Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ-Η ΕΞΑΙΣΙΑ ΗΔΟΝΗ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ

Ποια η γνώμη σας για την αυτοδικία;

Στα τρία πρώτα κεφάλαια είπα: Αποκλείεται! Δεν μπορώ να το τελειώσω. Αν συνεχίσει έτσι δεν θα το αντέξω. Είχα ταραχτεί πάρα πολύ. Στιγμές, σταματούσα και κοιτούσα γύρω με απόγνωση.
Τέσσερις βιασμοί: Ένας στον επαγγελματικό χώρο. Δύο μέσα στην ίδια την οικογένεια (μητέρα και κόρη). Ένας σ` ένα γιαπί.
Το θέμα του βέβαια, ο βιασμός, είναι από μόνο του ένα θέμα σκληρό. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να είναι το βιβλίο ρεαλιστικό χωρίς να ταράξει τα ήρεμα νερά μας;
Η χρήση του πρώτου προσώπου από την αρχή του βιβλίου σε καθιστά άμεσο δέκτη των μαρτυριών των θυμάτων αλλά κι ενός δράστη, που πρώτος με εξοργιστική ωμότητα παραθέτει και υποστηρίζει την πράξη του, χωρίς βέβαια να την αποκαλεί βιασμό. Παραδέχεται απροκάλυπτα ότι πατάει στην ανάγκη του άλλου για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του και δικαιολογεί τον εαυτό του με το κυνικό κλισέ «κανείς δεν κέρδισε με το ευαγγέλιο στο χέρι.»
Στη συνέχεια εμφανίζονται διάφορες μορφές-θύματα, καθεμιά με τη δική της αντίδραση στην ίδια πάντα πράξη, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο κινείται, με τις κοινωνικές προκαταλήψεις, τους φόβους, τις προσωπικές αδυναμίες, τις μαθημένες συμπεριφορές που δύσκολα αλλάζουν.
Πώς ένα θύμα βιασμού να μαζέψει τα κομμάτια του και να τολμήσει να ξαναζήσει τη φρίκη του μαρτυρίου του δημόσια προκειμένου να βρει δικαιοσύνη; Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει πως αυτή τελικά θα αποδοθεί και μάλιστα με τρόπο που να ικανοποιεί πραγματικά; Πόση υπομονή μπορεί να επιστρατεύσει για να περιμένει μια δικαιοσύνη που αργεί πολύ κι ακόμη κι όταν εφαρμόζεται αφήνει «παραθυράκια», βρίσκει ελαφρυντικά κι είναι δυσανάλογα μικρή μπροστά στο έγκλημα που έχει διαπραχθεί; Ποια ποινή μπορεί να ισοφαρίσει αυτό το έγκλημα, αλλά και τον εξευτελισμό που νιώθει το θύμα για δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της δίκης, όταν θα χρειαστεί ν` απαντά σε καχύποπτες ερωτήσεις της υπεράσπισης, συγκεντρώνοντας πάνω του και τα βλέμματα γνωστών κι αγνώστων;
Μήπως τελικά σε κάποιες περιπτώσεις η αυτοδικία δικαιολογείται; Υπάρχουν εγκλήματα που θέτουν από μόνα τους το παραπάνω ερώτημα. Ποιος εκτός από το ίδιο το θύμα μπορεί να αποδώσει ικανοποιητική δικαιοσύνη σε μια περίπτωση όπως την παραπάνω;

«Η εξαίσια ηδονή του βιασμού» φέρνει στο φως ένα έγκλημα του οποίου οι πραγματικές διαστάσεις και η έκτασή του, για διάφορους λόγους, αποσιωπούνται επιμελώς. Παρουσιάζει διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων, διαφορετικές αντιδράσεις, τρόπους σκέψης και συμπεριφορές, καθώς και δυο μορφές αυτοδικίας. Το αν και κατά πόσο δικαιολογείται κάτι τέτοιο, παραμένει στη δική μας κρίση, στην ευαισθησία μας και στο αίσθημα δικαίου που έχει ο καθένας μας. Δε νομίζω ότι προσπαθεί να εκβιάσει κάποιο συναίσθημα ή να κατευθύνει τον αναγνώστη. Ό,τι μιλάει από μόνο του, είναι τα ίδια τα γεγονότα.
Το βιβλίο τελικά καταφέρνει να συνδυάσει σε άψογη λογοτεχνία, σκληρότητα, βιαιότητα, τρυφερότητα, αξιοπρέπεια και σασπένς. Σελίδα τη σελίδα γίνεται όλο και πιο δυναμικό και σε κρατάει σε αγωνία και σε εγρήγορση, καθώς, όσο πλησιάζει προς το τέλος, διάφορες διεργασίες στο μυαλό σου αποφασίζουν για τη δικαιοσύνη που θέλεις να αποδοθεί και περιμένεις να δεις αν θα ικανοποιηθείς. Καμία σχέση με την κατάθλιψη που νόμιζα ότι θα με τύλιγε όταν το άρχιζα!

Άλλο ένα ελληνικό διαμαντάκι!

ΥΓ: Το βιβλίο του Τόλη Νικηφόρου, "Η εξαίσια ηδονή του βιασμού" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

10 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δεν ξέρω για το βιβλίο, αλλά ο ίδιος ο βιασμός είναι μία συχνά επαναλαμβανόμενη κίνηση στα θηλαστικά. Δυστυχώς όμως απέχει πολύ από τον ορισμό του πολιτισμένου όντος που υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε.

Dannossiel είπε...

o viasmos pisteuo einai o,ti pio frikto mporei na sou simvei.ta kinitra tou dn nomizo oti einai i erotiki epithimia alla i arrosti anagki tis epivolis exousias ston allon...
sixna skeftomai pos mporeis na ziseis meta apo kati tetoio...
einai sa na sou xoun parei o,ti pio prosopiko...meta sixainesai ton eauto sou
tha to psaxo to vivlio...

Ανώνυμος είπε...

Παντα θεωρουσα οτι ο βιασμος ειναι ενα απο τα χειροτερα εγληματα. Πολλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να σκεφτεται την θανατικη ποινη σαν τιμωρια για τους βιαστες. Τρελαινομαι στην ιδεα οτι καποιος μπορει να εχει σεξουαλικη επαφη με μια κοπελα χωρις αυτη να το θελει, με το ζορι, με την επιβολη της δυναμης τους, ή της οποιας εξουσιας νιωθει οτι εχει πανω της. Ακομα κι οταν μια κοπελα εινα προκλητικα ντυμενη και καμια φορα λεμε για πλακα "μετα φταιει ο βιαστης". σε καμια περιπτωση δεν θεωρω οτι ο οποιοσδηποτε βιαστης εχει το οποιοδηποτε ελαφρυντικο οσο προκλητικη κι αν ειναι μια ομορφη κοπελα. Προσωπικα η αυτοδικια δεν μου φαινεται τοσο ασχημη σαν ιδεα οταν η εναλλακτικες λυσεις (νομος, δικες κτλ.) ειναι ανεπαρκης εως και προσβλητικες για το θυμα...

Leigh-Cheri είπε...

δείμο, δεν ξέρω πόσο επαναλαμβανόμενη κίνηση είναι ο βιασμός στα θηλαστικά, αλλά δεν θα το δικαιολογήσω ούτε κατά διάνοια, έστω και μέσα από κει.

dannissiel, σαφώς και πρόκειται για αρρωστημένα μυαλά και κομπλεξικά που προσπαθούν να επιβληθούν εκεί που τους παίρνει. Πολλές φορές φοβάμαι όμως ότι κάποιοι απ` αυτούς είναι απλά πέρα για πέρα σάπιοι και καθόλου άρρωστοι.

par1sakte, και λίγα λες!
Η αυτοδικία εδώ όχι απλά δε μου φαίνεται άσχημη ιδέα, αλλά προσωπικά θα τη στήριζα, θα την κάλυπτα και θα συμμετείχα.

Leigh-Cheri είπε...

Α!
Για όσους είναι Θεσσαλονίκη κι ενδιαφέρονται, το βιβλίο θα παρουσιαστεί, παρουσία του συγγραφέα, την Παρασκευή, 18/2, στη Διεθνή έκθεση βιβλίου, στην έκθεση, στο περίπτερο 15 (ΝΕΦΕΛΗ)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ακριβώς ούτε και εγώ το δικαιολογώ. Ειδικά όταν σημερα το σεξ είναι το πιο εύκολο, ειδικά όταν τα σεξουαλικά ήθη έχουν μία ροπή προς το σαδομαζοχισμό τόσο έντονα και εύκολα βρίσκεις παρτενέρ, γιατι πρέπει να προβεί κάποιος άρρωστος σε βιασμό;

Leigh-Cheri είπε...

Δηλαδή, αν το sex δεν ήταν τόσο "εύκολο", όπως λες, θα δικαιολογούσες το βιασμό;

nosyparker είπε...

Ωχ Φένια μου, ο τίτλος και μόνο του βιβλίου είναι από μόνος του σοκαριστικός. :-(

ΥΓ Σχετικά με το σχόλιό σου στη Λϊστα πάθους έχω να πω ότι δεν υπάρχει λόγος να θλίβεσαι αν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα, αντιθέτως θα πρέπει να το βάλουμε στόχο να τα κάνουμε ΌΛΑ!!! Η ζωή μας θα είναι πιο απλή και πιο όμορφη. Καλημέρα. Πες στον Τερτουλιάνο να σου δώσει το τηλέφωνό μου κι επικοινώνησε να πιούμε καμιά μπυρίτσα παρέα. Καλημέρα ;-)

nosyparker είπε...

Δυο φορές "καλημέρα", μα πού το έχω το μυαλό μου πρωινιάτικα; :-/

Leigh-Cheri είπε...

Και να φανταστείς ότι μόλις το μεσημεράκι του λεγα αυτού του tertul να επικοινωνήσουμε μαζί σου σε πρώτη ευκαιρία.
Θα τα π(ι)ούμε λοιπόν:-)