κι έχεις την Τύχη με το μέρος σου
κρατάς την πορεία και φτάνεις στα όρια.
Μα όταν γλιτώσεις από το βάρος μιας πτώσης
και δεν μπορείς να σηκωθείς
τότε δεν βλέπω να έχεις πολλά περιθώρια…
Φτάσε στον πάτο, εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
και βρες την ευτυχία κρυμμένη,
κομμένη και ραμμένη για σένα
που κλαις σε κάθε πτώση
ισχύς εν τη ενώσει, ψυχή μου
και έλα μαζί μου στον πάτο…»
Ένα τραγούδι είχα ακούσει μόνο, μου άρεσε πολύ κι ήθελα να το ‘χω.
Δεν ήξερα τίποτα άλλο, μια και γενικά, ακούω άλλα πράγματα.
Έμαθα ότι το έλεγε ο Ζακ Στεφάνου κι έψαξα για το cd.
Όταν έπαιρνα το "Ενας όμορφος Κόσμος" νόμιζα πως θ` ακούσω ελαφριά, χαρούμενα τραγουδάκια.
Τελικά, βρέθηκα μπροστά σε μία έκπληξη!
Χαρούμενη νότα, ναι! Αλλά καθόλου «ελαφριά» τραγουδάκια, καθόλου τα ποπάκια του συρμού. Αντίθετα, είναι γεμάτα από πρωτοτυπία, φρεσκάδα και ουσία. Δεν είναι άλλη μια απ` τα ίδια. Δεν είναι άλλη μια επανάληψη. Μάλλον είναι ανακάλυψη!
Έχουνε λόγο ύπαρξης, έχουνε κάτι να πουν. Δεν είναι το εύκολο, εύπεπτο άκουσμα. Χρειάζεται να τα προσέξεις. Να τους δώσεις λίγη περισσότερη σημασία.
Ο στίχος έξυπνος κι ευρηματικός, χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία, τόσο «αφηγηματικά» και θεματικά όσο και συναισθηματικά. Σαρκασμός και σάτιρα, πανέξυπνα, πανεύστοχα σχόλια για την καθημερινότητά μας, την τηλεόραση, τους πολέμους, τις πόλεις μας, τον κόσμο ολόκληρο, όπως τον καταντήσαμε. Ευαισθησία και τρυφερότητα για τις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και μη. Καμία σχέση με τα νταλκαδιάρικα ποπ τραγουδάκια που έχουν κατακλίσει τα ραδιόφωνά μας και τα` αφτιά μας.
Χάρηκα τόσο πολύ γι` αυτό το cd που πολύ γρήγορα πήρα και το προηγούμενό του, το "Στο Διάστημα Δραπέτες", με το οποίο απλά επιβεβαίωσα όλα όσα λέω παραπάνω, καταλήγοντας στο συμπέρασμα: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΛΕΝΤΟ!
Πολύ προσεγμένη δουλειά και σοβαρή. Κι εγώ εντυπωσιάστηκα και ενθουσιάστηκα!
Άλλωστε κι οι υπόλοιποι συντελεστές και αρωγοί στο όλο project αποτελούν μια κάποια εγγύηση. Δεν θα τους αναφέρω όλους (συγγνώμη κιόλας) γιατί είναι πάρα πολλοί, ενδεικτικά όμως θ` αναφέρω τους Κατσουπάκη, Μπασλάμ, Γαλάνη.
Μπράβο στον Ζακ! Ελπίζω να συνεχίσει έτσι και καλύτερα!
«…Αυτό το μέρος μου θυμίζει τσίρκο. Άσπροι πίθηκοι στους δρόμους γυρίζουν.
Πότε χτίζουν πότε γκρεμίζουν αυτά που οι άλλοι φτιάξαν γι` αυτούς.
Αυτό το μέρος μου θυμίζει λιβάδι. Ορδές ανθρώπων, άβουλα ερίφια.
Να οδηγούνται είναι η συνήθεια και πια με τίποτα δεν την αλλάζουν.
Αυτό το μέρος μου θυμίζει στάβλο. Βρωμιά παντού και δυσωδία.
Γουρούνια κι άλογα σε παρωδία. Πίνουν σαμπάνια, καπνίζουν πούρα.
Αυτό το μέρος μου θυμίζει πόνο. Αυτοί γεννιούνται για να πεθάνουν.
Τους βασιλιάδες παριστάνουν μα δεν χωράνε όλοι τους στο θρόνο…»
ΥΓ1: Προσωπική άποψη: Από το ραδιόφωνο, ο Ζακ, έχει παιχτεί πολύ λιγότερο απ` όσο του αξίζει. Μάλλον αδικείται. Μήπως πρέπει κάποτε ν` αρχίσουν να προβάλλουν και τίποτα καλό οι ραδιοφωνατζήδες; Μας έχουν βρωμίσει τ' αφτιά με τόσα σκουπίδια και τόσες επαναλήψεις! Υπάρχουν κι άλλα πράγματα!
«…Δεν ξέρω πώς να κοιμηθώ, όλο σκέφτομαι εσένα
Δεν ξέρω τι να θυμηθώ, όνειρα προχειρογραμμένα
Τρεις στίχοι πάνω στο χαρτί κι ίσως απόψε να ξεχάσω
Δεν ξέρω αν θέλω στο βυθό ή στα ουράνια να φτάσω…
…Η νύχτα παίζει Μποσα Νοβα, βόλτα η σελήνη κάνει έξω
Κι ένα αστέρι με φωτίζει όμως διστάζω να χορέψω
Δεν ξέρω αν με συμπονάει ή αν τη θλίψη μου χλευάζει
Κάπου στο βάθος η αχνή εικόνα σου που ξεθωριάζει…
…Και τα υπόλοιπα αστεράκια στήσανε τρελό χορό
Και τ` όνομά σου σχηματίσαν λαμπερό στον ουρανό…»
ΥΓ2: Ο Ζακ Στεφάνου εμφανίζεται μαζί με τον Στάθη Δρογώση στο club του Μύλου, σήμερα 23/3/2007 και αύριο 24/3/2007. Καλώς τα δεχτήκαμε!
13 σχόλια:
Καλός είναι, καλέ. Τώρα τον άκουσα και μου άρεσε.
Άκουσε και τα:
Για πάντα δικός σου
και
Μικρό μου πόνι
Ναι! Ναι!
Μικρός ξεκίνησε (και είναι, δηλαδή) αλλά θαυματουργός:-)
Μα εννοείται ότι τ` άκουσα. Αφού και τα δύο του cd είναι θαυμάσια!
τον Ζακ τον ειχα ακουσει πριν φυγω απο ελλαδα στο ραδιοφωνο μερικες φορες, κυριως στον μελωδια 99,2. Απο την πρωτη φορα μου αρεσε το υφος και το στυλ του. Ειναι πραγματι χιουμοριστικο, καυστικο και πολυ διαφορετικο απο αλλα που εχουμε συνηθισει.
Αν και ίσως η πρώτη εντύπωση που δίνει είναι ότι λίγο ..."της σειράς", αν ακούσεις καλύτερα τα cd του και τα τραγούδια του, η περίπτωση του Στεφάνου είναι αρκέτα ενδιαφέρουσα και το παιδί (μέχρι και μετά από πόσα χρόνια λέτε να τον χαρακτηρίζουμε έτσι;..) πρόκειται όντως για ταλέντο, με συμπαθητική μουσική στα τραγούδια του και πολύ έξυπνους και σπιρτόζικους στίχους (όχι απλώς λόγια για να γεμίζουν τη μουσική...).
Για να λέμε όμως και όλη την αλήθεια, πολύ καλό παιδί (άντε πάλι...), αλλά με κακές συναναστροφές...
Αν συνεχίσει να κάνει παρέα με κάτι εντεχνομέτριους ξενερωνερόβραστους ΦαμελοΚοτσιροΔρογώσηδες (Παναγιά μου! μπλιαχ!..) υπάρχει ο φόβος όχι μόνο να του "χαλάσουν το όνομα στην πιάτσα", αλλά να τον τραβήξουν ..."εκεί στον πάτο" πολύ πριν την ώρα του (άσχετα με το αν έτσι θα βγάζει καλύτερο μεροκάματο).
Δεν χρειάζεται να γεμίζει από τώρα Μύλους και άλλους συναφείς μεγάλους χώρους. Ας τολμήσει να εμφανιστεί σε πιο μικρούς παρέα με ονόματα με...μικρότερες πωλήσεις, αλλά περισσότερη ουσία και τον δρόμο του (των εμφανίσεων κυρίως εννοώ) θα τον βρει!
Ξέρω όλοι αυτοί που αναφέρω τον βοήθησαν στην αρχή του και πιθανόν νιώθει και λίγο ...υποχρεωμένος (όλα τα ξέρω...), αλλά και έτσι να 'ναι θα πρέπει σύντομα από παιδί να γίνει λίγο ...άντρας! (Βρε τι ωραία που τα λέω!..)
Εν κατακλείδι, και μόνο που κάθησα να γράψω αυτό το μικρό κατεβατό σημαίνει ότι -σε γενικές γραμμές- τον βρίσκω ωραίο.
Ο ζακ είναι σίγουρα ταλαντούχος , παρατηρητικός , και ανήσυχος .
Θα συμφωνήσω όμως με τον tertuliano για τις κακές παρέες , μόνο που δεν είναι αυτές που αναφέρει , αλλά άλλες .
leigh , θένξ για τα καλά λόγια .
par1sakte, δεν ξέρω ποια τραγούδια άκουσες αλλά είναι όλα ένα κι ένα!
Καταρχήν και μόνο που ακούγοντας τα cd δεν έχεις την αίσθηση ότι ακούς συνέχεια το ίδιο τραγούδι, όπως συνηθίζεται τελευταία, φτάνει. Καθένα είναι και μια διαφορετική ιστορία. Τ` ακούω σχεδόν κάθε μέρα και δεν έχω βαρεθεί καθόλου!
tertul, εμ..εμ... νομίζω ότι λίιιγο υπερβάλεις. Λίγο όμως.
Και...ξέρω ότι δεν εννοείς αυτό ακριβώς, αλλά εγώ θα προτιμούσα να παραμείνει παιδί όσο το δυνατόν περισσότερο. Και γι` αυτόν και για μας. Αν είναι να "ωριμάσει", να χάσει τη φρεσκάδα του και να πέσει, καλύτερα έτσι.
Συμφωνώ στο να παρουσιάζεται σε μικρότερους χώρους και με...όρθιο κοινό.
meez, εσύ τον ξέρεις και καλύτερα οπότε η γνώμη σου μετράει κατιτίς παραπάνω.
Εσάς να σας περιμένουμε με το "in the kitschen" σας ή τζάμπα ελπίζω; :-(
ρε μήπως τα παραλές κάπως;
λέω εγω τωρα.....
Εεε...δεν ξέρω. Γούστα είν` αυτά. Κι απόψεις. Πάντως, και ζωντανά, τώρα που τον είδα, μου άρεσε:-)
Σαν πολύ συμβουλάτορας να βγήκα Leigh-Cheri ε;..
Οι αρχικές εντυπώσεις πάντως που δημιουργεί ο Στεφάνου είναι περίπου σαν αυτές που σου αφήνει το τραγούδι του "Όμορφος Κόσμος" στις πρώτες πεταχτές ακροάσεις.
Όταν το είχα πρωτοακούσει, έτσι ελαφροχαρούμενο και να λέει "Όμορφος κόσμος είναι όταν ξυπνάς και χαμογελάς..." είχα εκνευριστεί αφάνταστα με την προκλητικά υπερβολική αισιοδοξία που να νόμιζα ότι ήθελε να περάσει. Μέχρι όμως που το πρόσεξα καλύτερα...
Κάπως έτσι -νομίζω- ότι είναι και αυτός. Θέλει (και αξίζει) λίγη προσοχή παραπάνω...
(Πάντως τώρα που τον είδα και ζωντανά, μου ενισχύθηκαν όλα όσα έγραφα στο προηγούμενο σχόλιο...)
παντως κερδίζει την εντυπωση μου και τα εύγε ο ακομπλεξάριστος αυτοσαρκασμός "Άλμα επί κοντών..."
Γαμάτος!
δεν τον έχω καν ακουστά τον τύπο. αλλά απέναντι στο έντεχνο έχω μια προκατάληψη ομολογώ...
@ ο έρωτας περνάει απ το στομάχι
Δεν είναι έντεχνο, τουλάχιστον όχι με την κλασική του έννοια.
Δημοσίευση σχολίου