Δευτέρα, Νοεμβρίου 01, 2010

ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ @ 8BALL 30.10.2010

“…Μα εγώ λέω πως θα πρέπει να φύγω όσο μπορώ πιο μακριά!
Πρόκειται να βρέξει κι ο αέρας αγριεύει
ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ
Μπορεί και να χάσω αυτό το τρένο απόψε
ΜΑ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΑ…”

Αν και αυτή τη φορά, λόγω ανωτέρας βίας, ήμουν αναγκασμένη να παρακολουθώ την συναυλία από τα πλαϊνά της σκηνής, να μην συμμετέχω στους χορούς, τα ουρλιαχτά και τα χτυπήματα που διαδραματίζονταν ακριβώς από κάτω, ενθουσιάστηκα και πάλι, όπως πάντα. Ζήλευα βέβαια αυτούς που ιδροκοπούσανε μπροστά στα Μωρά, αλλά είχα την ευκαιρία να δω για μια φορά πώς είναι να κοιτάς, να ακούς, να βλέπεις συγκρότημα και κοινό ταυτόχρονα, ενώ τραγουδάς και κρατάς τον ρυθμό. Όπως και να ‘χει, δεν άντεξα να μην πάω. Κι έφυγα και πάλι το ίδιο ενθουσιασμένη, το ίδιο αναζωογονημένη και εκτονωμένη, όπως κάθε άλλη φορά.

Ήταν ένα live χωρίς διάλειμμα, με παλιά και νέα τραγούδια και ακόμη πιο νέα, καθώς μας ανακοίνωσε ο Σαλβαδόρ ότι όπου να ‘ναι, θα κυκλοφορήσει και ο νέος δίσκος των Μωρών Στη Φωτιά, από τον οποίον μας παίξανε και δυο τραγούδια. Κι όπως το κόβω, θα ικανοποιήσει και πάλι όσους τόσα χρόνια παρακολουθούμε το συγκρότημα από κοντά.Υπομονή για την επιβεβαίωση!


Στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ τις συναυλίες τους δεν υπήρξε ούτε μία που να μην είναι το μαγαζί γεμάτο, που να μην χτυπιέται το κοινό από κάτω, που να μην ανεβαίνουν φανς στην σκηνή για να τον αγκαλιάσουν.

Και το κοινό ανανεώνεται. Εξακολουθεί να προσελκύει κάποιους πιστούς (εμάς) αλλά πετυχαίνει να κερδίζει συνεχώς και πιο νέους (όχι ότι εμείς δεν είμαστε;-)) Κι έτσι η ηλικιακή γκάμα ξεκινάει από την εφηβεία και φτάνει…

Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει αυτό. Υπάρχουν κι άλλα συγκροτήματα, πολύ καλά, πολύ δυναμικά, οργισμένα, αλλά αυτό που συμβαίνει με τα Μωρά δεν το βλέπω πουθενά αλλού. Και μάλιστα, ενώ κάθε φορά κατεβαίνουν με διάφορες αλλαγές, τόσο στην μουσική παρουσίαση όσο και στο σχήμα. Όπως και να εμφανιστούν, το κοινό ξεσηκώνεται. Και κάτι που επαναλαμβάνεται δεν μπορεί να είναι τυχαίο.


Ίσως τελικά να πρέπει απλά να το ‘χεις. Κι ο Σαλβαδόρ σίγουρα το ‘χει!


Διαπίστωση και ευχή μαζί: Η Φωτιά των Μωρών να μην σβήσει ποτέ!


Για μια γεύση, έστω, από το live του Σαββάτου στο 8ball ο πλέον κατάλληλος είναι ο φωτογράφος μου. Τα συγχαρητήρΓια λοιπόν στον Νάσο!


ΥΓ: Επιτέλους! Αλλάζω ποστ να φύγει η σκυλομούρα δρακουλιάρα απ’ το μπλοκ μου, να μπει κάνας όμορφος να ομορφύνει!


7 σχόλια:

el de abajo είπε...

πάντως η μουσική μάλλον δε θα κερδίσει και πολλά με μια νέα κυκλοφορία τους...
οτι ειχαν να προσφερουν στη μουσική το προσφεραν το '87...

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Αυτό που ξέρω εγώ είναι πως τα Μωρά είναι πια το μόνο σχήμα (βγάζοντας εκτός την μέταλ σκηνή) που μπορεί και καταφέρνει να συνεχίζει να ξεσηκώνει σχεδόν όλο το κοινό που μαζεύει στις συναυλίες του και να χτυπιέται ασταμάτητα. Και να κάνει τόσο ρεαλιστικά σημερινό ακόμη και το πάθος που γεννήθηκε εκεί στα μέσα του '80. Και μόνο για αυτό λοιπόν, επειδή παραμένει ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που κάνει στις συναυλίες του τόσο ενεργό και το κοινό του, και όχι απλώς να παρακολουθεί, (κάτι που δυστυχώς χάνεται πια) αξίζει να το βλέπεις συνεχώς!

Όσο για την συγκεκριμένη συναυλία, αυτό που έχω να πω είναι πως αποδεικνύεται ότι ο καλύτερος μπασίστας των Μωρών, χωρίς περιττές δεξιοτεχνίες στο παίξιμο αλλά με ένα καθαρά πανκ ύφος, παραμένει ο ίδιος ο Σαλβαδόρ! ΄

Και επειδή, el de abajo, και οι "Θεατρίνοι" αλλά και λίγο αργότερα το "Στο δρόμο" ήταν δισκάρες και άξιζαν με το παραπάνω, αξίζει να περιμένει κάποιος για τον καινούριο δίσκο!
;)

Ντη είπε...

Φένιαααα,πολύ ΜΕ άρεσε το ποστ σου.οσο για τις φώτος του Νάσου,άπαιχτες όπως πάντα.χαίρομαι που περάσατε υπέροχα (για ακόμη μία φορα).Συμφωνώ και εγώ μαζί σου "να μείνει άσβηστη η φωτιά των Μωρών".Πύρινη λαίλαπα να γίνει!όσο για τους δίσκους τους,όπως και τα λάηβ τους..ένα θα πω ΕΓΓΥΗΣΗ!

danai είπε...

Συγνώμη Φε που θα απευθυνθώ στο Νάσο αλλά οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές!!!!!

Μπράβο και σε σένα που πήγες "παρά τις αντίξοες συνθήκες"

δ

Ανώνυμος είπε...

Το λάιβ ηταν φοβερό!!! Χαρηκα πολύ που ο Στέλιος ξαναέπιασε το μπάσο!!!
Κρινοντας απο το πάθος που ακόμα βγάζουν στη σκηνή ο Στέλιος και τα Μώρα , πιστεύω οτι ο νέος δίσκος θα είναι άξιος επακόλουθος των προηγούμενων......... Αυτο που δε φένεται στις φοτος(οι οποιες τα σπάνε) είναι ένας τρομπετίστας(ειναι στο πλάι βέβαια) που δινει ενα διαφορετικό και ενδιαφέρον τόνο στο σύνολο!!!
anyway, Γαμάτο λάιβ.
Αναμένω τον νέο δισκο!!!!!

Leigh-Cheri είπε...

el de abajo, ...ή εσύ έχεις να τους παρακολουθήσεις απ' το ΄87;-)

tertul, νομίζω ότι με κάλυψες! Μπαϊ δε γουεϊ, τέλειες οι φωτογραφίες! Εύγε, γι ακόμη μια φορά και θενξ για το δάνειο.

Ντη, η αλήθεια είναι ότι, αν υπήρχε κάτι που μου έλειψε από το εν λόγω live -εκτός από τα πλήκτρα στην "Γκρέτα Γκάρμπο"- αυτό ήσουν εσύ. Κανόνισε στο επόμενο, μαζί.....Και χοροπηδώντας, ελπίζω.

danai,τι "συγγνώμη"; Αφού και το δικό μου κίνητρο -πέρα από το ότι βέβαια πέρασα τόσο ωραία- για να γράψω το ποστ ήταν ακριβώς αυτές οι φωτογραφίες.

ανώνυμος, έχεις δίκιο. Η απουσία του τρομπετίστα από τις φωτογραφίες, μάλλον τον αδικεί. Οι φώτος όμως ήταν τόσο πολλές και η βιασύνη μου να αναρτήσω το ποστ τόσο μεγάλη, που δεν έτυχε να βρίσκεται μέσα στις επιλογές. Ήταν όμως τυχαίο. Του αξίζουνε συγχαρητήρια, όσο και στους άλλους.

Ανώνυμος είπε...

ti eennoeis skilomoura drakouliara ?