Να ξυπνάς μία ηλιόλουστη Πασχαλιά, ν` ακούς τις καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα και να ξεκουράζεις τα μάτια σου πάνω στο (μάλλον) πιο αιώνιο κι αιώνια ζωντανό επίτευγμα του Ανθρώπου∙ την Λογοτεχνία!
Τι ήθελα να γράψω; Πάλι πέρασε η ώρα κι η σκέψη μου κόλλησε… Άσε που όταν ξυπνούν όλοι…και η Φύση…και όλα… Ε, να! Όλα με καλούν κάπου έξω. Θέλουν την παρέα μου. Θέλουνε να παίξω μαζί τους. Να τα δω κι εγώ, να τα μοιραστώ. Αλλιώς, μέρα χαμένη!
Μέρα που δεν ανάσανα το οξυγόνο της στον ελεύθερο ουρανό της, που δεν πάτησα το χώμα της, δε μύρισα τ` αρώματά της, δεν ανατρίχιασα γλυκά στο φύσημά της, δε μισόκλεισα τα μάτια στον ήλιο της χαμο- ή και χαζο-γελώντας…
Θέλω να βγω! Να πάω στο ρέμα, ν` ακούσω το τραγούδι των βατράχων. Να τρέξω στο ανάχωμα. Να νιώσω, ν` αφεθώ σ` αυτή την ηδονή∙ τα πέλματά μου πάνω σ` ένα παχύ στρώμα από πεσμένες πευκοβελόνες!!!
Ελιξήριο που τόσο γενναιόδωρα σου προσφέρει η Γη!
Και δεν ζητάει τίποτα από σένα, παρά μοναχά το πάτημά σου!
Τι Έρωτας κι αυτός! Τι αυτοδιάθεση! Τι περήφανη ταπεινότητα!
«Η πίεση του ποδιού μου στη Γη
ξεφυτρώνει εκατοντάδες συναισθήματα,
Περιφρονούν ό,τι κάνω για να τα περιγράψω.»
Είπε ο Ουώλτ Ουίτμαν, αμερικανός Ποιητής του προ-προηγούμενου αιώνα, της προηγούμενης χιλιετίας (1819-1892), του ήδη περασμένου ανά στιγμή παρόντος και –ευτυχώς- του άφταστου μέλλοντος…
Κι έτσι κι εγώ, επιρρεπής στην «αμαρτία», φιλήδονη, τρελή, θα κυλιστώ ως τις πευκοβελόνες που φωνάζουν τ` όνομά μου.
Έτσι κι αλλιώς, με ξεμυαλίσαν τώρα. Δεν ξέρω τι ήθελα να γράψω. Πραγματικά, δεν ξέρω. Μ` έχουνε αποπροσανατολίσει.
Γι` αυτό και τώρα σας αφήνω.
Κι αν τελικά ποτέ δεν γίνω συγγραφέας ;-) (μην ψαρώνετε, χάριν του λόγου το λέω)
να τους πείτε ότι δεν φταίω εγώ που δεν στρωνόμουν. Να ! αυτή η Φύση εκεί έξω φταίει!
Η ξεμυαλίστρα!...
Χρόνια Πολλά κι Ηδονικά σε όλους!
9 σχόλια:
Χρόνια πολλά! Κι εγώ σήμερα κυλίστηκα στο χορτάρι, έπεσα και χτύπησα με το ποδήλατο κι έκανα ένα ωραίο τεράστιο σημάδι την παλάμη που μου θυμίζει την επαφή με τη μητέρα φύση για 2-3 βδομάδες τουλάχιστον. Άσε που μ' έκαψε κι ο ήλιος! :-)
Νοζυ δεν είναι μάλλον φτιαγμένοι όλοι για την επαφή με τη φύση! :Ρ
Όσο για τη γράφουσα, ελπίζω η φύση να συνεχίζει να σε ξεμυαλίζει με αυτόν τον τρόπο γιατί αυτό νομίζω πως δεν είναι πρόβλημα, αλλά ευλογία!
Χρονια πολλα κοπελια!Να εισαι παντα τοσο χαρουμενη και ηδονικη οσο "ακουγεσαι" σε αυτο το κειμενο...
Αχ βρε nosy, προσεχτικά είπαμε!
Ξωγηινάκι μου, χαίρομαι που η Φύση (ως πότε ακόμα;) εκτιμάται και "σ` άλλους πλανήτες";-)
Να σαι καλά par1sakte!
Χρόνια πολλά και σ` εσένα και καλή επιστροφή. Ελπίζω -αν και στην Αθήνα- να χάρηκες κι εσύ λίγη από την ελληνική Φύση.
έι ψιτ!
βγάλε την πευκοβελόνα που μπλέχτηκε στο μπροστινό σου τσουλούφι γιατί θα το δει ο "λεγάμενος" κι άντε να του εξηγήσεις μετά περί ηδονικής φύσης...
εκτός αν ξεμυαλιζόσασταν παρέα! ;)
χιχιχιχι!
χρόνια πολλάααα leigh-cherάκι μου!
ανοιξιάτικα και ξεμυαλιστικά!
3 laloun k 2 xoreuoun = 5
Ηδονικό και το υπόλοιπο διάστημα εύχομαι σε όλους.
Γεια σου κοπελιά!
Αργήσαμε λιγουλάκι να διαβάσουμε το ποστ, αλλά δεν είχαμε ιντερνέτ στο πατρικό, και μόλις γυρίσαμε από τας διακοπάς στο φοιτητικό σπίτι (με την adsl...).
Σε κόβω να σαι σε πολύ σούπερ ουάου κατάσταση, πολύ χαίρομαι!
Να σαι πάντα καλά, θα τα ξαναπούμε "ηλεκτρονικώς". Φιλιά!
Χα χα!
Ωραία φώτο!
Δημοσίευση σχολίου