Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ‘θελα να κουβαλώ
όλους τους ανθρώπους που αγαπώ επάνω στο κορμί μου.
Να τους ζώνομαι όπως οι βομβιστές

ντύνονται τις χειροβομβίδες τους.
Να τους κουβαλώ μέσα σε κάψουλες.
Όποτε τους χρειάζομαι πολύ να τις σκάω μία μία

κι εκείνοι να ξεχύνονται τριγύρω,
να μου μιλούν, να με πειράζουν,
να γελούν, να με νταντεύουν…
…να τα λέμε…

6 σχόλια:

Mr.Sebs είπε...

Ειναι απλά
Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Ο.
Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως ξέρω έναν που είναι 10 χειροβομβίδες και 32 κάψουλες μαζί και σκάει (μύτη, αν-μη-τι-άλλο) όποτε χρειάζεται με τη μεγαλύτερη προθυμία του κόΖμου.
Tertuliano ή κάπως έτσι μου φαίνεται τον λένε?

Ανώνυμος είπε...

ο agnwstos "fnostos" ...ξαναχτυπά!

να ξερες πόσες φορές ευχήθηκα το ίδιο πράγμα για τους δικούς μου ανθρώπους...να έκανα ένα τσαφ και να εμφανιζόταν μπροστά μου...όλοι τους. Και στα καλά και στα όχι τόσο καλά. Το εξέφρασες με τον καλύτερο τρόπο.
Σ' ευχαριστώ που κάνεις τόσο όμορφα το συναίσθημά μου λόγο... Και είναι σίγουρο ότι το κάνεις και σε άλλους πολλούς. Φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

ουπς! όχι fnostos, gnwstos ήθελα να γράψω. Είδες ότι ό,τι αφήνεις σε αφήνει τελικά? :->

Lefteris Sketo είπε...

Περα απο το κορμι υπαρχει το πνευμα και η ψυχη ανεξαρτητα αλλα και αδιαιρετα.Οτιδηποτε κουβαλας στην ψυχη και στο πνευμα υπαρχουν και στο σωμα ειται ειναι η υλη τους πανω σου ειται δεν ειναι.Οποτε η επιθυμια σου ειναι μια πραγματικοτητα.
ΚΑΛΑ Χριστουγεννα
Υ.Γ. Δες και το σχολιο μου στο προηγουμενο post σου.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαίρετο post. Μοναδικό.