Ανήσυχες Μέρες: Survival

Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009

Survival

.............................

14 σχόλια:

island είπε...: Να έρθω να κάνω survival για λίγο καιρό εκεί μαζί σου; Πανέμορφα είναι :); 20 Ιανουαρίου, 2009 15:30
Leigh-Cheri είπε...: Α ρε island! Με απόλυτη ειλικρίνεια σου λέω ότι αν μπορούσα θα σου παραχωρούσα την θέση μου με τη μία! Χάρη θα μου έκανες.; 21 Ιανουαρίου, 2009 08:50
ο δείμος του πολίτη είπε...: Άγριες μέρες, άγρια τοπία. Πόσο μου αρέσουν...; 21 Ιανουαρίου, 2009 09:15
John G. Simandiras είπε...: φένια, έχω ακόμα τα ριγέ post-itάκια, που μου χάρισες. γράφω σ' αυτά, και σε θυμάμαι.; 21 Ιανουαρίου, 2009 12:21
Κώστας είπε...: Μα που βρίσκεσαι;; 21 Ιανουαρίου, 2009 22:45
Ντη είπε...: Φένια..φόρα γάντγια,σκούφο και μη μασάς(κανά μασάζ μόνο το βραδάκι,ταμάμ).; 22 Ιανουαρίου, 2009 00:14
Leigh-Cheri είπε...: δείμε, άγριες καταστάσεις, γενικώς...

γιάννη, κι εγώ μόνο σας σκέφτομαι τώρα πια και σας διαβάζω όταν γράφετε. Γιατί το internet επανήλθε μεν αλλα ραδιόφωνο για να σας ακούω δεν έχω:-(
Μου λείπει πολύ η εκπομπή...

κωστη, στην Τσεχία τώρα...

ντη, μασάζ με painkiller gel γιατί ό,τι και να ακουμπήσεις πονάει:-P
Χειμερινά σπορ - φένια: 10 - 0
Τουλάχιστον τώρα είμαι στην πόλη...ασφαλής...(?); 22 Ιανουαρίου, 2009 10:13
haxou aka joy! είπε...: πού σε στείλαν βρε παιδί!
στη Σιβηρία;
πάντως είναι πολύ όμορφο το τοπίο...; 25 Ιανουαρίου, 2009 23:11
Leigh-Cheri είπε...: Με ΕΙΧΑΝ στείλει. 10 μέρες στα βουνά αλλά ευτυχώς τώρα κατέβηκα στην πόλη και τα χιόνια έχουν λιώσει κι όλα καλά! Είναι όμορφο το Olomouc:-)

Να ευκηθώ Χρόνια Πολλά ή λάθος πλεροφορίες έχω;; 26 Ιανουαρίου, 2009 00:34
island είπε...: Δεν σου είπα να μου παραχωρήσεις τη θέση σου. Αλλά να έρθω μαζί σου. Όσο μοναχικός και να είμαι δεν μπορώ τόση μοναξιά σε τέτοια τοπία. Χρειάζεται παρέα. Γι αυτό και σε καταλαβαίνω :); 26 Ιανουαρίου, 2009 00:45
Leigh-Cheri είπε...: Έτσι είναι. Μεγάλη πίκρα η μοναξιά όταν δεν είναι επιλογή σου. Μεγάλη πίκρα και τα τόσα ταξίδια όταν δεν φημίζεσαι καθόλου για την προσαρμοστικότητά σου.
Ευτυχώς εδώ κάτω τώρα έχω καλή παρέα, σε λίγες μέρες φεύγω κιόλας για ένα δίμηνο Αμερική, ε μετά μένουν άλλοι 3 μήνες πάλι εδώ και το survival τελειώνει! Δεν μπορεί, θα αντέξουμε.
Πάντως το ότι σας έχω μαζί μου έστω και μέσα από τα μπλογκς είναι πολύ σημαντικό. Αλήθεια:-)
Θενξ!; 26 Ιανουαρίου, 2009 09:49
nosyparker είπε...: Φένια, δε σε ζηλεύω καθόλου. Αλήθεια! :-); 26 Ιανουαρίου, 2009 17:53
Ανώνυμος είπε...: Φένια κάνε κουράγιο να αντέξεις το β' μέρος, αν και παρόλες τις δυσκολίες του, σαν να μου φαίνεται κάπως καλύτερο από το Βέλγιο και τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί. Τα δύσκολα πέρασαν. Δεν ξέρω αν σε ζηλεύω ή όχι, μάλλον ισχύει το πότε, και κυρίως το πώς σε βρίσκει η εκάστοτε συνθήκη έτσι ώστε να την αντέξεις. Μη νομίζεις πάντως πως κι εδώ δεν βιώνεται η μοναξιά όπως και εκεί. Απλά εδώ έχεις κάποιες φορές την ψευδαίσθηση πως είσαι με δικούς σου ανθρώπους.

Φιλιά,
σε περιμένουμε λίαν συντόμως...; 27 Ιανουαρίου, 2009 21:13
Leigh-Cheri είπε...: nosy, αν είσαι σαν κι εμένα καλά κάνεις και δε με ζηλεύεις. Είναι κατάσταση για υπομονετικούς και προσαρμόσιμους ανθρώπους. Αν ήμουν τέτοια ίσως και να περνούσα τέλεια. Αλλά δεν είμαι...

ντιμάκι, οι πρώτες 15 μέρες ήταν, προς μεγάλη μου έκπληξη, από τις χειρότερες μέρες που έχω ζήσει γενικώς. Πολύ χειρότερες από οποιαδήποτε άσχημη μέρα του Βελγίου. Όμως τώρα είναι πολύ πολύ καλύτερα. Η πόλη όμορφη, αν και πολύ ήσυχη, και οι άνθρωποι κανονικοί. Δηλαδή, από σάρκα και οστά, με φυσιολογικό βήμα, φυσιολογικό βλέμμα, φυσιολογική ομιλία...Δηλαδή, όχι αυτό το περίεργο είδος που κυκλοφορούσε στο Βέλγιο. Με λίγα λόγια, η παγωμένη, χειμωνιάτικη Τσεχία είναι πολύ πολύ πιο ζεστή από το φθινοπωρινό Βέλγιο.; 27 Ιανουαρίου, 2009 23:15