Επειδή η Πρωτομαγιά ως γνωστόν, “δεν είν’ αργία είν’ απεργία” κι επειδή όλοι πιστεύω ότι καταλαβαίνουμε καλά πλέον πως τα πράγματα σφίξανε και συνεχίζουνε να σφίγγουνε επικίνδυνα, θα κάνω την δική μου αναφορά στη μέρα, μ’ ένα ποστ κι ένα τραγούδι.
Όχι μία ακόμη ιστορική/επετειακή αναφορά στη μνήμη όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν, αλλά μία πρόσκληση μάλλον, για αγώνες που πρέπει να κάνουμε εμείς. Οι αγώνες άλλωστε πιστεύω πως είναι ο πραγματικός φόρος τιμής σ’ εκείνους αλλά και ο μονόδρομος για μας, αν δεν θέλουμε να βαυκαλιζόμαστε πως θα μας χαριστούν όσα μας ανήκουν.
Όχι άλλα λόγια δικά μου. Παραθέτω ένα κείμενο που μοιράζανε οι εκπαιδευτικοί κατά τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση που κάνανε πέρυσι και που νομίζω ότι πολύ απλά και όμορφα τα λέει όλα.
Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε και κάντε τη μεταφορά σε όποιον χώρο επαγγελματικό κι αν ανήκετε.
- Εσείς κυρία θα απεργήσετε;
- Φυσικά παιδί μου.
- Και θα πληρώνεστε τις μέρες της απεργίας;
- Όχι παιδί μου.
- Κι αν τα αιτήματα σας δικαιωθούν θα αφορούν κι αυτούς που δεν απείργησαν;
- Μα φυσικά.
- Μα αυτό κυρία, εκτός από άδικο, είναι κι άτιμο.
(αυθεντικός διάλογος ανάμεσα σε εκπαιδευτικό και μαθητή λίγο πριν την απεργία)
Μας έλεγες: «Με 24ωρες και 48ωρες απεργίες τίποτα δεν γίνεται»
Για αυτό και ‘μεις αποφασίσαμε αγώνα διαρκείας. Αν έρθεις μαζί μας θα είμαστε πιο δυνατοί. Αν έρθεις μαζί μας θα νικήσουμε συντομότερα.
Μας λες: «Δεν μπορώ να χάσω μεροκάματο. Δεν έχω. Με πνίγουν οι ανάγκες. Λυπάμαι.»
Σου λέμε: Δεν απεργεί αυτός που «έχει». Απεργούμε όλοι για να «έχουμε».
Και το δικό μας βιβλιάριο αδειάζει πριν τελειώσει το δεκαπενθήμερο. Κι εμείς δάνεια έχουμε. Κι αν χρειαστεί θα ξαναδανειστούμε, για να μη γίνουμε άδικοι, άτιμοι κι ανεύθυνοι.
Για να μη γίνουμε απεργοσπάστες. Κατάλαβε το. Μας προσβάλλει ο εγωισμός σου.
Κι εμείς ανάγκες έχουμε. Γι’ αυτό και απεργούμε.
Μας λες: «Πρέπει να βρούμε διαφορετικές μορφές πάλης»
Σε προσκαλέσαμε σε τόσες συνελεύσεις και σε προσκαλούμε και τώρα να ‘ρθεις μαζί μας και να μας πεις τις δικές σου μορφές πάλης για να τις περπατήσουμε μαζί.
Σου λέμε πάντως καθαρά και ξάστερα: στο βασίλειο της «ελεύθερης οικονομίας» τα πάντα «κοστίζουν». Και πάνω απ’ όλα οι αγώνες.
Μας λες: «έλα μωρέ, με την απεργία τίποτε δεν γίνεται».
Σου λέμε: Πολλά γύρω μας γίνανε. Μήπως δεν ξέρεις ότι τίποτα δεν μας χαρίστηκε; Μήπως δεν ξέρεις ότι αυτά που σήμερα ακόμα κρατάμε τα πήραμε με τους αγώνες των προηγούμενων;
Άλλωστε καταλαβαίνεις τι μας περιμένει χωρίς την απεργία. Το βλέπεις δέκα χρόνια τώρα. Στη δουλειά που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη. Στο μισθό που λιγοστεύει. Στη σύνταξη που απομακρύνεται. Στα μάτια των μεγαλύτερων μαθητών που κάθε μέρα αδειάζουν από τη δυσπιστία γι’ αυτό που τους περιμένει.
Την απεργία δεν την κάνουμε εμείς. Την κάνουν αυτοί που κάθε μέρα πριονίζουν περισσότερο το δικαίωμα μας να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια.
Αυτοί που με τους ασφαλιστικούς τους νόμους θέλουν να κάνουν τις τάξεις μας –εκτός από χώρους ζωής μας- και χώρους θανάτου μας.
Αυτοί που πιστεύουν πως δεν πιστεύουμε τα λόγια για αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη που καθημερινά διδάσκουμε στους μαθητές μας.
Μας λες: «ποιος θα μας ακούσει; ποιος νοιάζεται τώρα για την εκπαίδευση;»
Σου απαντάμε. Εσύ. Κι εμείς. Και χιλιάδες άλλοι που βλέπουν πως το αυτονόητο στις μέρες μας παράλογο βαφτίζεται, πως το αίτημα να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας βαφτίζεται κλοπή, πως το δικαίωμα στη δουλειά και τη μόρφωση βαφτίζεται άχρηστη πολυτέλεια, πως η καταδίκη των φτωχών μέσα από την εμπορευματοποίηση της παιδείας λογίζεται μεγάλη εξυπνάδα, πως το ανθρωπιστικό κέρδος από την κουλτούρα υποχωρεί μπροστά στην «κουλτούρα του κέρδους».
Μας λες: «δεν έχω εμπιστοσύνη στην ηγεσία»
Σου λέμε: Σε προσκαλούμε (και τώρα) να ‘ρθεις στις συνελεύσεις για να σ’ ακούσουμε και να μας ακούσεις. Να δικαιολογήσουμε το «συν» του συνάδελφου μέσα από την κοινή μας απόφαση. Κι αν χάσουμε να ψάξουμε μαζί για το λάθος. Για να ξαναρχίσουμε τους αγώνες πιο σωστά. Έτσι κι αλλιώς θα έχουμε κερδίσει τη δυνατότητα να είμαστε μαζί, χωρίς να ντρέπεσαι, χωρίς να ντρεπόμαστε. Κι αν κερδίσουμε μαζί να χαρούμε.
Λες στους μαθητές σου: «στη ζωή πρέπει να βαδίζετε με ψηλά το κεφάλι»
Σε ρωτάμε: Με πόσο ψηλά το κεφάλι μπορούν να βαδίσουν οι «προσκυνημένοι»;
Το ξέρεις καλά και το ξέρουμε. Οι μεγάλες λέξεις που χρησιμοποιείς για να αποφύγεις τη συστράτευση έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Πίσω τους μπορούν να κρυφτούν μικροί άνθρωποι.
Σου λέμε λοιπόν για στερνή φορά: Όποιος μάθημα κάνει σαν αρχίζουν τα μαθήματα των αγώνων κι αφήνει άλλους να αγωνισθούν για πράγματα που κι αυτόν τον αφορούν θα πρέπει δειλός κι ανεύθυνος να λέγεται.
Κι αν έρθει στην ήττα για να πει «εγώ σας τάλεγα» θα πρέπει επιπλέον κι αναίσθητος να λέγεται: αφού τα πράγματα που χάθηκαν κι αυτόν αφορούσαν.
Κι όταν έρθει στη νίκη με το τενεκεδάκι του απεργοσπάστη να μοιραστεί τα κέρδη,
πέρα από δειλός και ανεύθυνος και αναίσθητος, κι άτιμος να λέγεται πρέπει,
αφού τα πράγματα που με την τιμή των αγώνων και τους αγώνες της τιμής κερδήθηκαν
ήταν πράγματα που κι αυτόν αφορούσαν.
Αυτά!
Και το τραγουδάκι που τραγουδούνε πάντα αυτή τη μέρα στο τέλος της πορείας και που εμένα πάντα με συγκινεί πολύ.
Καλή Πρωτομαγιά
Στους δρόμους ελπίζω…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
23 σχόλια:
''Μέσα απ' τη ζέστα του σφαγείου
και με στεφάνια δροσερά
θα ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απο τα λουλούδια θα
ενωθεί
σαν ζαλιστούμε απ' των χορών-μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων, με κασετόφωνα κι εγώ,
μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό.
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα, μα τα αγαπάω ο φτωχός
δώσ-μου τα λόγια, επιτέλους, να μην είμαι μοναχός.''
Καλησπερα Φενια...και για να δανειστω ενα συνθημα του Μαη
''ας τρεξουμε συντροφισσα...ο παλιος κοσμος ειναι πισω μας''
Να σου πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι θα βγει κάτι... έχω απογοητευτεί τελείως. Άλλαξαν οι εποχές, άλλαξε κι ο κόσμος..
Εξαιρετικό το κείμενο, με ουσιώδη επιχειρήματα και απαντήσεις που πιστεύω ότι μας εκφράζουν λίγο - πολύ όλους. Σ' ευχαριστούμε, Leigh, που το μοιράστηκες μαζί μας!
Καλή Πρωτομαγιά εύχομαι, και στη θέση μας: στους δρόμους. Μπορεί να βρεθούμε εκεί αύριο...
:-)
απεργηστε να γεμισουν τα ταμεια του κρατους και μετα φιλήστε το χερι που θα σας μοιρασει τα ψιχουλα.ο καθεις αξιζει όσο και οι επιδιωξεις του...τα υπόλοιπα αριστεριλα του κωλου και μαργαρίτες στις αλέες.
πολυ ωραιο κειμενο. εχουμε πολυ δρομο ακομα leigh...
Γιατί η ρουφιανιά είναι πάντα "ανώνυμη" ρε γαμώτο;
Χαχαχα!!!
nosy,και μόνο για το σχόλιό σου άξιζε να γραφτεί αυτό το ανώνυμο!
Ο συνδυασμός είπε όλα όσα ήθελα να πω εγώ με το ποστ και με το παραπάνω! ;-)
Να 'σαι καλά!!!
Με τη σειρά τώρα.
λου, αυτό είναι. Πάνω στα "σκουπίδια" ή και χρησιμοποιώντας τα, να φτιάχνουμε κόσμους ανθρώπινους και χαρούμενους για όλους. Να "τους τη φέρουμε" δηλαδή με τα ίδια τους τα μέσα ή τα παράγωγα! Χιχι!
κωστή, σκέφτηκες όμως πως κάποιοι σκόπιμα καλλιεργούν αυτή την απογοήτευση; Ποιος σου είπε πως εγώ δεν είμαι απογοητευμένη; Έχω φτάσει στον πάτο -να μην πω και στον απόπατο- κι είπα πως δεν υπάρχει τίποτα! Μα ευτυχώς, έχω κάτι που "χτυπάει" συνέχεια μέσα μου και δεν μ' άφησε ως τώρα να παραιτηθώ. Και δεν μιλάω για την καρδιά αλλά για το ΜΥΑΛΟ! Γιατί γι' αυτούς τους άθλιους, όπως είπε κι η Γώγου,
"Στο μυαλό είν' ο στόχος!
Το νου σου, ε!"
Κι αν άλλαξε ο κόσμος...άρα μπορεί να ξαναλλάξει. Στο χέρι μας είναι.
ανέφελη, γι' αυτό ακριβώς θέλησα να το μοιραστώ. Γιατί πιστεύω κι εγώ πως είναι ένα κείμενο με ουσιώδη επιχειρήματα και απαντήσεις σε κάθε άλλοθι.
ανώνυμος, είναι σαφές ή ότι δεν διάβασες καν το κείμενο ή ότι δεν κατάλαβες ούτε μια λέξη. Δεν θα μπω βέβαια στον κόπο να το αντιγράψω για να σου απαντήσω -εκεί είναι, δέστο. Μόνο τρεις σειρές του θα σου επαναλάβω:
"...Οι μεγάλες λέξεις που χρησιμοποιείς για να αποφύγεις τη συστράτευση έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Πίσω τους μπορούν να κρυφτούν μικροί άνθρωποι..."
Και πίσω από την ανωνυμία, επίσης, Θα συμπληρώσω.
par1saktos, ναι ρε γμτ! Πολύς ο δρόμος! Αλλά είναι και μονόδρομος νομίζω. Κι αν ακόμα στη διάρκεια της ζωής μου δεν τον δω να μικραίνει και πάρα πολύ, τουλάχιστον ας μην ντρέπομαι γι' αυτήν. Στο κάτω κάτω, αν προσπαθήσουμε ΙΣΩΣ κάτι να συμβεί. Μόνο αν αδρανίσουμε τελείως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα απολύτως.
από πότε το περιεχόμενο των λεγομένων καθορίζεται απ' την ταυτότητα αυτού που τα προφέρει και όχι απ'την όποια σαφήνεια, καθαρότητα ή ηλιθιότητα αν θες, της ίδιας της φύσης τους;
από πότε θεωρείται επωνυμία η μόστρα των εμπνευσμένων ή όχι ψευδωνύμων που φέρετε;
σαφως και διάβασα το κείμενο.
αν και δεν χρειαζόταν. είναι η ίδια μασημένη κασέτα της καμαρίλας σας. τα σημερινά επεισόδια είναι ενδειχτικά. όσο για την καίρια απορία σας περί ρουφιανιας, δεν είμαι εγώ που συντάσσω λίστες απεργοσπαστών και δείχνω με το δάχτυλο και καπελώνω το αυτονόητο...ρουφιάνος με τσέπες γεμάτες δελτία αριστεροσύνης;...
ε λοιπόν σύντροφοι μόνο οίκτο για σας...απογοήτευση...αφήστε τα ονόματα...αν τα πω θα κρυφτείτε.
Ανώνυμε, επειδή αναρωτιέσαι και όπως φαίνεται δεν μπορείς να καταλάβεις, η ανωνυμία σου αποτελεί δειλία γιατί σου δίνει την απόλυτη ελεθευρία να λες ότι θες, να απειλείς όποιον θες, να βρίζεις όποιον θες, να ειρωνεύσαι όποιον θες, να λες ότι μαλακία θες, να το παίζεις εξυπνάκιας, αντιδραστικός ή ρουφχιάνος (δεν λεω ότι τα κάνεις αυτά, απλά μπορείς να τα κάνεις...) χωρίς κανένα απολύτως κόστος και χωρίς καμία ευθύνη των όσων λες και των όσων γράφεις.
Θα μου πεις βέβαια και ένας που χρησιμοποιεί ψευδώνυμο (είτε κρύβοντας το ποιος είναι, είτε αν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο η ταυτότητά του είναι σαφής) έχει την ίδια ακριβώς ελευθερία να κάνει το ίδιο. Κι όμως, δεν είναι το ίδιο. Ακόμη και τα ψευδώνυμα αποτελούν μια ταυτότητα. Μπορεί να μην γνωρίζει κάποιος ποιος ακριβώς βρίσκεται πίσω από αυτά, ξέρει όμως, και αυτό είναι το βασικότερο, ότι είναι ο ίδιος που βρίσκεται πίσω και από άλλες εκατοντάδες απόψεις και θέσεις που γράφει στην σελίδα του είτε σε σχόλιά του ή που κάποτε θα διαφωνήσει ή και θα συμφωνήσει μαζί του. Είτε θέλεις να το καταλάβεις είτε όχι είναι ταυτότητα και το ψευδώνυμο (όταν φυσικά το χρησιμοποιείς και με μια συνέπεια).
Όταν όμως ό,τι λες το λες "ανώνυμα" τότε αλήθεια πόση βαρύτητα νομίζεις ότι μπορεί να έχει η άποψή σου, όσο σωστή κι αν είναι, όταν μάλιστα η ανωνυμιά σε καλύπτει από σχεδόν χλευαστικά σχόλια; (Δε νομίζω ότι χρειάζεται να σου αναλύσω γιατί όταν διαφωνείς με κάποιον τότε είναι που κυρίως πιο σημαντικό να φέρεις και την ευθύνη των όσων λες...).
Εγώ πάντως εδώ και καιρό έχω καταλήξει. Ο ανώνυμος είναι ένας. Αφού παντού σε όλα τα blogs με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο γράφει και εκφράζεται. Πάντα είναι ειρωνικός, τις περισσότερες φορές μάλιστα σε χυδαίο βαθμό, απειλεί, σχεδόν πάντα βρίζει αυτόν με τον οποίο διαφωνεί, γράφει με ένα εξυπναδίστικο ύφος... Τα ίδια ρε παιδί μου κάθε φορά! Δεν τον έχω διαβάσει ρε γαμώτο έστω μια φορά να συμφωνεί με κάτι ή για παράδειγμα να πει "Πες τα ρε φίλε, πολύ ωραία τα γράφεις, συμφωνώ μαζί σου". Όχι γιατί έτσι πρέπει να κάνει, αλλά να, γιατί μια φορά έτυχε να συμφωνήσει. Πώς γίνεται άραγε αυτό;..
Τελείωσε το αποφάσισα. Ο "Ανώνυμος" είναι ένας. (Τελικά είδες, κάνω λάθος! Και αυτός έχει ταυτότητα και συνέπεια...)
Leigh-Cheri σχετικά με αυτά που γράφεις στο ποστ τι σου να πω; Ότι είναι αριστερικούλια του κώλου και ότι δεν μας παρατάς καλύτερα με αυτές τις αηδίες τέτοια μέρα που είναι για να πάμε να πιάσουμε τον Μάη στις εξοχές; Ε, όχι δεν μπορώ να σου το πω...
Aγαπητη Φενια,
το κρατος μας την εφερε και εκανε την Πρωτομαγια αργια.Οποτε τζιφος η απεργια.
Απο την αλλη το θεμα της απεργιας εχει παρεξηγηθει.Ναι ειναι ενα σημαντικο οπλο.Αλλα ποιοι το χειριζονται.Και για ποιους λογους?Και κατα ποσο το χρησιμοποιουν σαν οπλο η` σαν μεσο προσωπικης προβολης.
Τον τελευταιο καιρο εχουμε συνεχεια απεργιες.Με ποιο σκοπο?Το ασφαλιστικο.Που ετσι κι αλλιως θα περασει και το ξερουν ολοι.Περασε ηδη.Και οι περισοτεροι απο αυτους που απεργουν ψηφισαν τα κοματα που το υποστηριζουν.Οποτε ποιος ο λογος να απεργουν.Εμ κανουμε τις πουτανες
εμ παραπονιομαστε που μας πηδαν?
Στο συγκεκριμενο θεμα του ασφαλιστικου υπαρχει κατι που μπορει να αλαξει.Η δημοσια υγεια.Να βελτιωθει και να πιασουν τοπο τα λεφτα που ετσι κι αλλιως γιαυτο δινουμε.Αλλα εκει οι εργατοπατερες μοκο.Γιατι σε ολα τα κοματα οι μανδαρινοι τα εχουν πλακακια με τους γιατρους ασε που οι πολλοι ειναι γιατροι.Η` κολωνουν να συγκρουστουν πραγματικα και οχι στα λογια για συγκεκριμενα θεματα με τα ισχυρα συμφεροντα.Αοριστα και αεριτζιδικα λεω και εγω κατω η φτωχεια.Που ειναι οι προτασεις και τα σχεδια?Απεργιες αβερτα στον δημοσιο τομεα γιατι εχουν εξασφαλισει ολοι τον κωλο τους.Στον ιδιωτικο οκως οταν γινονται στοχο εχουν τους μικροεπιχειρηματιες,με αιτηματα 1300 ευρω κατωτερο μισθο και λοιπες πιπες.Μα αν γινει αυτο να σαι σιγουρη οτι το 50% των μαγαζιων θα κλεισει και θα πανε για υπαληλοι.Στοχος δεν ειναι ο κυρ Μητσος με το μπακαλικο η` ο κυρ-Μιχαλης που ειναι κουρεας και εχει και τον μικρο για τα θεληματα.Δεν ειδα πουθενα να διαμαρτυρεται ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ομως για επωνυμες αλυσιδες που εχουν σε ασφαλιστικη ομηρια των διακοπτωμενων περιοδων τους υπαληλους,που τους βαζουν να υπογραψουν οτι δε θα απεργησουν,που το 8αωρο το κανουν 9ωρο εμεσα που που που.Εκει μοκο γιατι ο Μεγαλοεπιχειρηματιας ειναι κολητος του φιλου του ξαδελφου απο το αλλο κομμα γενικως φιλαρακι.ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΩΝ.
Και η αριστερα εξωκοινοβουλευτικη και μη συνεχιζει να πιπιλιζει πιπες αλλων εποχων και να εχει καταντησει φολκλορ.Και βλεπω τον τσακαλο τον Καρατζαφερη να κλεβει συνθηματολογια απο Αριστερα ακομα και απο τον Αναρχικο χωρο(βλ.δηλωση
διαφωνω με τις πραξεις της 17Ν αλλα συμφωνω α[πολυτα με τις προκυρηξεις) να κερδιζει ψηφους.
Ακου και το παρακατω.Οταν εγραψε ο Μαρξ την Πολιτικη Οικονομια και το DAS KAPITAL oπου αποκρυπτογραφησε την εννοια του κερδους το 70% ενος προιοντος ηταν πραγματικη αξια.Σημερα ειναι μολις το 4% και το υπολοιπο ειναι μεταφορα,προωθηση μαρκετινγκ διαφημηση.Το 1900 το 84% των παγκοσμιων συναλαγων ηταν σε πραγματικα προιοντα.Περυσι το 78% ηταν χρεωγραφα μετοχες κλπ κλπ.Οποτε η αναλυση μιας σημερινης οικονομιας με βαση αποκλειστικα τον Μπαρμπα-Καρλ ειναι αστεια.Οταν το καταλαβει αυτο η Αριστερα τοτε η απεργιες θα αποκτησουν και αλλο νοημα.
Tertul, τα λες όλα νομίζω περί ανωνυμίας. Δεν θα προσθέσω τίποτα σ’ αυτό καθότι δεν είναι και το θέμα εδώ που τα λέμε. Η ουσία είναι αλλού και μια και αναφέρθηκε η λέξη «περιεχόμενο» μάλλον εγώ αυτό δεν το είδα και γι αυτό δεν το σχολίασα. Εκτός αν εννοούμε περιεχόμενο αυτό: «…απεργηστε να γεμισουν τα ταμεια του κρατους και μετα φιλήστε το χερι που θα σας μοιρασει τα ψιχουλα…» οπότε έχω να πω δυο πράγματα.
1ον εγώ σ’αυτό βλέπω μόνο ειρωνεία και άρνηση. Όμως στο ποστ σου λέω, Ok μ’ αυτό δεν συμφωνείς. Ποια είναι η δικιά σου πρόταση για αγώνα για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;
Και 2ον, ειλικρινά με εκπλήσσει! Δηλαδή, ως απεργοί γεμίζουμε τα ταμεία του κράτους και φιλάμε το χέρι που μας δίνει τα ψίχουλα!!!? Και τότε, ως ψηφοφόροι που τους δίνουμε την άδεια και με τη βούλα να τα χώνουνε στις τσέπες τους και στις κοιλιές τους, τι κάνουμε; Δεν καταλαβαίνω.
Άλλοι είναι εκείνοι που τους φιλάνε και το χέρι και άλλα πράγματα προκειμένου να βολέψουνε του απαυτούλη τους και μόνο.
Αγαπητέ johan-Λευτέρη, όπως φαίνεται, ούτε κι εσύ το διάβασες το ποστ. Οι απαντήσεις σε όλα όσα λες βρίσκονται εκεί μέσα. Αλλά προφανώς, το μόνο που σας νοιάζει είναι απλώς ν’ αντιδράσετε. Καταρχήν, αυτά ακριβώς που λες είναι οι λόγοι για τους οποίους θα ‘πρεπε να απεργήσεις.
Βγήκες ποτέ στο δρόμο για ν’ αγωνιστείς για κάτι; Συμμετείχες ποτέ στα κοινά; Ασχολήθηκες ποτέ με τον συνδικαλισμό; Πάτησες ποτέ το ποδαράκι σου σε καμία συνέλευση; Κυρίως: Έχεις να αντιπροτείνεις κάτι καλύτερο;
Δεν σου αρέσουν οι «εργατοπατέρες»…Μπαρούφες! Δεν υπάρχουν μόνο αυτοί, αλλά αυτούς θες να δεις μονάχα. Υπάρχουν όμως κι άλλοι που σκίζονται πραγματικά για όλους τους εργαζόμενους θυσιάζοντας πάρα πολλά από τον εαυτό τους και μπορεί εσύ απ’ την καφετέρια να μην τους έχεις δει αλλά εγώ τους είδα. Γι’ αυτό μην προσπαθείς να πείσεις εμένα. Πες τα κάπου που δεν ξέρουν και μασάνε όποια παραπληροφόρηση τους πετάνε στα μούτρα. Αυτό άλλωστε έχουν μάθει να κάνουνε καλά και μέσω των ΜΜΕ και μέσα απ’ όλα.
Κι αφού δεν σου αρέσουν αυτοί, γιατί δεν βάζεις υποψηφιότητα εσύ, να σε δω μπροστάρη;
ΠΟΛΙΤΗΣ υπήρξες ποτέ;
Από τον καναπέ μου, την ησυχία του σπιτιού μου και τις καφετέριες της παραλιακής πληρώνοντας 4 ευρώ τον καφέ, ξέρω κι εγώ να κάνω κριτική στους άλλους. Για να σε δω όμως πρώτα ν’ αγωνίζεσαι κι εσύ! Αλλιώς τι να κάτσουμε να συζητήσουμε; Για μένα αυτά είναι φιλοσοφίες για να καθησυχάζουν τις συνειδήσεις τους όσοι δεν θέλουν να ξεβολευτούνε και ν’ αφήσουνε τα μπάρμπεκιου ούτε μια πρωτομαγιά. (Η οποία παρεμπιτπόντως, μπορεί να είναι αργία για σένα, αλλά κάποιοι ήταν στην πορεία. Και είναι κάθε χρόνο.)
Κι αν τα πράγματα γενικά, «κατάντησαν» κάπως, και μας τα παίρνουν τώρα όλα πίσω (όλα όσα με αγώνες κερδίθηκαν) κατάντησαν έτσι γιατί υπάρχουν τέτοιες απόψεις σαν κι αυτές που παραθέτεις κι όχι γιατί κάποιοι αγωνίζονται. Είναι απίστευτο, αλλά πάνω απ’ όλα ανήθικο τελείως να μιλάτε για τους απεργούς και γενικά για όσους προσπαθούν για κάτι καλύτερο σαν να είναι αφελείς! Ενώ όσοι κοιτούν μόνο τα μούτρα τους είναι έξυπνοι, ε; Μπράβο! Χειροκροτώ!
Ήθελα να δω πόσοι από σας που μιλάτε έτσι θα είχατε το ήθος, αν κερδίζονταν κάποια πράγματα, να βγείτε και να πείτε «Εγώ δεν θα τα πάρω γιατί δεν απείργησα. Ούτε σύνταξη θέλω ούτε τίποτα.»
Όσο για την αριστερά κι εκείνο το «φολκλόρ» που λες, μήπως εννοείς «γραφική»; Γιατί το φολκλόρ δεν στέκει. Και η ταμπελίτσα «γραφική» είναι κι αυτή μέρος της ίδιας πολιτικής που νομίζει ότι έτσι μας αποστομώνει.
Και τέλος, εγώ δεν μίλησα καν ούτε για αριστερά ούτε για Μαρξ, τον οποίο τόσο εύκολα εσύ και αναφέρεις και κρίνεις αν σωστά χρησιμοποιείται ακόμα η θεωρία του ή όχι. Για απλά πράγματα μιλάω που ζούμε όλοι μας και στα οποία αν δεν αντιδράσουμε (όπου κι αν ανήκουμε) θα μας θάψουνε κανονικά. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις αυτά τα απλά, άσε στην άκρη τον Μαρξ γιατί δεν ψήνομαι.
Όπως λέει κι ο φίλος μου ο ανώνυμος, «…ο καθεις αξιζει όσο και οι επιδιωξεις του…»
…Οι υπόλοιποι τι φταίμε, ήθελα να ‘ξερα!
τα ψάρια πάντα
τσιμπούν τα δολώματα.
καταρχην, και για να απαλύνω τον καημό του Tertul περί κακεντρεχών ανωνύμων που σχολιάζουν εκκρίνοντας χολή, δηλώνω ότι συμφωνώ με τα γραφόμενα του γιόχαν, ώς αρχή και μόνο, ενός δυνητικού διαλόγου, άκρως εποικοδομητικού, μιας και το δικό μου σχόλιο μόνο εμπρηστικό, και σ΄αυτό συμφωνώ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί...ωστόσο, ο έχων τη μύγα ως γνωστόν μυγιάζεται, αφού δεν απευθύνθηκα σε κανένα προσωπικά...άρα φένια πάρα το περιεχόμενο του, το σχόλιο κρίνεται επιτυχές, καθώς άναψε τα αίματα.
ας γυρίσω όμως, στην χαμένη ευκαιρία του διαλόγου και στο μάταιο κάθε ανάλυσης...και καλά εγώ είμαι καραγκιόζης, τί να συζητήσεις μαζί μου...(;), ο έρμος ο γιόχαν, παραθέτοντας 2-3 επιχειρήματα και το πιο σημαντικό παραδείγματα για περαιτέρω ανάλυση, ερωτώ...τί εισέπραξε;
*προσωπική επίθεση και χλευαστικό καταλογισμό ευθυνών.
*ειρωνία σχετικά με το μέτρο της αντιληπτικής του ικανότητας.
*νηπιακού επιπέδου επιχειρηματολογία με γαβγίσματα.
ζητάς επιταχτικά να προτείνουμε εναλλακτική πρόταση , ακριβώς τη στιγμή που ενίστασαι και απορρίπτεις κάθε μη συμπλέουσα με την δική σου, καταργώντας εν τη γενέση του το μηχανισμό που θα μπορούσε να την γεννήσει : το διάλογο...και ιδού δυστυχώς,η συνάθροισις των αντιφάσεων
που καρατομεί κάθε απόπειρα συμμετοχής και δράσης από κοινού.
και ένα συναισθηματικού ύφους σχόλιο:
το γεγονός ότι σχολιαζουμε και παρά το ανώνυμο των λόγων μας,
ένα πράγμα καταδεικνύει...την συμπάθεια μας ώς ένδειξη αυτοδιάθεσης και την κοινή μας μοίρα πέρα από αγκυλώσεις...
είναι χαζό να ψάχνετε μίσος από πίσω...είναι αυτό που με εκνευρίζει και απαντώ σε ανάλογους τόνους.
και δια την αποφυγην συγχύσεως,
μιας και το ανάφερες, στο εξής θα υπογράφω "ο φίλος σου ο ανώνυμος".
Αγαπητοι φιλοι,
πολυ με αρεσει αυτος ο διαλογος.
Κατ`αρχην Φενια τι εννοεις αγωνες?Αν το εννοεις ακριβως με αυτα που γραφεις τοτε να σου πω οτι τυπικα τουλαχιστον ακομα αιμαι οργανωμενος σε εξωκοινοβουλευτικο αριστερο σχημα εδω και πολλα χρονια,εχω κατεβει σε αρκετες πορειες ακομα και υπεραστικες εως και στην αλλοδαπη,εχω απεργησει εχω παει σε συνεδρια εχω αφισοκολησει και παλαιοτερα εχω διαδηλωσει δραστικα.Ε και?Ξερεις πως τα βλεπω τωρα αυτα?Χαμενο χρονο και μαλλον τοτε δεν ειχα τιποτα καλυτερο να κανω.Τι να κατσω να το παιξω Μπουανεβεντουρα Ντουρουτι?Πιπες.Πολιτης ημουν ειμαι και θα ειμαι γιατι απο πολυ μικρη ηλικια με ενδιεφεραν τα κοινα.Αλλα με χαλαει αυτος ο εγκλωβισμος της Αριστερας σε συνθηματα,προσωπα και ο φασισμος των λεξεων και των εννοιων,η νεκρολατρεια και το φουσκωμα των νεωσσων τους με απροσδιοριστα ονειρα.Και δεν το θεωρω ρομαντικο η` αφελες το θεωρω υποπτο.Ξερεις κατι?Το 2002 το Νοεμβρη εγινε στη Φλωρεντια το ιδρυτικο συνεδριο του Ευρ.Κοινωνικου Φορουμ(ωραια λεξη την τσιμπησαν και οι κυριλε ανταρτες του Συνασπισμου!!).Μια απο τις πομπωδεις διακυρηξεις που βγαλαν ελεγε για την μεγαλη επιτυχια του,τη συμετοχη σε αυτο πρωτοβαθμιων σωματειων απο λιμανια,αεροδρομια,εργοστασια κλπκλπ.Και αναφερομενη στον επερχομενο πολεμο του Ιρακ ουρλιαζε οτι θα μας βρουν μπροστα τους και με απεργιες δε θα κινειται τιποτα πανευρωπαικα και θα βουλιαξει η οικονομια.Και τι εγινε οταν καναν ντου οι Αμερικανοι.ΠΟΡΕΙΕΣ.Και βγαζαν ανακοινωσεις οτι κατεβαζουμε τον κοσμο στους δρομους και ολοι μαζι λεγαν κατω ο πολεμος δακρυβρεχτα.Αν αυτο δεν ειναι ενδεικτικο της ατολμιας εως και δοσιλογισμου των εργατοπατερων που η συγκρουση τους εχει πλαισιο και συνορο την μη πραγματικη προσβολη συμφερωντων μπας και βρεθουν σε πραγματικα συγκρουσιακη θεση με ολους τους κινδυνους και τα ρισκα που περιλαμβανει τοτε τι ειναι.Η Αριστερα απο μονη της ειναι παρανομη αφου ευαγγελιζεται την καταργηση ιδιοκτησιας στη γη και στα μεσα παραγωγης οποτςε ποιος ο λογος να εχει πλαισιο το νομο και να επικαλειται την μη κλιμακωση της αντιθεσης στο κοινωνικο συνολο αφου αυτο το ιδιο το συνολο πρεπει να καταδεφιστει και να επαναοικοδομηθει σε αλλη βαση?
Δεν τρελενομαι να πληρωνω τον καφε 4 ευρω,αλλα κριτικη εχω το δικαιωμα να κανω,πρωτα απολα σαν πολιτης και δευτερον ως μελος αυτων των σχηματισμων των αγωνισταραδων που τους δινω και συνδρομες.Για να μπορουν να το παιζουν μουρες,αγωνιστες να βιοποριζονται με κοματικους μισθους και κερδη απο περιοδικα βιβλια εφημεριδες στις οποιες γραφουν.
Που ειναι ο ακτιβισμος της Αριστερας σε καθημερινα πραγματα.Καιγονται για τα παιδια του Ιρακ που ειναι μακρια μιλια αλλα ζαμαν φου για τα γυφτακια στο Δενδροποταμο που κοιμουνται με τα ποντικια.Για τα παιδια στα φαναρια μπροστα μας που τα εκμεταλευονται.Εκει ομως υπαρχει Μαφια και θα κιθνδυνεψουμε πραγματικα οποτε ας κανουμε μια συναυλια με δωρεαν συμετοχες για τα παιδια στη Σιερα Λεονε.Ας τυπωσουμε και αφισες .Βεβαια αν αυτα γινοταν ρουχα,νερα φαρμακα πιο πολυ θα τα βοηθουσαν απο το να τραγουδησουμε ακομα μια φορα "Το ενα το χελιδονι"
και "Ο δρομος" .Και να αλληλοαποκαλουμαστε "Συντροφοι".Βαρια λεξη.Και με στραβοκοιτουσαν παντα οταν ελεγα απο που συντροφοι?Συντροφε ελεγε ενας μπαρμπας μου ενα χωριανο του που περασαν μαζι Μπελλες,Κρουσα,Γραμμο και μετα νησια και ξυλο για χρονια.Εμεις με τι μουτρα απληλοαποκαλουμαστε συντροφοι?
Έγω είμαι ένας από αυτούς που είναι υπέρ της απεργιας χωρίς πάρα ταύτα να πιστεύω πάντα στην σημασία της.
Με θεωρώ προοδευτικό άνθρωπο, άλλα ποτέ δεν ήμουν το πρότυπο του αριστερου. Κατέβηκα σε ελάχιστες πορείες, διαδήλωσα για λίγα πράγματα, δεν κατέβαινα και δεν κατεβαίνω στις πορείες του πολυτεχνείου. Δεν άνηκα σε κανέναν αριστερό σχηματισμό παρότι ιδεολογικά κοντά στην άκρα αριστερά και συγκεκριμένα στην Καστοριαδική ιδεά της αυτονομίας γιατί δεν ήθελα να μετράω την πούτσα μου για το ποιος είναι πιο αριστερός με κανέναν. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβημα μου με την αριστερά σήμερα. Και κάνουμε κριτική στην αριστερά γιατί αυτό μας πονάει. όταν αποφασίσει η αριστερά να συνεννοηθεί με τον εαυτό της, όταν παρωχυμενα συνθηματα τυπου φονιάδες των λαων αμερικάνοι την "κάνουν", όταν ένα το παρωχυμένο σταλινολενινοπαλαιομαρξιστικο λεξιλόγιο ανανεωθεί (γιατί και οι λέξεις έχουν σημασία, δείτε πχ τις αλλαγές που καναν στο παλαιό ρωσσικό λεξιλόγιο λένιν και τρότσκι) και στματήσουμε να μιλάμε λες και είμαστε ο άρης βελουχιώτης ή ο νικος μπελογιάννης (με respect στη μνημη τους, άλλο αυτό), όταν αποφασίσουμε ότι δεν υπάρχουν άγια λείψανα στην αριστερά και μπορούμε ελεύθερα να μιλάμε για τις μαλακιές του Θεοδωράκη χωρίς να μας πετροβολεί όλη η αριστερά και η δέξια πλεόν, όταν γενικότερα καταλαβουμε ότι ότι ήταν προοδευτικό τον καιρό του φίλου μας Κάρολου μπορεί να είναι πλέον συντηρητικό αν δεν ανανεωθεί και πάνω από όλα όταν καταλάβουμε ότι η αριστερά και η ελευθερη σκέψη δεν είναι τσιφλίκι κανενός, δεν είναι ορθοδοξία κανενός. όταν λοιπόν γίνουν όλα αυτά, ίσως οι απεργίες αποτκήσουν το καθολικό τους νόημα πλέον, ίσως πολλοί σαν εμένα αποφασίσουν να κατεβαίνουν στους δρόμους πιο συχνά. Το comment δεν απευθυνεται σε κανέναν συγκεκριμένα από τους προσχολιάσαντες
Αψογος ο φιλος,με καλυπτει απολυτα!!!
χαιρετίζω κι εγώ τα παραπάνω.
εξόχως εύστοχη η μνεία στην καστοριαδική ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, που σαφώς ουδεμία σχέση έχει με τον αγοραίο συνδικαλισμό της συγκριτικού τύπου αυτιστικής συνθηματολογίας.
θα παρακαλούσα τον φίλο να αναλυσει την έννοια, προς γενικότερη "γνώση και συμμόρφωση".
...φτου γαμώτο,
πάλι παρείσφρυσε το φασιστικό μου!
"ο φίλος σου ο ανώνυμος"
Τώρα, μια στιγμή, γιατί νομίζω ότι υπάρχει μία παρεξήγηση. Εγώ μ’ αυτό το ποστ ΔΕΝ μιλάω για την αριστερά. Τουλάχιστον, δεν ήταν καθόλου αυτός ο σκοπός μου. Σαφώς και είμαι και αριστερή και υπέρ του συνδικαλισμού, αλλά ούτε αριστερή του μάαστριχτ είμαι ούτε υπέρ των «συνδικαλιστών» του κράτους.
Όμως το κείμενο αυτό είναι κείμενο που μοιράσανε οι εκπαιδευτικοί ως εκπαιδευτικοί κι όχι ως οργανωμένοι σε κάποιον συγκεκριμένο κομματικό χώρο. Θεώρησα ότι επιχειρηματολογεί και απαντά πολύ εύστοχα, πραγματικά και ουσιαστικά σε ό,τι προτάσσουν κάθε φορά εκείνοι που δεν θέλουν ν’ απεργήσουν. Και μάλιστα με τρόπο απόλυτα ειρηνικό, καθόλου προκλητικό ή αντιδραστικό. Εγώ τουλάχιστον, έτσι το ένιωσα, μου άρεσε, με βρήκε σύμφωνη γι’ αυτό και το έβγαλα.
Ως εκ τούτου, δεν είμαι εγώ που θ’ απολογηθώ για την αριστερά (και μάλιστα για συγκεκριμένη αριστερά) ούτε και που θα την υπερασπιστώ. Ούτε πορωμένη είμαι ούτε και στο απυρόβλητο θέτω κανέναν και τίποτα. Σαφώς και επιδέχεται κριτικής, όπως και όλα τα πράγματα. Αλλά αυτό θα ήταν άλλο ποστ.
Johan, χαίρομαι που γνωρίζω ΚΑΙ αυτήν την πλευρά σου. Και εννοείται πως έχεις κάθε δικαίωμα να κρίνεις. Αυτοί που δεν δέχομαι είναι όσοι, χωρίς οι ίδιοι να κάνουν ποτέ το παραμικρό, κρίνουν και απαξιώνουν τις προσπάθειες των άλλων για να δικαιολογούν την δική τους απάθεια. Κι αυτό το φαινόμενο δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο στις μέρες μας, έτσι δεν είναι;
Kafou, συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα λες. Αν και το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», όσο παρωχημένο κι αν είναι σαν ήχος, σαν γεγονός εξακολουθεί να ισχύει ρε γμτ!
Αυτό όμως που δεν μπορώ να δεχτώ είναι η απογοήτευση και η άρνηση όσον αφορά στην απεργία ως μορφή αγώνα, αντίστασης ή υπεράσπισης κάποιων δικαιωμάτων. Δηλαδή, εκτός από την ψήφο που είναι κάτι ελάχιστο με βάση το συγκεκριμένο, εντελώς αντιδημοκρατικό, εκλογικό σύστημα που ακολουθούμε, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Αν υπάρχει άλλος τρόπος, πιο αποτελεσματικός, θα είμαι η πρώτη που θα τον υιοθετήσει.
Όχι όμως την αδράνεια και τη σιωπή αντί για την απεργία.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι όσο συμμετέχουμε μας φοβούνται (και πέστε με ρομαντική ή αφελή – εγώ δεν το νομίζω:-)). Και επιπλέον, όσο προσπαθούμε ΙΣΩΣ κάτι να συμβεί. Μόνο με το τίποτα δεν πρόκειται να γίνει τίποτα! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Τους «εργατοπατέρες» κι όλους αυτούς που καπηλεύονται κι εκμεταλλεύονται τους αγώνες πρέπει να τους πολεμούμε και να τους ανατρέπουμε, όχι να τους χαρίζουμε τον αγώνα. Τι να κάνουμε; Ο εχθρός δεν είναι μόνο απ’ έξω. Υπάρχει πάντα και μέσα. Η λύση όμως δεν είναι να παραιτηθούμε και ν’ αποσυρθούμε εμείς. Αυτό τους εξυπηρετεί μια χαρά.
Και κάτι τελευταίο. Ok! Εκείνοι οι αριστεροί είναι παρωχημένοι. Σύμφωνοι. Κι εμένα μερικές φορές με πιάνει γέλιο όταν τους ακούω.
Αλλά κι αυτός ο…«εκσυγχρονισμός» που ζούμε, πού μας έχει φτάσει ρε παιδιά;
Asε ρε Φενια τα ΣΤΟΠ εδω εκανες τζερτζελε και κατασταση μπραβο.Situationist International σε βλεπω!!!!!!!
http://www.facebook.com/group.php?gid=2210015766
Ψαχτο!!!
Χαχαχα!
Θα τα πούμε από κοντά καλό μου! Να γελάς κιόλας να τσατίζομαι να παίξουμε και καμιά σφαλιάρα να 'χει δράση. Πολύ το φιλοσοφήσαμε:-)
Εγώ πάντως διαβάζοντας το κείμενο δεν είδα να διακατέχεται από αριστερίζουσα ιδεολογία. Ως εκπαιδευτικός όμως και μάλιστα μη ανήκοντας σε καμία πολιτική παράταξη, πόσο μάλλον στην αριστερά, συμφωνώ απόλυτα με το μύνημα του κειμένου. Γιατί ο πραγματικός σκοπός της κάθε απεργίας είναι η αντίδραση. Βέβαια σε πορεία δεν έχω πάει ποτέ, αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου ν' απεργώ για ΔΙΚΑΙΑ αιτήματα.
Έχουμε πάντως κι εμείς κάτι "ωραίους" στο σχολείο που δουλεύουν ενώ οι περισσότεροι απεργούν, αλλά καρπώνονται μια χαρά όσα διεκδικούμε και κερδίζουμε τελικά. Για μένα το "Έχω οικονομικές υποχρεώσεις και ζορίζομαι, δεν μπορώ να απεργήσω" είναι η χειρότερη δικαιολογία! Λες και στους υπόλοιπους μας τρέχουν από τα μπατζάκια. Εκείνο όμως που με πειράζει περισσότερο είναι η ειρωνία και ο εμπαιγμός του στυλ "Έλα ρε; Δε σου φτάνουν τα 1250 το μήνα; Τι να πουν όσοι παίρνουν 700 και δεν πληρώνονται τις υπερωρίες;" Εντάξει, μ' αυτή τη λογική δεν θα πάμε ποτέ μπροστά, ας κάτσουμε στ' αυγά μας και να λέμε Δόξα τω Θεώ για όσα έχουμε.
Υπάρχει κόσμος πάντως που ακόμα πιστεύει ότι ειδικά οι καθηγητές "κάθονται και αμοίβονται". Αυτοί οι έξυπνοι, ας έρθουν μια μέρα
να κρατήσουν 45 λεπτά (δλδ μόνο μία διδακτική ώρα) 25 μαθητές σε πειθαρχία χωρίς απαραίτητα να κάνουν μάθημα, ας τους πουν απλά μια ιστορία (εφόσον πολλοί αυτό υποστηρίζουν ότι κάνουμε οι περισσότεροι) κι αν δεν βγουν από την τάξη με τα νεύρα κουρέλι, ελάτε μετά να με φτύσετε.
Παρακολουθώ το συγκεκριμένο ποστ από την αρχή της δημοσίευσής του με μεγάλο ενδιαφέρον.
Και όχι μόνο συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την άποψη που εξέφρασε η Φένια, καθώς έχω επιλέξει κι εγώ ΤΗ ΔΡΑΣΗ σε όλους τους τομείς της ζωής μου (ακόμα κι αν κάποιοι με θεωρούν πολλές φορές "κορόιδο" ή "θύμα" για αυτό), αλλά βρήκα και άκρως ενδιαφέρουσες όλες τις απόψεις που διατυπώθηκαν στα σχόλια, όσο αντίθετες κι αν ήταν. Αυτό ήταν το πιο ωραίο. Ο διάλογος.
Θέλω να συμπληρώσω και κάτι ακόμα στα όσα έγραψε ο nosyparker παραπάνω, γιατί με πάτησε εκεί που πονάω: η δική μου δουλειά -όπως και η δική του φαντάζομαι- δε σταματά μόνο στις ώρες που έχουμε μάθημα στο σχολείο. Ας έρθει κάποιος να με δει μία και δύο η ώρα τη νύχτα, όταν έχω στοίβες από εκθέσεις , διαγωνίσματα ή ασκήσεις να διορθώσω.
Φέτος, την εποχή των απεργιών, σε μια συζήτηση που είχα με μαθητές μου στην τάξη θεώρησαν ότι ΑΔΙΚΑ κάνω απεργία, αφού "παίρνω πολλά για τις ώρες που δουλεύω, ενώ άλλοι εργάζονται τις διπλάσιες ώρες και αμοίβονται λιγότερο" και "είμαι αχάριστη" που διαταράσσω την τάξη με τις απεργίες.
Φαίνεται κανείς μέχρι τότε δεν τους είχε ενημερώσει ότι κάθε μέρα απεργίας χάνω γύρω στα 50-70 ευρώ και ότι δεν απεργεί κανείς για το προσωπικό του όφελος, αλλά για το ΣΥΝΟΛΟ. Για να μπορούν και αυτοί οι ίδιοι να έχουν ένα καλύτερο αύριο.
Και τίποτα να μην πέτυχα, τουλάχιστον έκανα το ελάχιστο δυνατό που μπορούσα.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ.
nosy και χαξού, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λέτε. Κι εγώ μπορώ να προσθέσω κι άλλους πολλούς λόγους για το κατά πόσο είναι σοβαρή η δουλειά του εκπαιδευτικού, όπως πχ. την υπευθυνότητα που επιβάλλεται να έχει απέναντι στα παιδιά, ειδικά αν μιλάμε για δημοτικό που ούτε παίρνεις χαμπάρι για πότε σου ξεφεύγει το πιτσιρίκι και σκαρφαλώνει στη βιβλιοθήκη ή το κατά πόσο κουβαλάς το πρόβλημα του κάθε παιδιού σε όλο το 24ωρό σου και ψάχνεις να βρεις πώς θα το βοηθήσεις (γιατί μιλάμε για ανθρώπους, όχι για κάτι άψυχο). Ας μην ξεχνάμε ότι πάιζει ρόλο ακόμα και το πώς είναι η παρουσία σου γενικότερα γιατί αποτελείς πρότυπο. Στο σχολείο, εκτός των γνώσεων που μεταφέρεις, διαμορφώνεις και χαρακτήρες. Μία καθηγήτρια που είχα έλεγε χαρακτηριστικά ότι σε κάποια άλλη δουλειά, γραφείου πχ, μπορείς να κάνεις ένα λάθος, να τσαλακώσεις το χαρτί και να το ξαναγράψεις. Δεν τρέχει και τίποτα. Αν κάνεις λάθος στο παιδί όμως, τι κάνεις; Τσαλακώνεις το παιδί;
Όλα αυτά όμως είναι πράγματα που για να τα καταλάβει κάποιος πρέπει να κάνει πρώτα αυτό που λέει η nosy. Να μπει έστω και μια φορά στην τάξη.
Ωστόσο, το ίδιο πιστεύω πως ισχύει για οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Ούτε εγώ μπορώ να ξέρω τις δυσκολίες και την κούραση που τραβάει ο καθένας στη δουλειά του. Θα έπρεπε να την κάνω για να ξέρω. Κι επειδή έχω δουλέψει και σε βαρέα και ανθυγιεινά αρκετό καιρό μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν το προτιμώ από τη δουλειά στο σχολείο, όχι γιατί την βρίσκω ευκολότερη, ίσα ίσα, αλλά γιατί έχει συναισθηματικές απολαβές που δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο!
Προσωπικά, δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά δουλειά που αν έλλειπε θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε ως κοινωνία. Υπό αυτήν την έννοια νομίζω ότι το θέμα δεν είναι αυτοί που πληρώνονται καλύτερα από άλλους να πάψουν να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες (υποταγή κι εξίσωση στη μιζέρια, δηλαδή;), αλλά και όλοι οι υπόλοιποι να διεκδικήσουνε τα ίδια. Και όλοι μαζί, ανεξάρτητα από τον κλάδο στον οποίο ανήκουμε, να στηρίζουμε τέτοιους αγώνες αντί μια ζωή να βρίζουν οι μεν τους δε όποτε αυτοί ξεσηκώνονται και αντιδρούνε.
Και τέλος πάντων, είναι σημαντικό ακόμα κι αυτό που λες χαξού. Να μπορώ να πω ότι ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ! Κι έτσι, όταν κάτι κερδίζεται, έστω και ελάχιστο, να μην ντρέπομαι που έχω κι εγώ όφελος, όντας άπραγη η ίδια.
Δημοσίευση σχολίου