ΜΙΚΡΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

Οι λέξεις που δραπέτευσαν από τ` αγαπημένο μου μουσικό κομμάτι.
Πατώ το play, αρχίζει η μουσική...
Και περιμένω με λαχτάρα τη συνέχεια.
Περιμένω την Ποίηση να ‘ρθει να ολοκληρώσει αυτή τη σχέση
την τόσο ερωτική και παθιασμένη.
Μα τα λεπτά περνούν…
Εγώ, το μόνο που ακούω είναι η μουσική.
Η εισαγωγή που επιμένει.
Νιώθω σιγά σιγά, να με καταλαμβάνει η αγωνία.
Περιμένω τη φωνή που δεν φτάνει στη σφαίρα μου.
Ακούω με λαχτάρα…Ακούω με πανικό…
Μα μόνο μουσική…

Το τραίνο στο σταθμό…στις γραμμές…
Έτοιμο για ένα ωραίο ταξίδι.
Κι εγώ έχω μπει.
Κι η μηχανή, ναι, ήδη δουλεύει.
Κι ο μηχανοδηγός είναι στη θέση του.
Κοιτά στην αποβάθρα τους επιβάτες κι έχει ανοιχτές τις πόρτες,
έτοιμος, μόλις θα μπουν, να ξεκινήσει.
Όμως κανένας δεν κουνιέται!
Κανείς δεν κάνει βήμα!
Είναι απ` έξω όλοι, όμως δεν μπαίνουν.
Τώρα είμαι όρθια.
Κοιτώ κι εγώ απ` τα παράθυρα με απόγνωση…σχεδόν με ικεσία…

Η μουσική δεν σταματά.
Περιμένει, λες, κι αυτή τους στίχους.

Η μηχανή δεν σβήνει.
Περιμένει, λες, κι αυτή τους επιβάτες.

Μαζί μ` εμένα…

Τις λέξεις που τόσο ήθελα ν` ακούσω
μα δραπέτευσαν…

Τους συνεπιβάτες που τόσο ήθελα να έχω
…Μα δεν μπήκαν…