Μπορεί ο κόσμος να μην ήτανε πολύς, είναι και μεσοκαλόκαιρο, μην το ξεχνάμε αυτό, όμως ο Σαλβαδόρ τραγούδησε με το ίδιο, γνωστό πάθος που ερμηνεύει πάντα τα τραγούδια του και το play list ήτανε το καλύτερο που θα μπορούσε να επιλεγεί για τον περιορισμένο χρόνο που μας διέθετε ο χώρος.
Το ίδιο παθιασμένοι ήταν και όσοι βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή, οι οποίοι με χορούς, χτυπήματα και τραγούδι, συνόδευαν το συγκρότημα.Αυτός ο τύπος όμως που πήδηξε από τη σκηνή πάνω μου, περίμενε στ` αλήθεια πως θα ήμουν ικανή να τον κρατήσω εγώ;!
Για το νέο σχήμα, Σταύρος Ρωσσόπουλος – Γιώργος Βασίλας σε πρώτη και δεύτερη κιθάρα, αντίστοιχα, δεν ξέρω τι να πω ακόμα. Ίσως είναι καλό. Ίσως είναι καλύτερο από τα προηγούμενα και, κρίνοντας από την μέχρι τώρα πορεία του γκρουπ, εμπιστεύομαι τις επιλογές του Σαλβαδόρ.
Όμως, έχω την τάση να «δένομαι» πολύ με ό,τι αγαπώ και δεν ξεκολλάω εύκολα.
Γι` αυτό και, θα την πω την αμαρτία μου, εμένα ο Κωνσταντίνος Πουλής μου έλλειψε από το χθεσινό event. Και ως σκηνική παρουσία (πιστεύω ότι «έγραφε» πολύ πάνω στη σκηνή) και ως μουσική άποψη (αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο ως απλή ακροάτρια). Ειδικά στην «Αδρεναλίνη», όπου μου άρεζε πάρα πολύ στα σημεία που «ντουετάριζε» με τον Σαλβαδόρ, αλλά και γενικότερα.
Τώρα…χρειάζομαι μάλλον το χρόνο μου…
Γι` ακόμη μια φορά λοιπόν, ήμουν κι εγώ εκεί και πέρασα ΥΠΕΡΟΧΑ! Δεν θα ήθελα με τίποτα να είχα λείψει από την πρώτη ζωντανή ηχογραφοβιντεοσκόπηση του καλύτερου, κατά τη γνώμη μου, ροκ συγκροτήματος αυτή τη στιγμή στον ελληνικό χώρο.Μόνο που…να μωρέ! Τέλειωσε νωρίς!...
Πολύ νωρίς για μένα.
Τελικά, θα το σκεφτώ να ξαναπάω στις Συκιές για συναυλία. Είναι εντελώς ξενερωτικό να τελειώνουν τα live ως τις 12! Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Μάλαμα (άντε, να καθυστέρησε λίγο περισσότερο). Πάνω που «ζεσταίνεται» το πράγμα, πρέπει να φύγεις. Τότε, ας μην γίνονται καλύτερα συναυλίες σε τέτοιους χώρους. Μένουν όλοι ημιανικανοποίητοι.
Για να μη μιλήσω και για την security, χθες! Ούτε σε διαδήλωση να ήμασταν! «Μην κάθεσαι εδώ», «Γιατί πας να περάσεις από κει», μέχρι και που μας διώχναν απ` τον δρόμο, έξω από το θέατρο, μετά το τέλος της συναυλίας για να μην ξυπνήσουμε τον κόσμο! Κι αυτό, στις 19 Ιουλίου που ο περισσότερος κόσμος λείπει και τα σχολειά είναι κλειστά. Ούτε διάβασμα ούτε τίποτα. Τι να πω;…
Ας το προσπεράσω κι ας πω μονάχα:Μπράβο στα Μωρά γι ακόμη μια φορά και με το καλό να βγει και το live DVD-CD του χειμώνα!
Το αναμένουμε…
Φωτογραφίες: Νάσος Αβδαρμάνης
5 σχόλια:
Φένια μου,συμφωνώ και επαυξάνω περί Κωνσταντίνου Πουλή.Όντωζ έγραφε πάνω στη σκηνή και έκαιγε ασούμε.Και εμένα τώρα ποιός θα μου καίει τη ζακέτα?Όντως και η αστυνομία ήταν υπερβολική.Ούτε ένα τσιριχτό ευχαριστώ,δεν μπορούσαμε να πούμε στον Νάσο για το cd.
O Στέλιος φωνάρα πάντως!Αντε και σε μεγαλύτερης δγιάρκειαζ Γκιγκ!
db
ΘεσπέσΧιο όντως το λάιβ. Μπορεί η δΓιάρκειά του να μας ξενέρωσε, αλλά περάσαμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ! Ιδιαίτερα εγώ το είχα μεγάλη ανάγκη. Για πρώτη εμφάνιση, μπορώ να πω ότι το νέο σχήμα λειτούργησε πολύ ικανοποιητικά επί σκηνής, εγώ τουλάχιστον δεν έμεινα παραπονεμένη από ηχητικής άποψης. Θα μου λείψει όμως ο Πουλής...
ΑφΧιερωμένο στους μπάτσους, τους σεκιουριτάδες και τους γνωστούς - άγνωστους (μια ζωή οι ίδιοι και οι ίδιοι) που βγήκαν στα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών, έτοιμοι να μας "κάνουν ντα" αν η συναυλία διαρκούσε πέντε ή δέκα λεπτά περισσότερο:
Άσπρα καπελάκια,
μπλε τα φαναράκια,
σεις δεν είστε μπάτσοι,
είστε τα Στρουμφάκια...
Αμάν πΧια! Γκρρρρρ!
Τα κορίτσΧια θέλουν τον Πουλή τους.
Very nice site! »
Cool blog, interesting information... Keep it UP » » »
Δημοσίευση σχολίου