Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ‘θελα να κουβαλώ
όλους τους ανθρώπους που αγαπώ επάνω στο κορμί μου.
Να τους ζώνομαι όπως οι βομβιστές
ντύνονται τις χειροβομβίδες τους.
Να τους κουβαλώ μέσα σε κάψουλες.
Όποτε τους χρειάζομαι πολύ να τις σκάω μία μία
κι εκείνοι να ξεχύνονται τριγύρω,
να μου μιλούν, να με πειράζουν,
να γελούν, να με νταντεύουν…
…να τα λέμε…
Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Ειναι απλά
Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Ο.
Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω!
Νομίζω πως ξέρω έναν που είναι 10 χειροβομβίδες και 32 κάψουλες μαζί και σκάει (μύτη, αν-μη-τι-άλλο) όποτε χρειάζεται με τη μεγαλύτερη προθυμία του κόΖμου.
Tertuliano ή κάπως έτσι μου φαίνεται τον λένε?
ο agnwstos "fnostos" ...ξαναχτυπά!
να ξερες πόσες φορές ευχήθηκα το ίδιο πράγμα για τους δικούς μου ανθρώπους...να έκανα ένα τσαφ και να εμφανιζόταν μπροστά μου...όλοι τους. Και στα καλά και στα όχι τόσο καλά. Το εξέφρασες με τον καλύτερο τρόπο.
Σ' ευχαριστώ που κάνεις τόσο όμορφα το συναίσθημά μου λόγο... Και είναι σίγουρο ότι το κάνεις και σε άλλους πολλούς. Φιλάκια
ουπς! όχι fnostos, gnwstos ήθελα να γράψω. Είδες ότι ό,τι αφήνεις σε αφήνει τελικά? :->
Περα απο το κορμι υπαρχει το πνευμα και η ψυχη ανεξαρτητα αλλα και αδιαιρετα.Οτιδηποτε κουβαλας στην ψυχη και στο πνευμα υπαρχουν και στο σωμα ειται ειναι η υλη τους πανω σου ειται δεν ειναι.Οποτε η επιθυμια σου ειναι μια πραγματικοτητα.
ΚΑΛΑ Χριστουγεννα
Υ.Γ. Δες και το σχολιο μου στο προηγουμενο post σου.
Εξαίρετο post. Μοναδικό.
Δημοσίευση σχολίου