Τώρα, συγγνώμη που θα «θίξω» ένα τέρας ιερό σαν τον Ελύτη,
αλλά θυμήθηκα πάλι αυτό που έγραψε, ότι:
«Το κενό υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του»
Ώπα ώπα! Μη μου τα λες έτσι βρε Οδυσσέα μου
κι αναρωτιέμαι πώς δεν το είχα σκεφτεί.
Και πώς γίνεται εγώ όταν πέφτω στο κενό να σπάω τα μούτρα μου!
Γιατί, μπορεί βρε παιδάκι μου εσύ, με την πληθωρική σου παρουσία,
να πέφτεις μέσα στο κενό και να το γεμίζεις μόνος σου.
Όμως εγώ μάλλον δε νιώθω αρκετή για κάτι τέτοιο.
Προτιμώ δηλαδή να πέφτω σε κάτι πιο…γεμάτο αντί για το κενό.
Στη χαρά, τη φιλία, τον έρωτα, την υγιή και δημιουργική εργασία,
ας πούμε. Τέτοια πράγματα. Πάντως, όχι στο κενό.
Λέω εγώ τώρα…
Και, τέλος πάντων, συμφωνώ περισσότερο με τη Μυρτώ Κοντοβά
που είπε:
«…Αν ξυπνήσεις το πρωί κι όλη μέρα σκέφτεσαι μία μεγάλη τρύπα,
να ‘σαι σίγουρος πως μέχρι το βράδυ θα ‘χεις πέσει μέσα…»
Κι αυτή προφανώς δεν το ‘πε για καλό.
Κι όσοι δεν θίχτηκαν, ας συμμεριστούν την αντι-Ελυτ-ίστικη θεωρία μου.
…Ρε, λέτε Ελύτη να διάβαζε κι ο έρμος ο Ζαχόπουλος και πήδηξε?
Σου λέει, κι εγώ πληθωρικός είμαι, θα πηδήξω στο κενό να το γεμίσω!
13 σχόλια:
Τι ειναι αυτα που λες;
Ο ποιητης κατι ηθελε να πει με τη φραση αυτη.Αν δεν την καταλαβαινεις, δεν πρεπει να γινεσαι επιπολαια.
Λες να μην ξέρω τι ήθελε να πει?
Απλά, θέλησα να του πράξω μία άλλη "ανάγνωση" για να μαλώσω μαζί του.
Θ` ακολουθήσει κι άλλος πολύ αγαπημένος μου :-)
Έτσι, έτσι!
Να τολμάς να θίγεις και τα ιερά και τα ...τέρατα! Ο σεβασμός άλλωστε μόνο για τον σεβασμό στο όνομα κάποιου "μεγάλου" τις περισσότερες φορές μόνο συντηρισμό και ανασφάλεια αυτού που το κάνει φανερώνει...
Συμμερίζομαι και περασπίζομαι την αιρετική σου ανάγνωση. Άλλωστε μόνο με την αμφιβολία ο κόσμος μπορεί να πάει λίγο μπροστά...
Ε λοιπόν εγώ δεν θίχτηκα μ’αυτά που έγραψες Φένια. Πρώτον γιατί δεν πιστεύω ότι κανένας (ή σχεδόν κανένας) από τους θεωρούμενους «μεγάλους» και όλων των ειδών οι αυθεντίες πρέπει να μένουν πάντα στο απυρόβλητο. Και δεύτερον γιατί έχω την εντύπωση πως κι εσύ η ίδια δεν έβγαλες το ποστ αυτό με σκοπό να θίξεις το μεγάλο ποιητή, αλλά πήρες σαν αφορμή τη φράση αυτή για να πεις κάτι. Μπορεί να έγραψες ό,τι έγραψες παραφράζοντας τη συγκεκριμένη φράση. Και σε καμμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι όλα αυτά τα έγραψες επιπόλαια. Αντιθέτως, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το κείμενο θα δει ότι σε απασχόλησε αρκετά το νόημα της φράσης, απλώς δεν συμφωνείς με αυτό. Γιατί ίσως η κοσμοθεωρία σου είναι διαφορετική από του Ελύτη. Και γιατί σίγουρα, τα βιώματά σου διαφέρουν από τα δικά του. Και, όσο κι αν θέλουμε να αποστασιοποιηθούμε και να δούμε ολιστικά κάποια πράγματα, μέσω των βιωμάτων μας συνήθως εκφραζόμαστε. Προσωπικά συμφωνώ με την άποψή σου. Δηλαδή, το «κενό» είναι μια ουτοπία? Αυτό θέλει να μας πει ο ποιητής? Ότι αν πέσουμε μέσα θα διαπιστώσουμε ότι απλά το φοβόμασταν αφού αυτό στην πραγματικότητα δεν υπάρχει? Το κενό λοιπόν υπάρχει και όταν βιώνουμε την παρουσία του το αισθανόμαστε είτε πέσουμε μέσα είτε όχι. Αυτά λέω εγώ με την πεζή μου σκέψη. Αυτό όλο μου θυμίζει λίγο τη ρήση του σοφού λαού «έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε». Εγώ, και πολλοί άλλοι άνθρωποι που γνωρίζω πάντως όταν πέφτουμε στο κενό του δίνουμε και καταλαβαίνει. Αλλά πάλι, απλοί καθημερινοί άνθρωποι είμαστε.
…Αλλά πάλι, αυτή είναι μόνο η δική μου ταπεινή άποψη. Προφανώς υπάρχουν κι άλλες, αντίθετες ως προς αυτήν. Ευπρόσδεκτες όλες.
Εγώ θέλω μόνο να σας πω μια καλημέρα!
Μην τολμώντας να θίξω τον Ελύτη, να δώσω μια άλλη οπτική;
"Η ζωή σου είναι μια τρύπα/ πέφτεις μέσα και χτυπάς..." Σαλβαδόρ ;-)
Η άποψη της Κοντοβά, πάντως, είναι πιο κοντά σε αυτό που προσπαθώ να εφαρμόζω στη ζωή μου.
Καλημέρα, φιλάκια...
κι εγω μια καλημερα θελω απλα να πω ;)
Η Μυρτώ είναι αστέρι!
tertul, έτσι κάπως. Εγώ τους ποιητές μας και τους σέβομαι και τους εκτιμώ για την πολιτιστική τους προσφορά (τα ράφια μου άλλωστε το αποδεικνύουν περίτρανα) αλλά δεν είναι κακό να ταράζουμε και τα νερά πού και πού με λίγη αμφισβήτηση
agnwstognwste, Πωπω! Καλέ εσύ είσαι χειρότερος/η κι από μένα!Με πιάνεις ακριβώς όμως. Θενξ.
danaitsa, "μόνο" είναι μια "καλημέρα"? Είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ:-)
ανέφελη, να το συνεχίσω; "...δε μιλάς, δε γελάς, κανένας τρόπος για να βγεις..." ...Μμμ καλύτερα να επιμείνουμε στην Κοντοβά και ν' αποφεύγουμε τις τρύπες!
par1saktos, Α εσύ δεν θέλεις "μόνο". Θέλεις "απλά" να την πεις την "καλημέρα". (που μάλλον "καλησπέρα" εννοείς, αν κρίνω από την ώρα. Χιχιχι!)
Ναι ναι! Να μας τις λέτε και τις καλημέρες και τις καλησπέρες! Μας κάνουν χαρούμενους:-)
κωστή, αστέρι η Μυρτώ, όντως! Διάβασες το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων? Αν όχι, do it!
H κατάληξη όλα τα λεφτά!!
zaphod, είναι πλέον επιβεβαιωμένο. Ελύτη διάβαζε! ;-)
de diavazeis kana robins kalutera pou
sou ftaei eluths k kavafhs kapakia? kanate ena blog oloi k kati ginate
Ο Καβάφης είναι ο αγαπημένος μου ποιητής (να μην πω "φιλόσοφος") by far. Τα λόγια του είναι οδηγείες μιας αξιοπρεπούς ζωής και προσπαθώ να τα 'χω πάντα στο μυαλό μου.
Άλλο είναι αυτό που λέω εδώ. Λυπάμαι αν δεν γίνεται κατανοητό. Βλέπεις εγώ ούτε ποιήτρια είμαι ούτε συγγραφέας. :-)
Δημοσίευση σχολίου