Αξόδευτες Σκέψεις

Υπέροχη μέρα! Υπέροχη!
Δεν θα τη χαράμιζα για τίποτα. Σβηστό το κινητό, μακριά από οθόνες, όλα κλειστά, οι νυχτερινοί ακόμα κοιμούνται. Έτρεξα μες στην πόλη, δίπλα στη θάλασσα, γύρισα ως το σπίτι περπατώντας μ` έναν καφέ στο χέρι κι άπειρες σκέψεις στο μυαλό. Ό,τι πρόλαβα, το σημείωσα στο ροζ χαρτάκι που κουβαλώ για ώρα ανάγκης. Λυπάμαι για όλες τις άλλες σκέψεις που θα φύγουν όπως ήρθαν ή που ήδη έχουν φύγει. Χάρηκα που μ` επισκέφθηκαν. Αφού δεν μπόρεσα όμως να τις κρατήσω…Τι να κάνω; Μνημόσυνο; Μα δε νομίζω πως πεθάνανε. Είναι άλλωστε γνωστό πως η ενέργεια δεν χάνεται. Μόνο μορφές αλλάζει.
Φύγαν, λοιπόν. Ίσως να παν σε κάποιον άλλον. Ίσως αυτό να κάνουν μόνιμα οι σκέψεις που δεν συγκρατιούνται. Να πετούν, να μπαινοβγαίνουν από εγκέφαλο σ` εγκέφαλο, μέχρι που κάποιος να βρεθεί να τις αιχμαλωτίσει σ` ένα χαρτί, σε μια δισκέτα, στο ημερολόγιο, στον υπολογιστή του…ξέρω γω; Ίσως ακόμη και στη μνήμη του, αν έχει τόσο γερή μνήμη (εγώ συνήθως, στον τομέα αυτόν αδυνατώ). Κι ίσως ακόμα, στη συνέχεια, αυτές τις σκέψεις, τις «χαμένες» από μένα, τις ταξιδεμένες –αλλά αξόδευτες-, τις ψιθυρίσει κάπου αλλού, ή και σ` εμένα κι έτσι να μου τις επιστρέψει…Και να γεννηθεί αυτή η «μαγεία» της παράξενης επικοινωνίας, της μυστηριακής, της ταύτισης με κάτι οικείο πολύ και γνώριμο από παλιά, σαν από άλλη ζωή, που μας ταράζει κάποτε ευχάριστα και μας εκπλήσσει. Και τότε, όλο το «μυστήριο», την ταραχή, την έξαψη που νιώσαμε, τα συγκεντρώνουμε στο πρόσωπο αυτό που αναπάντεχα μας πέταξε τον ψίθυρο μίας παλιάς μας σκέψης. Και γίνεται ενθουσιασμός και Έρωτας κι αναρωτιόμαστε αν είναι αυτό το πεπρωμένο μας, η μοίρα, τ` άλλο μας μισό…

Καλά ε; Από πού το ξεκίνησα και πού με πήγε! Πραγματικά πάντως, λυπάμαι για τις σκέψεις μου που χάνονται. Μ` αρέσει να τις καταγράφω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μ` αρέσει.

Λοιπόν, αυτή η υπέροχη μέρα και η τόσο ευδιάθετη «εγώ», είναι και λίγο επικίνδυνη.
Καθώς επέστρεφα, ό,τι κοιτούσα στις βιτρίνες, μου άρεζε –πράγμα που δεν το συνηθίζω, ειλικρινά.
Ευτυχώς –Κυριακή γαρ- τα μαγαζιά ήταν κλειστα;-)

Σιγά σιγά, πρέπει ν` ανοίξω και το κινητό μου. Κι όλη αυτή η ηρεμία, η καλή διάθεση και η ελευθερία, θ` αρχίσουν να μετρούν σε λίγο αντίστροφα…

Καλή βδομάδα!