Λεξικό του αέρα

Μέσα μου έχω μακριά ίσια μαλλιά
και φοράω ένα μακρύ ελαφρύ φόρεμα.
Στέκομαι όρθια, κοιτάζω κάπου μακριά
– άλλες φορές με μάτια ανοιχτά, άλλες φορές με μάτια κλειστά –
ο αέρας παίρνει τα μαλλιά μου στο πλάι, πίσω απ’ την πλάτη μου,
εκτός από μερικές τουφίτσες που μου τις κολλάει στο πρόσωπο.
Παίρνει και το φόρεμά μου στην ίδια κατεύθυνση,
σ’ έναν χορό συγχρονισμένο με τα μαλλιά μου.
Στέκομαι εκεί και αφουγκράζομαι εσένα που δεν ξέρω,
που ποτέ δεν θα γνωρίσω, γιατί απλά δεν γνωρίζεσαι.
Είσαι ο Έρωτας που δεν έχει σχέση με το σώμα,
είσαι πέρα απ’ αυτό
και σε κουβαλάω μέσα μου από τότε που γεννήθηκα.
Ίσως και πριν να γεννηθώ.
Στέκομαι και σ’ ακούω ντυμένη έτσι και με τα μαλλιά αφημένα.
Γιατί εσύ μιλάς αέρα.
Και μου χρειάζονται μακριά μαλλιά
και το ελαφρύ μου φόρεμα για να σε μεταφράζουν.
…Κι είναι τόσο παράδοξο, ακατανόητο κι αλλοπρόσαλλο
για όσους με βλέπουν
Γιατί εγώ, ίσια μακριά μαλλιά δεν έχω
και τα φορέματα δεν τα φοράω ποτέ…