Στον απόηχο των διακοπών θα μείνω για καιρό ακόμα...
Από πείσμα!
Ειδικά όταν ο ΑΣΕΠ (ένας ακόμα) καραδοκεί να με πατάξει.
Εγώ θα μείνω λίγο ακόμα να ονειρεύομαι...
Γι αυτό θ` αφιερώσω λίγα postakia του καλοκαιριού στο φθινόπωρο
Ένα ένα, όμως...
Σέριφος
Ξάπλωσα στην αμμουδιά
Τα πέλματα μόλις αγγίζανε τη θάλασσα
Ένας παράξενα καυτός Βοριάς με χάιδευε
Σήκωσε την άμμο και μ` αγκάλιασε
Έστρεψα το πρόσωπο ευθεία στον ουρανό
Έστρεψα ολόκληρο το σώμα μου, γυμνό, στον ουρανό
Άνοιξα τα πόδια μου στον Ήλιο
Αφέθηκα…Τον κάλεσα…
Να έρθει μέσα μου
και να γεννήσω Φως…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Αν είναι έτσι υπέροχα τα "postakia" σου σαν και αυτό, τότε μείνε στον απόηχο και ως τις επόμενες διακοπές!
γεια σου κι εδω!
λοιπον μεινε να ονειρευεσαι κοπελια, γιατι αυτη η χωρα δεν τα παει καλα με τα ονειρα...τα καταστρεφει...αλλα το δικαιωμα στα ονειρα δεν μπορει να μας το παρει κανεις...
tma:Θενξ;-)
par-i-sakte, μία απέραντη καλημέρα και σ`εσένα,απ` τα...μέρη μου!
Προσπαθώ ρε παιδιά. Και να μείνω και να ονειρεύομαι, αλλά να! Μόλις ήρθα, κι αρχίσανε σιγά σιγά οι αϋπνίες πάλι. Σ` αφήνουνε αυτοί να κοιμηθείς;...
Δημοσίευση σχολίου