31

Ε και λίγο πριν ολοκληρωθεί το 31ο έτος της, ασήμαντης για το μέγεθος του κόσμου, σημαντικής ίσως για μένα όμως, ζωής μου, λέω να μοιραστώ εδώ και δύο περιστατικά που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και μια “φιλοσοφία” για τον χρόνο, γενικότερα. Πώς τον βλέπουν τα μάτια των μικρότερων, πώς αυτά των μεγαλύτερων σε ηλικία…

Το 1ο συνέβη όταν δούλευα στο σχολείο. Είχα έναν μικρό,
σβούρα και φασαριόζο, που δεν σταματούσε πουθενά.
(Αδυναμία μου, παρόλ’ αυτά)
“Φώτη!” Βάζω μια φωνή εγώ.
“Κυρία, δε με λένε Φώτη.”
“Μπα, και πώς σε λένε;”
“Spiderman!”
Τρώω τη φλασιά με τον φίλο μου τον Zpi εγώ και του λέω:
“Α! Έχω έναν φίλο που τον λένε Zpiderman.”
“Αλήθεια κυρία;!” Σοβαρεύει ο μικρός.
(Όχι, νόμιζε ότι θα μου την έφερνε!)
“Ναι”, του λέω, “μόνο που αυτός είναι με “Z”, Zpiderman!”
Περνούν μερικές μέρες, έρχεται ο Φώτης και μου λέει:
“Κυρία, πόσων χρόνων είναι ο Zpiderman;”
Εγώ νόμιζα ρωτούσε για τον “κανονικό”, οπότε του λέω:
“Ξέρω γω ρε Φώτη; Εσύ τον βλέπεις.”
“Όχι αυτός! Ο φίλος σας ο Zpiderman.”
“Α! 30.”
“Ιιιιιιιιιιιιι!!!” Φρίκαρε ο μικρός! “Τόσο γέρος είναι;!!!”
“!!!.....Φύγε, Φώτη! Φύγε!”
...Φρίκαρα περισσότερο εγώ.
Είχε δεν είχε, μου την έφερε ο σβούρας, τελικά!

Το 2ο όμως ήταν μάλλον τονωτικό:
Ύστερα από μία ψιλοεξαντλητική μέρα με την κολλητή μου, φτάνουμε σε μία στάση και καθόμαστε, όχι για να πάρουμε το λεωφορείο, αλλά για να συνεχίσουμε την πάρλα που όταν την αρχίσουμε δεν την κόβουμε με τίποτα. Στην ίδια στάση περίμενε ένα ζευγάρι γύρω στα 60 – 60 και κάτι…κάπου εκεί, τέλος πάντων. (Αυτοί θα το παίρνανε το λεωφορείο:-))
Αφού ζητήσαν να τους δώσουμε κάποιες πληροφορίες σχετικά με κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή, μας ρωτάνε:
“Εσείς, σε ποιο σχολείο πάτε;”
Χαζογελάμε εμείς, “Το τελειώσαμε το σχολείο”, λέμε.
“Καλά, πόσων χρόνων είστε;”
“30.”
Γυρνάει ο κύριος, μας κοιτάει και λέει:
“15 η καθεμιά;” !!!!!

Τέλειο;
Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο !
Τι να το κάνεις το καμάκι ύστερα;

Να ‘ναι καλά κι οι μικροί κι οι μεγάλοι! Μια χαρά περάσαμε. Άλλωστε, κανείς δεν γλιτώνει;-)