ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Παράβολο από ΔΟΥ: 10€
Μεταφρασμένο πτυχίο αγγλικών: 30€
Μεταφρασμένο πτυχίο ισπανικών: 30€
Σφραγίδα για κάθε πτυχίο χρήσης H/Y: άλλα ποσά που δεν θυμάμαι…ζαλίστηκα!
Έξοδα αποστολής στον φορέα προκήρυξης: 5€
Δηλαδή, γύρω στα 100€ για να κάνεις απλά μια αίτηση!
(Για να μην πω για το ψυχικό και σωματικό κόστος)
Θέσεις γυμναστών σε όλη την Ελλάδα: 4!!!
Αδιόριστοι γυμναστές: ?!!!!!!!!!!!!???
Πάντως, στον τελευταίο ΑΣΕΠ ήμασταν 12.000 υποψήφιοι…οπότε υπολογίστε…
Και βέβαια, θα περάσεις κι από συνέντευξη στην Αθήνα (να υπολογίσω και τα έξοδα του ταξιδιού με τις νέες τιμές στα διόδια?), από 6 άτομα.
Και πείτε μου έναν που να πιστεύει ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι καπαρωμένες ήδη.
Και το ξέρουν όλοι. Αλλά όλοι πηγαίνουν.
Κι εγώ μαζί. Κι η κολλητή μου, μουσικολόγα εκείνη για 8 θέσεις, ε! είναι σε καλύτερη μοίρα, δεν είναι? ΧΑΧΑΧΑ!
Στα 7 με 10 λεπτά που ήμασταν στο ταχυδρομείο ήταν τουλάχιστον άλλοι 10 για τον ίδιο σκοπό. Αναρωτιέμαι∙ όλη τη μέρα, πόσοι? Κι όλες τις προηγούμενες μέρες? Και σ’ όλη την Ελλάδα?
Κι όμως, πάνε! Όλοι πάνε!
Τελικά δεν την έκανα την αίτηση…Αυτή τη φορά, δεν άντεξα το δούλεμα. Ξεκίνησα τη διαδικασία, μάζεψα το χαρτομάνι, ξενύχτησα μες στο άγχος, έχασα και τα 20 πρώτα €, αλλά όταν υπολόγισα το σύνολο, τους έστειλα στον διάολο!
Αλήθεια, υπάρχει άλλη χώρα όπου το επίσημο κράτος φέρεται τόσο μα τόσο πρόστυχα?
Ζητούν από ανέργους (που οι ίδιοι δημιουργούν) να δίνουν κάθε τόσο τόσα χρήματα για μία προκήρυξη που βγάζει μάτι πως είναι σικέ απ’ την αρχή.
Κι άντε, να κάνω τη χαζή και να πω ότι δεν είναι σικέ. Για ποιον δουλεύουν, δε μας λένε?
Για τους δικηγόρους? Για τα μεταφραστικά? Για ποιους? Βοηθήστε με να καταλάβω, αν ξέρετε. Εμένα μου φαίνονται όλοι μια συντεχνία απατεώνων.
Θα καταλάβαινα να δώσω αυτά τα χρήματα (λέμε τώρα!) αν μου λέγαν να προσκομίσω όσα ζητούν ΕΦΟΣΟΝ με προσλαμβάνανε. Όχι όμως απλά και μόνο για την αίτηση. Αν αυτό δεν είναι χυδαιότητα τότε ποιο είναι?
Και τέλος πάντων, και όλοι εμείς που παίζουμε και ξαναπαίζουμε το παιχνιδάκι τους πάλι και πάλι -καθόλου από αφέλεια αλλά από ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ- τι προβατάρες είμαστε τελικά!!!
Πόσες φορές ηλίθιοι! Πάλι και πάλι! Και μέχρι πότε!

Κατά τ’ άλλα, η εξυγίανση του αθλητισμού τους μάρανε! Από άρρωστα μυαλά (η αρρώστια της ματαιοδοξίας, της αχορταγιάς και της ανηθικότητας!), τι εξυγίανση να περιμένεις! Και ποιον πείθουν ότι τους νοιάζει? Μας δουλεύουνε? Αφού δεν έχουν καν αθλητισμό. Μόνο ντόπινγκ!
Άει στο διάολο! Αυτό έχω μόνο να πω!
………………………………………………………………………………………………
Κι ήρθε η ώρα εδώ να κολλήσω κι ένα μπλογκοπαίχνιδο που χρωστάω στην Ανεφελίτσα και που μ’ όλες αυτές τις μπούρδες το άργησα πάρα πολύ. Αλλά τώρα, κολλάει κιόλας γάντι!
Γιατί το παιχνιδάκι έχει ως εξής: Πρέπει να γράψω τα τρία τραγούδια που μπορούν να μου φέρουν ως και δάκρυα στα μάτια. Καλά, κατά καιρούς το παθαίνω με διάφορα. Αφού όμως πρέπει να πω τρία, θα πω αυτά με τα οποία το παθαίνω σχεδόν πάντα.

1) Το «Πέσατε Θύματα» από τα ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ.
2) Το «Δεν πα’ να μας χτυπάν» του Άσιμου
3) Το «Βαρέθηκα» του Άσιμου.

Από τα τρία, λόγω ποστ, επιλέγω να βάλω το τρίτο, μια που εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ αυτό που θέλω να πω.
Καλή ακρόαση!