Σάββατο, Μαρτίου 31, 2007
ΧΩΡΟΣ
Το δωμάτιο μικρό… Στενό…
Έσβησα φως, κατέβασα παντζούρια,
Με το σκοτάδι γκρέμισα τους τοίχους και αιωρήθηκα ως το σώμα σου…
Σε βρήκα γυμνό, ξαπλωμένο ανάσκελα,
Ορμή ξαναμμένη, ξεσηκωμένη
Μου `πες: «Περίμενα.»
Τα μάτια σου άδεια από σκέψεις
Γεμάτα μόνο την Ύπαρξη
Το σώμα σου είπε:
«Πλησίασε. Η μόνη έννοια του χώρου είμ` εγώ.
Και η ορμή μου, που μόλις συγκρατώ,
είναι η θέση που ετοίμασα για να καθίσεις.»
.......................................................
...Υπάρχω.....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Θέση ερωτική ετοιμάστηκε, θέση αγάπης και λαχτάρας.
γαμαω αρα υπαρχω δηλαδη? :)
Ωραίο..στην αρχή επικρατεί λίγο η μοναξιά αλλά μετά η συνεύρεση.Ή μήπως κάνω λάθος?Με παρέσυραν και τα δύο παραπάνω κόμμεντς γαρ.Το "υπάρχω" στο τέλος μας παραπέμπει και στην άμεση σχέση ανάμεσα στην "γενετήσια πράξη" και στην ύπαρξή μας και στον ερχομό μας στην ζωή...φιλάκια κούκλα και και καλό μήνααα
δείμος, κάπως έτσι, ναι.
par1saktos, χα χα! Ε τι; Έτσι δεν είναι; Τι "σκέφτομαι", "Καρτέσιοι" και τέτοια! Η σκέψη θα μας φάει!
Γεια σου Ντινούλα! Άντε, ξεκίνα το κι εσύ το μπλογκ να σου πράξουμε κάνα ποδαρικό. Αλλά εγώ τον μάρτη δεν τον βγάνω ακόμα. Εντάξει;
Για τσέκαρε την ανακοίνωση για μπλογκοσυνάντηση στο Σαλλλόνικα.
Μου αρέσει που κινείται στα θολά μονοπάτια του πραγματικού, της φαντασίωσης, του ονειρικού. Άλλωστε ο έρωτας με κάποιο τρόπο σε κάθε του μορφή, δεν τα εμπεριέχει όλα αυτά μαζί;
Ακόμη μου αρέσει που τολμάς και πλάθεις εικόνες...
Κι εμένα μου άρεσε...
Τενκιου πιπολ:-)
Δημοσίευση σχολίου