Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007

Άλλη μια "γραφικότητα"

Είμαι σίγουρη ότι για κάποιους –αν όχι για όλους- δεν είμαι παρά μια γκρινιάρα που επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα κι έχω σκεφτεί άπειρες φορές να μην ξαναμιλήσω γι` αυτά, τόσο για να μην κουράζω τους άλλους όσο και γιατί κάποιες φορές νιώθω κι εγώ απίστευτα κουρασμένη κι απογοητευμένη για να το κάνω. Όμως, από την άλλη, με πιάνει λύσσα όταν σκέφτομαι ότι ακριβώς αυτό θέλουν κι αυτοί. Ή να το βουλώνουμε ή, μέσω της επανάληψης, σταδιακά η φωνή μας να χάνει τη δύναμή της, να χαρακτηριζόμαστε «γκρινιάρηδες», «γραφικοί», «αιθεροβάμονες» κι ότι γενικότερα ματαιοπονούμε κι είμαστε στην κοσμάρα μας.
Γι` αυτό λοιπόν, γι` ακόμη μια φορά, εγώ θα πω ό,τι έχω να πω κι ο καθένας ας σκεφτεί ό,τι θέλει κι ας τα βρει μετά με τον εαυτό του.

Είναι απίστευτο και απίστευτα τραγικό το πώς έχουν καταφέρει με κάθε μέσο να αποπροσανατολίσουν τους ανθρώπους, να τους προβατοποιήσουν, να τους ξεφτιλίσουνε τελείως, τελικά!
Πριν από κάποια χρόνια απορούσε ο Άσιμος «Πώς γίνεται στον έναν παλαβιάρη, εξήγησέ μου, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν;»…

Τι θα ‘λεγε τώρα, άραγε;

Χιλιάδες όσοι βιώνουμε αυτήν την κατάσταση, που όλο και βαθαίνει και δεν ξέρω πού στα κομμάτια είναι ο πάτος επιτέλους. Εμείς δεμένοι σ` ένα καθεστώς ομηρίας –φτάσαμε να ελπίζουμε να μας δώσουν 6 ή 8 ώρες και στήνουμε και πανηγύρι αν τελικά μας το δώσουν!- που όλοι το αναγνωρίζουν και το κατακρίνουν και κανείς δεν λέει να το αλλάξει, άλλοι σε άλλες παγίδες που τους κρατούν σε ημιαπασχόληση, ανεργία, ανασφάλεια. Κι αντί να ξεσηκωθούμε όλοι μαζί και να τους πάρουμε τα σώβρακα, φάγαμε το παραμύθι ότι είμαστε ανίσχυροι. Αυτό που ακούς συνήθως, είναι «Μα εγώ δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο» ή «Έτσι είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει»…ΜΠΟΥΡΔΕΣ!
Μας κάνανε να νιώθουμε υποτιμητικά για τον εαυτό μας, να χρεώνουμε σ` εμάς τα δικά τους εγκλήματα και τελικά –το θλιβερότερο απ` όλα, που όλοι το ξέρουν αλλά κανείς δεν το συζητάει- να βυθίζεται ο καθένας στη δική του σιωπή και θλίψη κι αντί να αντιδράσει να τρέχει σ` έναν γιατρό! Κι όποιος πει ότι δεν είναι αυτό αλήθεια –Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ- είναι ψεύτης! Ας δούνε πρώτα σε τι ποσοστά έχει φτάσει η κατάθλιψη στο πλέον παραγωγικό μέρος της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από τη νεολαία.
Κι όταν με το καλό ένας ένας βγει από τη μαυρίλα του κι αρχίσει το χειλάκι του σιγά σιγά να ξαναγελάει, με τη βοήθεια διάφορων ουσιών ευφορίας, θα ξαναβρεί μπροστά του τα ίδια. Γιατί ο γιατρός θα αντιμετωπίσει ίσως πρόσκαιρα το σύμπτωμα.

Η αιτία όμως;
Σύντομα θ` αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η πραγματικότητά του δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Πράγμα που θα τον οδηγήσει στην ίδια κατάπτωση κι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος.
Συγγνώμη, αλλά αν αυτό δεν είναι έγκλημα και μάλιστα μαζικό κι επίσημο, τότε τι είναι;

Γι` αυτό λοιπόν το έγκλημα ήθελα να μιλήσω. Κι αυτό το έγκλημα το κάνουν κατά κύριο λόγο αυτοί που κυβερνάνε ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ και βέβαια συνενοχούν και όσοι τους ψηφίζουν και σιωπούν, βαυκαλίζοντας τους εαυτούς τους πως έτσι θα βολέψουνε τον απαυτούλη τους. Και μετά παραπονιούνται κι από πάνω. Δεν ξέρω πώς μπορούν κι αποκοιμίζουν τη συνείδησή τους. Εγώ πάντως, δηλώνω την αηδία μου για όλους τους κι ας με χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Μ` αηδιάζουν οι «φιλήσυχοι πολίτες»! Που βέβαια, ούτε φιλήσυχοι είναι και σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι ΠΟΛΙΤΕΣ! Εκτός αν έχουν αλλάξει έννοια οι λέξεις.

Κι όσο για τα «θύματα» της όλης ιστορίας, ας αγαπήσουν επιτέλους λίγο περισσότερο τον εαυτό τους κι ας αποφασίσουν να δράσουνε και ν` αντιδράσουνε. Και, συγγνώμη που θα γίνω πάλι γραφική, αλλά ο μόνος τρόπος ν` αντιδράσουμε είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ! Η απομόνωση, η σιγή και το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, προσωποποιώντας το πρόβλημα, δεν οδηγεί πουθενά. Άλλο ένα ψέμα στο οποίο μας κάναν να πιστέψουμε. Ότι το πρόβλημα είναι προσωπικό του καθενός μας. Ένα τριπάκι που πολύ τους έχει βολέψει. Λάθος! Το πρόβλημα αφορά την πλειοψηφία, η οποία στην πραγματικότητα –κι εδώ είναι το γελοίο- δεν έχει τίποτα να χάσει, ούτως ή άλλως εδώ που φτάσαμε. Γι` αυτό και απορώ…

Τελειώνω. Αύριο έχει απεργίες, συλλαλητήρια, πορείες… Θ` ακολουθήσουν κι άλλες…
Η συμμετοχή είναι πολύ πιο σημαντική απ` όσο νομίζουμε. Κι επίσης, την φοβούνται πολύ περισσότερο απ` όσο φανταζόμαστε. Η αποχή είναι συμμετοχή στα σχέδιά τους εναντίον μας. Μην κοροϊδεύουμε λοιπόν τον εαυτό μας.

14 σχόλια:

agiannis είπε...

Βασικά απεργία θα έπρεπε να κάνουμε κατα την περίοδο των εκλογών...Τότε θα είχε πραγματική αξία...Τώρα χάθηκε το τρένο...
Την καλησπέρα μου...

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Agianni την περίοδο των εκλογών είναι που τότε κανένας δεν θα έπρεπε να κάνει "απεργία". Το να ψηφίζεις είναι ίσως το μόνο ουσιαστικό και άμεσο που σου επιτρέπεται να κάνεις και είναι ίσως το σημαντικότερο "δικαίωμα" που ο καθένας πρέπει να το βλέπει ως υποχρέωση τόσο προς την κοινωνία αλλά κυρίως προς και προς τον ίδιο του τον εαυτό. Η "ελεθευρία" που τα τελευταία χρόνια μας έχει δωθεί, του να μπορούμε δηλαδή να μην φηφίσουμε, είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές φασισμού. Γιατί τελικά αν οι περισσότεροι σκέφτονται έτσι, τότε τελικά θα ψηφίζουν και θα αποφασίζουν τα οργανωμένα στελέχη των κομμάτων...

Leigh-Cheri σε αυτό το ποστ σου τα λες καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο. Αυτό που τόσο οργανωμένα γίνεται κυρίως την τελευταία δεκαπενταετία είναι ένα κανονικότατο έγκλημα των επόμενων γενιών αρχής γενομένης από την δική μας.
Ανασφάλεια ο νέος τρόπος ζωής. Σε όλα τα επίπεδα...
Και μετά λες είναι δυνατόν να ακούς παιδιά στην εφηβεία να μιλάνε για κατάθλιψη...

Και φυσικά από την άλλη έχουν καταφέρει ο καθένας να σκέφτεται μονάχα τον εαυτό του. Αφού οι μονάδες χτυπιούνται και καθοδηγούνται πολύ πιο εύκολα...

Φιλήσυχοι πολίτες σου λέει...

Βρε άι στο διάολο!

Erwtas Stomaxhs είπε...

ΑΚΡΙΒΩΣ ΈΤΣΙ!
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα...
Απλά και μόνο ΣΚΑΤΑ στα μούτρα όσων σιωπούν και άλλα τόσα ΣΚΑΤΑ στα μούτρα των "Βολεμένων"...

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω μαζι σου.

Ανώνυμος είπε...

Η νεολαια στη χωρα αυτη εχει δικαιολογημενα καταθλιψη.

Ντη είπε...

..δυστυχώς κάπως έτσι έχουν τα πράματα.Στην πιο παραγωγική μας ηλικία,μας καθιστούν "άχρηστους".Είναι παρήγορο που τουλάχιστον συμφωνούμε μεταξύ μας,έστω αυτοί οι λίγοι.
Ηθελα πολύ να απεργήσω αλλά στον ιδιωτικό τομέα...θα με περίμενε μετά την απεργία η ανεργία..και η αεργία.
Μάκια Φε

meez είπε...

μπράβο φένια .

δεν είναι "κάπως έτσι..." , είναι "ακριβώς" έτσι !

και όσοι αποκαλούν αυτή την περιγραφή των πραγμάτων "γραφική" . είναι γραφικοί ανεγκέφαλοι που νομίζουν οτι με το να ενστερνίζονται τις απόψεις των βλαχοφασισταριών που μας κυβερνάνε θα πάρουν κι αυτοί μεερσεντές . με δόσεις .

λίγο ξύλο δε βλάπτει ...

Κώστας είπε...

Συμμετείχα στην πορεία της 12/12 και δε σου κρύβω ότι στην αρχή της ένιωσα μια ανατριχίλα, μια συγκίνηση που τόσοι άνθρωποι αφήνουν τις ζωές τους για λίγο και ενώνονται σε ένα ποτάμι οργής και αντίθεσης στα σχέδια της κυβέρνησης.

Από την άλλη ένιωσα άσχημα για όλους αυτούς που δεν μπορούν να αφήσουν τους καναπέδες του / τη ζέστη των σπιτιών τους και να βγουν στους δρόμους να διαδηλώσουν γι' αυτά που πιστεύουν... και δυστυχώς είναι πολλοί στη σημερινή Ελλάδα.

Zaphod είπε...

Γενικά συμφωνώ μαζί σου. Το πρόβλημα έιναι πως οι συλλογικές δράσεις έχουν αομυθοποιηθεί στο...συλλογικό συνειδητό μιας και κατά κανόνα καπελώνονται.
Άσε που γενικά είναι ο καιρός του
"Εις οιωνός άριστος τα πάντα για την πάρτη σας" και σε αυτό η ευθύνη είναι συλλογική

Leigh-Cheri είπε...

agiannis, δηλαδή, τώρα να παραιτηθούμε απ` ότιδήποτε και αν συνεχίσουμε με σκυμμένο το κεφάλι; Κανένα τρένο δεν χάνεται ποτέ αν συνειδητοποιηθούμε όλοι.
tertul, δεν ξέρω αν τα λέω καλύτερα απ` όλα τ` άλλα ποστ, αλλά τουλάχιστον τα λέω! Γιατί με τη σιωπή συνηγορεί σ` αυτό το έγκλημα ολόκληρη η κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων και των θυμάτων.
ερωτοστομάχη,απίστευτο, ε; ανέχονται την κατάσταση σα να είναι φυσικό φαινόμενο κι όχι μεθοδευμένος στόχος. Μη χέσω!
anisixos, καλωσόρισες:-) Ακριβώς γι` αυτό η νεολαία (πρώτα πρώτα) πρέπει να δει καθαρά ποιος έχει την ευθύνη και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί από μόνο του.
Γεια σου ντινούλα. Καταλαβαίνω αυτό που λες, αλλά η απεργία ακριβώς γι` αυτό γίνεται. Για να σταματήσει κάποια στιγμή να είναι "τρομοκράτης" η εργασία και να πάψει η εκμετάλλευση. Είτε εργοδότης είναι ο ιδιώτης είτε το κράτος. Όσο δεν κάνεις απεργία τόσο θα συνεχίζεις να είσαι μες στην ανασφάλεια και τόσο θα τους δυναμώνεις. (το 2ο πρόσωπο είναι χάριν του λόγου. για όλους μας το λέω)
meez, εγώ το ξέρω ότι είναι ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι. Όμως κοίτα που τα φτιάξανε τα πράγματα όπως θέλανε! Είναι πραγματικά άξιο απορίας! Πώς γίνεται να σε πατάν, να σε κλωτσάν, να σε ... και να μην αντιδράς (ενώ το καταλαβαίνεις, δεν μπορεί!) δεν μπορώ να καταλάβω.
κωστή, ναι. Χάρηκα κι εγώ που αυτή τη φορά η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη. Μακάρι να υπάρξει και συνέχεια. Μακάρι δηλαδή να ήταν συνειδητοποιημένο αυτό και να φέρει και αποτέλεσμα.
zaphod,ακόμη κι έτσι, ας ανασυγκροτηθούμε. Καλώς ή κακώς, μόνο συλλογικά αντιμετωπίζονται τα πράγματα. Κι αν η ευθύνη είναι κι αυτή συλλογική, ας την αναλογιστούμε κι ας διορθώσουμε τα κακώς πεπραγμένα για να πάμε παρακάτω. Η λογική του "πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι" δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνη. Κι έτσι όπως μας κάνανε, να δρούμε ατομικά και διασπασμένοι, αυτό που λες "εις οιωνός άριστος τα πάντα για την πάρτη σας" (απόλυτα αληθινό), όσο διαιωνίζεται τόσο "πάρτι" θα κάνουνε μόνο αυτοί και κανείς από μας τους "μοναχικούς καβαλάρηδες"...
Τι καβαλάρηδες δηλαδή, μάλλον καβαλημένοι είμαστε...

Χριστίνα Ανέφελη είπε...

Πάντως εγώ το συλλαλητήριο το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου... Γιατί είναι η πιο άμεση, ζωντανή και δυναμική απάντηση που μπορούμε να δώσουμε στα αίσχη που γίνονται. Και που η γενιά μου θα τα πληρώσει ακόμη ακριβότερα- άσχετα που, για την ώρα, ούτε καν περνάει από το μυαλό των περισσότερων.

Leigh-Cheri είπε...

Καλωσόρισες κι εσύ aνέφελη:-)
Έτσι είναι. Κι όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε όλοι τόσο το καλύτερο για 'μας.

Lefteris Sketo είπε...

Ωραια τα λες ρε Φενια και πειανεις πολλα θεματα.Κατ` αρχην για την κατθλιψη φταιμε περρισοτεο εμεις οι ιδιοι.Και εξηγω.Κατ` αρχην παιρνω σαν αξιωμα την παλη των ταξεων ως τη διαδικασια μεσα απο την οποια δημιουργριται η ιστορια.Και παλη σημαινει πολεμος.Στον οποιο δεν υπαρχουν συναισθηματα .Η ταξη τους κοντρα σε εμας.Οποτε η καταθλιψη ειναι δικια μας ευθυνη να εξαφανιστει.Κατα δευτερο λογο η επιβιωση ειναι πραγματικα δυσκολη.Γινεται ομως ευκολοτερη αν βγαλουμε απο το σκατοκεφαλο μας την εμμονη οτι ευτυχια φερνουν μονο τα υλικα αγαθα."Εχεις ναφας?εχεις να κοιμηθεις?Εισαι υγιεις?σε κυνηγαει κανεις? αν οχι εισαι βασιλιας " λεει ο παπους μου.Αν περα απο τα υλικα προσπαθησουμε να ερθουμε ποιο κοντα ο ενας στον αλλο η επιβιωση γινεται πιο ευκολη."Τις εστι πλουσιος? Ο εν τα ολιγα αναπαυομενος" ελεγε η Λωξαντρα στη Λεγακη.Γιατι στο τελος 2 μετρα γη θα παρουμε ολοι.
Οσον αφορα τις απερφιες και τις πορειες ετσι οπως γινονται ειναι το αλλοθι του καθεστωτος.συμφωνω οτι οι λεξεις εχουν διαστρεβλωθει.Ποιος ειναι πραγματικος πολιτης σημερα.και τι θα πει φιλυσηχος πολιτης.ειναι σχημα οξυμωρο.Φιλυσηχος ειναο ο ιδιωτης,idiot στα εγγλεζικα συνωνυμο του ηλιθιου.Απεργιες και πορειες θεσμικα κατοχυρωμενες.Οργανωμενες και εκτελεσμενες απο συνδικαλιστες και εργατοπατερες με θεσμικες θεσεις προστατευομενες απο το καθεστως.Με φραχτη στη ρηξη το νομο και την διατηρηση της υπαρχουσας καταστασης.Οχι.Δεν ειναι λυση η συμετοχη σε αυτο το καραγκιοζλικι.Αυτοοργασνωση σε γειτονιες,συννενοηση απο ανεξρτητες ομαδες και απεργιες για καθημερινα θεματα σε τοπικο επιπεδο αλλα και κατοπιν συννενοησης σε ολο και μεγαλυτερη εκταση ειναι η λυση.Πριν λιγο καιρο απολυσανε εναν καθηγητη σε ενα φροντιστηρι στην αθηνα δες για λεπτ στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=805267

Φαντασου μια μικρη απεργια σε αυτο το δημο και σε λιγες μερες ντομινο και να γινει κωλοχανεριο ολη η χωρα.και αυτο να γινεται στην παραμικρη ατασθαλια.Οπτιμιστικο ?Ισως.Αλλα οπως ελεγε και ο Χεγγελ,ο πνευματικος πατερας του Μαρξ αλλα και του Γκοντουιν "Το νοητο ειναι πραγματικο και το πραγματικο αληθινο"
Ολα γινονται,μονο του σπανου τα γενια δε φυτρωνουν ελεγε η προγιαγια μου.Σημερα ομως ακομα και αυτα μπορουν να βγουν.

Ανώνυμος είπε...

Έχω κάποιες ενστάσεις.Γενικά συμφωνώ αλλά οι συλλογικές δράσεις δεν θα έλεγα ότι έχουν απομυθοποιηθεί όπως ο φίλος Ζάφοντ αλλά έχουν αποχαρακτηριστεί και έχουν ως ένα βαθμό διαφθαρεί.

Ποιά είναι εκείνη η οργάνωση με πρόεδρο,διοιητικό συμβούλιο,γραφεία και απ'όλα που με εκπροσωπεί;Πότε μου ζητήσαν να ψηφίσω και ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που μου υπόσχονται καλύτερες συνθήκες αντίδρασης;Μήπως μέσα σε αυτήν την ομάδα ήταν μέχρι πρόσφατα και ο εντιμότατος κύριος Νικολουτσόπουλος;(ξέρεις...ο αυτοκτωνικός ιδεασμός).

Διαφωνώ ότι έχουμε ευθύνη εμείς για αυτήν την κατάντια.Δεν την έχουμε εμείς γιατί δεν μας έχει δοθεί ακόμα αυτή η επιλογή...η επιλογή της ευθύνης.Ακόμα άλλοι επιλέγουν για μας.

Τα προβατάκια κορυφαία ιδέα...κορυφαία...δεν άκουσα όμως το σφύριγμα του τσοπάνη...μήπως τον καθαιρέσανε;Τέτοιο προβατάκι θα ήθελα ίσως να είμαι...χωρίς τσοπάνι.