ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους.
Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα.
Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές.
Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα.
Έπειτα, ήρθε η σειρά των περιθωριακών,
Των αντικαθεστωτικών,
Των αντιρρησιών συνείδησης,
Των ομοφυλόφιλων.
Ούτε και αυτά, σκέφτηκα, με αφορούσαν.
Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων.
Ούτε και τότε βρήκα λόγια,
Για να εκφράσω την αντίθεσή μου.
Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ.
Αλλά δεν υπήρχε κανένας για να φωνάξει.

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ


Γι ακόμη μια φορά επίκαιρος!
Σας φαίνεται άσχετο;
Νομίζω καθόλου!
Γιατί, καλά οι πολιτικοί. Καλά οι εμπρηστές και τα προσωπικά συμφέροντα.
Εννοείται πως η οργή και η αηδία στα πρόσωπά τους δεν περιγράφεται.
Αλλά αυτήν την πολιτική που ακολουθείται εδώ και χρόνια και που κύριο μέλημά της έχει οτιδήποτε άλλο εκτός από το όφελος αυτού του τόπου και των πολιτών του, που έχει υποθηκεύσει αυτή τη χώρα σε τέτοιο βαθμό που θα χρωστούν και τα δισέγγονά μας, που δεν κάνει τίποτ` άλλο από το να υπογράφει συνθήκες που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, που συντηρεί και αυξάνει [άσχετα με τα νούμερα που μας παρουσιάζουν (τα 8μηνα και τα 4ωρα ΔΕΝ είναι εργασία)] την ανεργία, κάποιοι την στηρίζουν.
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ μας, όπως εκφράζεται και με το παραπάνω ποίημα, και η σκέψη ότι κάθε τι αρνητικό κάποιους άλλους αφορά κι όχι εμάς (αφού εμείς γνωρίζουμε τον τάδε που θα βολέψει εμάς, το παιδάκι μας κλπ), οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε φαινόμενα τέτοια σαν κι αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Τώρα τι θα πούμε; «η Πελοπόννησος είναι μακριά;» Αύριο θα είναι η Κρήτη. Μεθαύριο η Θεσσαλονίκη. Παραμεθαύριο το σπίτι σου!!! Η Ελλάδα όλη!
Αδιαφορία για το περιβάλλον, αδιαφορία για την παιδεία, για την υγεία, για οτιδήποτε αποτελεί συλλογικό συμφέρον (απαραίτητο για την ίδια μας την επιβίωση) και ασφυκτικός προσανατολισμός στο πώς θα τη βολέψω εγώ! Ε κάποια στιγμή θα σου γυρίσει μπούμερανγκ. Και τότε να δω ποιος θα ‘ρθει να σε προστρέξει!

Στις 16 καλούμαστε ξανά να δείξουμε τι καταλάβαμε.
Αυτούς που κυβερνάνε χρόνια τώρα, τους ξέρουμε όλοι, νομίζω. Τους ζούμε. Τι άλλο πρέπει να μας κάνουν, δηλαδή;
Όσο για την αποχή, ΔΕΝ είναι άποψη! Είναι μια ακόμη ένδειξη αδιαφορίας. Και η αδιαφορία πληρώνεται. Αργά ή γρήγορα, θα ‘χει το κόστος της στις ζωές όλων μας.
(Ήδη το έχει, δηλαδή. Απλά, άλλοι το βλέπουν κι άλλοι όχι. Ή δεν θέλουν να το δουν.)


Και θα κλείσω με λίγους ακόμα στίχους του ΜΠΡΕΧΤ:

Εφτά φορές κλείνεις τα μάτια.
Όμως την όγδοη
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙΣ ΜΟΝΟΜΙΑΣ!


Καλά μυαλά…