Πριν λίγες μέρες, η πιο «δικιά μου» φίλη, αυτή που μετρήσαμε μαζί όλα τα χρόνια στα θρανία, στις καφετέριες, στην πόλη…στο τηλέφωνο;-), μου έστειλε να δω αυτό το βιντεάκι.
Συγκινητικό, τρυφερό, αλλά κυρίως μου θυμίζει για ποιον λόγο είμαι εδώ.
Κι αυτό χρειάζομαι να το θυμάμαι συχνά…
Δεν παλεύεται αλλιώς.
…Θενξ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Τέλειο! Κι από μουσική επένδυση, σκίζει ;-)
Λατινική Αμερική, τι άλλο να πεις...
Καλό σου βράδυ Φε!
δεν έχω τι να σχολιάσω, τα λέει όλα το βίντεο. και δεν έχω τι άλλο να πω και σ' εσένα, το έπιασες το...υπονοούμενο!
να 'σαι πάντα καλά, είτε στα πάτρια εδάφη, είτε στην ξενιτιά.
"η πιο δικιά σου φίλη"!
Γεια σου Ανεφελίτσα. Κι εμένα μου άρεσε πολύ. Η μουσική νομίζω ότι είναι από το "Il postino" αλλά δεν είμαι και σίγουρη.
Ντιμάκι, ούτ' εγώ έχω κάτι άλλο να πω. Σ'ευχαριστώ πολύ που μου το έστειλες. Να είσαι κι εσύ καλά. Καλή τύχη στις 12. Με τσαμπουκά! ΑΣΕΠ είναι μόνΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!!!!
Φένια συνέχισε με δύναμη ρε! Σε σκεφτόμαστε!
θενξ erwta!
Κι εγώ σας σκέφτομαι:-)
Αλλιώς δεν παλεύεται.
Με κάλυψες
Φένια μου, σήμερα έλαβα κι εγώ το ίδιο βίντεο με mail και το ανέρτησα στο video diary. Μετά μπήκα στο blog σου και είδα ότι το είχες κι εσύ. Ελπιζω να μη σε πειράζει. :-/
Δημοσίευση σχολίου