…Όταν ο Mozart μπερδεύεται με τη δυνατή βροχή.Και ψάχνεις την κατάλληλη ένταση για να συνδυαστούν αρμονικά. Ή παράτονα. Όπως ταιριάζει σήμερα στην ψυχή σου.
…Όταν συνειδητοποιείς, γι` ακόμη μια φορά ότι μεγάλωσες.
Όχι από κάποια φθορά ή απ` τον πληθυντικό των άλλων, αλλά
από τον αδέξιο τρόπο που ‘πιασες ένα ξύλινο μολύβι να το ξύσεις.
Κι ανακαλύπτεις πως κι αυτό είναι δεξιοτεχνία. Και πως χρειάζεται ταλέντο να το κάνεις…
...Ή να είσαι παιδί…
Παρ` όλ` αυτά, σου φαίνεται αστείο. Κοιτάς τα ξύσματα με έκπληξη! Και λίγο θαυμασμό! Χαμογελάς μπροστά σ` αυτές τις στριφογυριστές, τις φουσκωτές φουστίτσες που βγάζει η μοδιστρούλα ξύστρα.
…Ξανά ο Mozart… Με τη βροχή… Μουσική, σαφώς ενιαία!
Στιγμές στιγμές, ανεβάζει η βροχή την έντασή της.
Διαφωνεί άραγε μαζί του;
Ή είναι το πάθος και η έξαψη που της δημιουργεί;
Τραβάς το βλέμμα σου από το παράθυρο.
Το στρέφεις πάλι στις χαριτωμένες σου φουστίτσες.
Κι όπως μουσική κι εικόνα ερεθίζουν τις αισθήσεις σου,
τις βλέπεις τώρα μπαλαρίνες να χορεύουν…
11 σχόλια:
να δοκιμάσεις και Chopin με βροχή.
Πιάνει..
:)
Να φανταστώ πως διαλέγεις πολύ καλά τις ξύστρες που παίρνεις;
Μου άρεσε το ποστ σου!
Εγώ πάλι προτίμησα Albinoni :-)
Ζωγράφισες πάντως!
κλασική μουσική με βροχή, ό,τι πιο όμορφο ;-)
Πράγματι ωραίο το κείμενο σου.
Αν κι εγώ νομιζώ οτι και τα παιδιά αδέξια ξύνουν το μολύβι τους. Όταν όμως αρχίζεις να καταλαβαίνεις οτι είσαι αδέξιος τότε είναι που έχεις αρχίσει να μεγαλώνεις.
Φύση, Μουσική, ξύστρες, μολύβια, φαντασία που κρατά από τα παιδικά χρόνια... Ακόμη και αν αυτά συνδυάζονται παράτονα φανερώνουν μια πολύτιμη ευαισθησία. που δυστυχώς οι περισσότεροι καταφέρνουν να όσο μεγαλώνουν να την καταχωνιάζουν βαθιά μέσα τους.
Αυτοί χάνουν!
2 λεπτά πριν διαβάσω το ποίημα έτυχε να ξύσω ένα μολύβι μετά από αρκετά χρόνια.
Υπέροχη η ποίημά σας miss Cheri
Για το μολύβι , όλη την αλήθεια την είπε ο homelessMontresor .
Μπορεί κανείς να το επεκτείνει και σε άλλες δραστηριότητες ...
Θα διαφωνήσω με τον Mozzart , και τον Albinoni- και σαφώς (!) με τον Chopin .
Είναι βέβαια θέμα προσωπικού γούστου .
Εγώ σήμερα άκουγα Crime and the city solution (eighties σκοταδούρα) στο αυτοκίνητο (δυνατά) , μποτιλιαρισμένος στη Μεσογείων .
Πολύ ωραίο ποίημα.
Μου άρεσε καθώς πήρε το βλέμμα από την βροχή και κοίταξε τις φουστίτσες. Καλή συνέχεια Φένια
Α δηλαδή, δεν ήμουνα η μόνη που με τη βροχή προτίμησα τους κλασικούς;
Πω πω πω! Καμιά πρωτοτυπία βρε παιδάκι μου.
Homeless, μας αποτελείωσες!
meez, με βροχή ή χωρίς;
Γεια χαρά σ` όλους. :-)
Ουπς!
Εσένα spirosvii, τώρα σε είδα.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου