Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007

5 κι από μένα...

Μπράβο ρε Μπιζέλω! Και σ` είχα για φίλη;-) Να με ξεμπροστΧιάσεις θες.
Let` s see…

1) Ως παιδί ήμουν υπερκινητικό, απ` αυτά που δεν αντέχουνε την ησυχία, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν αν δεν υπάρχει κάποιος θόρυβος και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κάποιον όταν μιλάει αργά. Μια ζωή με χάναν και με βρίσκαν στα πιο απίθανα μέρη…ή με βρίσκαν άλλοι και με επιστρέφαν στους δικούς μου.

2) Μέχρι τα 16 είχα άσθμα κι οι γιατροί μου λέγαν να μην αθλούμαι καθόλου αλλά εγώ τους απέδειξα πως είναι άσχετοι ξεπερνώντας το πρόβλημα κάνοντας το αντίθετο ακριβώς: τα φάρμακά τους τα έπινε ο νεροχύτης (για να μην καταλάβουν οι δικοί μου ότι δεν τα παίρνω) κι ασχολήθηκα με τον στίβο και μάλιστα με τους δρόμους μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων, πράγμα που για το άσθμα αποδείχτηκε ό,τι καλύτερο. Θεραπεύτηκε εντελώς και δεν μου ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ. (Μάλλον θα πρέπει να διαβάζουν περισσότερο οι επιστήμονές μας)

3) Απεχθάνομαι τις εκπλήξεις, ακόμα και τις ευχάριστες, γιατί με ταράζουν, με φέρνουν σε αμηχανία και με αποδιοργανώνουν. Προσαρμοστικότητα μηδέν! Το ίδιο συμβαίνει και με οτιδήποτε μου αλλάζει το πρόγραμμα, ακόμη κι αν δεν έχω προγραμματίσει τίποτα!

4) Δεν μπορώ να κρατήσω ισορροπίες στα συναισθήματα και τις εντυπώσεις μου. Το «μέτρο» για μένα, άγνωστη λέξη. Ό,τι νιώθω το νιώθω ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ, είτε θετικά είτε αρνητικά γι` αυτό και όσο εύκολα και υπερβολικά ενθουσιάζομαι, τόσο εύκολα και τραγικά απογοητεύομαι. Φτάνω στα όριά μου χωρίς να το καταλάβω και κάποια στιγμή τα ξεπέρασα, αλλά προτιμώ να μην το θυμάμαι.

5) Μ` αρέσει να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους, αλλά μετά δεν έχω χρόνο να τους συναναστρέφομαι κι αρχίζουν οι παρεξηγήσεις.

The End

Τώρα πρέπει να πασάρω κιόλας; Μμμ…Πάσα στον ΑΕΚτσή par1sakto (πάνω απ` το τραπέζι εγώ), στον meez, στον δείμο του πολίτη, στον Zaphod, και στον Ψηφιακά Οχυρωμένο.

16 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Κι'αλλα 5 και απο εμενα.Αστους να παρουν να εχουν!!!

Ανώνυμος είπε...

βάσει του No.3, φαντάζομαι τί θα σκέφτηκες όταν σου έκανα πάσα για την πεντάδα...
χιχιχιχιχιχιιι!!!!!

είδες όμως? δεν ήταν δύσκολο!

άσε που με το No.1, κατάλαβα γιατί έτρεχες από δρόμο σε δρόμο να διαβάσεις τις πινακίδες των οδών.
:D

Ανώνυμος είπε...

Σε θαυμαζω για την αντιμετωπιση σου στο θεμα με το ασθμα. Θελει πολυ θαρρος να κανεις του κεφαλιου σου σε θεματα υγειας οταν διαφοροι "ειδικοι" σου λενε να κανεις κατι αλλο.

Υ.Γ. τσεκαρε το mail σου :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Στο μάτι με έβαλαν όλοι, αλλά σηκώνω το γάντι. Θα δείτε άλλη φορά. Θα εκδικηθώ.

Erwtas Stomaxhs είπε...

μ' αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν το αντίθετο από αυτό που τους λένε...
ρεσπέκτ!

Lorelei Am Rhein είπε...

Kαλησπέρα, Leigh!

Όλοι ξεμπροστιαστήκαμε!

LOL!!

Ανώνυμος είπε...

Αν και επικίνδυνο, πολυ respectable η αντιμετώπιση του άσθματος. Όσο για το 5), μια από τα ίδια, χωρίς τζατζίκι.

Εντελώς τυχαία, είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το "σπιτικό" σου, ήρθα τυχαία από τον par1sakto πηγαίνοντας αν του αφήσω ένα σχόλιο για ένα βιβλίο που πρότεινε και διάβασα. Ε, είδα φως στο blog σου και μπήκα. Thanx για την πάσα!

Τώρα που έμαθα τον δρόμο, θα έρχομαι συχνότερα!

Leigh-Cheri είπε...

Το "σπιτικό" μου ανοιχτό για όλους, πάντα!

Μπα! Ούτε επικίνδυνο ούτε ανδραγάθημα ήταν αυτό για το άσθμα.
Μάλλον απλά θέμα παρατηρητικότητας. Ήξερα ήδη ότι τα φάρμακα δεν μου κάναν τίποτα κι έβλεπα ότι όσο αυξανόταν η φυσική μου κατάσταση με τον στίβο μειωνόντουσαν οι κρίσεις δύσπνοιας. Μερικές φορές πρέπει να γινόμαστε γιατροί στον εαυτό μας;-)

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Θαυμάζω την ακρίβεια στην περιγραφή του εαυτού σου. Είναι σαν μια μικρή ακτινογραφία του ψυχισμού σου αυτές οι 5 παράγραφοι!
Και αυτό το θαυμάζω γιατί εγώ είμαι ανίκανος να κάνω ούτε ένα "σκίτσο" του τι είμαι...

Ανώνυμος είπε...

Τι μαθαίνει κανείς για όλους αυτούς που επισκέπτεται τα blog τους...
Γιατί άραγε δε δόθηκε πάσα για περισσότερα από 5? Enteka ασούμε.

Leigh-Cheri είπε...

Ναι ρε Δανάη, αλλά εσύ το γλιτώνεις το ξεμπρόστΧιαΖμα!
Για πες κι εσύ 5 δικά σου! Σε φιλοξενώ εδώ, αν θες:-)
(μπορείς να πεις και έντεκα, αν επιμένεις...)

Ανώνυμος είπε...

Δε το σηκώνω, δε το σηκώνω. Το γάντι καλέ! Ποιόν ενδιαφέρει τώρα να μάθει 5 πράματα για μένα...
Αν ήμουν κι εγώ μπλογκερού και με γνωρίζαν λίγο από κει, θα το έκανα, αλλά τώρα ξαφνικά ένας απλός αναγνώστης-σχολιαστής να αρχίζει να περιαυτολογεί, το βρίσκω...ψωνιστίκ!

Zaphod είπε...

Μου άρεσε πολύ το 4 και το 5 σου :-)
Κατά τα άλλα όλα όμορφα...να περνάς καλά

love&kisses
zaphod

Leigh-Cheri είπε...

Ε Δανάη!
Άσε τις δικιολογίες!!!

Γεια σου zaphod!

sorry_girl είπε...

Αυτό με τις εκπλήξεις λες να έχει ψυχολογικό έρεισμα από πίσω;Όχι τίποτα άλλο αλλά το χω κι εγώ!

:PPPPP

Leigh-Cheri είπε...

Χα χα!
Ξέρω κι εγώ; Τι να σου πω;
Πάντως, εμένα με ταράζουν πολύ.
Αφού να φανταστείς, ήρθε κάποια στιγμή μια φίλη μου από την Κύπρο να μ` επισκεφτεί χωρίς να το γνωρίζω κι όταν την αντίκρυσα, για μερικά λεπτά έμεινα να την κοιτώ σα χάνος! Και στην πραγματικότητα, ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που μπορούσαν να μου συμβούν!

Λες να επισκεφτώ κάνα γιατρό;