς το παρόν υπάρχουν γιατί υπάρχει και το δάσος...

tertul, θενξ
τώρα που το αναφέρεις, αυτό με τους κυνηγούς, προσωπικά, μου είναι αδι-ανόητο! Τι στο διάολο έχουν μέσα τους και πατούνε τη σκανδάλη μπροστά σε τέτοια ομορφιά!

island, σωστό κι αυτό.
Αν φανερώνονται όμως και πολύ ίσως δεν πιάσουν:-)
Καλό Κυριακοϋπόλοιπο

Leigh-Cheri είπε...

Κωστήηη!!!!:-)

Το σχόλιό σου ήταν το πρώτο που ήθελα να σχολιάσω γιατί χτύπησες φλέβα κι απ' την πρεμούρα την πολλή, αυτό ακριβώς άφησα απ' έξω!
Λοιπόν, αυτό που λες για τα κάστανα είναι κάτι που κάνω σχεδόν κάθε Οκτώβρη και το περιμένω με ανυπομονησία! Μ' αρέσει αφάνταστα να περπατάω στο βουνό, μέσα στο δάσος και με πιάνει τέτοιος ενθουσιασμός που δεν είμαι καθόλου προσεχτική με τα κάστανα και γυρνάω πάντα ματωμένη και μες στις γρατσουνιές. Αλλά εδώ είν' αυτό που λεν "πονάω αλλά μ' αρέσει!" LOL

ΥΓ: Και να τα 'τρωγα κιόλας! Σπανίως τρώω κάστανα.

παράλληλος είπε...

Πάρα πολύ μου άρεσε!...

Ευχή στα μάτια της αλεπούς!...

Κώστας είπε...

Εγώ τρελαίνομαι. Αλλά είναι πολύ μικρά αυτά!

Leigh-Cheri είπε...

Γεια σου παράλληλε και καλώς ήρθες:-)
Χαίρομαι που σου άρεσε. Θενξ.

Κωστή, μωρέ κι εγώ τρελαίνομαι αλλά πολλές θερμίδες ρε γμτ!:-P