Αν ήταν να χρησιμοποιήσω μία μόνο λέξη για το live των Ζακ – Στάθη, θα ήταν αυτήν ακριβώς. Όσο έβλεπα τόσο χαιρόμουνα. Νομίζω πως καιρό…πάρα πολύ καιρό είχα να νιώσω έτσι. Σα να είμαι σε πάρτυ, ανάμεσα σε φίλους που απλά διασκεδάζουν, αγαπιούνται και χαίρονται. Ένα χαρούμενο πάρτυ από το οποίο δεν έλλειψε και η συγκίνηση προς το φινάλε της βραδιάς.
Ο Ζακ γελαστός, παραστατικός, αεικίνητος, δεν πτοήθηκε ούτε με την…πτώση του στο μόνιτορ, πράγμα που, όπως είπε, είχε συμβεί και την προηγούμενη μέρα (πετάξτε το βρε, να μη μας ενοχλεί) κι ο Στάθης να σιγοντάρει, να ερμηνεύει και να ολοκληρώνει ένα άλμα επί…κοντών, μάλλον ομαδικό παρά ανταγωνιστικό. Άλλωστε, ο κόσμος φάνηκε να τους αγαπάει και τους δυο εξίσου.
Μουσική, κίνηση και πολλά ΠΟΛΛΑ χαμόγελα! Ό,τι μας λείπει.
Πουθενά το «δήθεν» ή η απόσταση από τον κόσμο. Από μέρους τους, εννοώ. Αντίθετα, πολύ φιλικοί και ζεστοί και οι δύο.
Κρίμα που υπήρχαν τα τραπεζάκια! Αυτά ήταν τα μόνα που δημιουργούσαν μια κάποια απόσταση και συγκρατούσαν το κοινό απ` το να εκφραστεί πιο ενεργητικά και διαχυτικά, πράγμα που προσωπικά με καταπιέζει πολύ. (Αν κι εγώ βέβαια, παρέμεινα πιστή στην ορθοστασία) Ήταν ένα πρόγραμμα που σε προκαλούσε να συμμετάσχεις. Το να το παρακολουθείς παθητικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ευνουχισμός.
Καλοί οι μουσικοί, ποικιλία ρεπερτορίου – ερμήνευσαν τραγούδια τόσο δικά τους όσο και άλλα, ελληνικά και ξένα, γνωστά κι αγαπημένα – ωραίος ήχος, πολύ καλή και η κοπέλα (Λιάνα Παπαλέξη) που τους συνόδευε στο τραγούδι. Όλα δουλεμένα, καθόλου η αίσθηση της προχειρότητας ή της «αρπαχτής».
Χαίρομαι που βρέθηκα εκεί! Πέρασα πολύ όμορφα!
ΥΓ: Τα εύσημα για την φωτογραφική κάλυψη του event, γι` ακόμη μια φορά, στον συνήθη ύποπτο φωτογράφο, Tertuliano. Tertul, θενξ για την παραχώρηση και καταχώρηση των φωτο στο δικό μου μπλογκ. Εξαιρετικές, όπως πάντα! Εύγε!
9 σχόλια:
Δε θα κάνω σχόλιο για τον Ζακ, άλλωστε τα είπαμε στο προηγούμενο ποστ.
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το εφέ με τις φώτος!!!
άντε, τώρα η επόμενη εξόρμηση να είναι στη χαρούλα αλεξίου.
στο μέγαρο.
γσ
Αχ Αχ Αχ!
Σκοτώνει η άγνοια.
Δεν έχει σχέση με το "έντεχνο" λέμε ο άνθρωπος!
Αλλά και να είχε, αν ήταν μια ΚΑΛΗ εξαίρεση, εγώ θα πήγαινα. Δεν αποκλείω πράγματα βάζοντάς τους ταμπελίτσες. Πρώτα τ` ακούω κι αποφασίζω μετά.
ΜεσΧιέ ΣημαντήΓα;!.. Δεν το πιστεύω! Έχει καταδεχτεί το πανάκριβο αφτάκι σας να ακούσει Ζακ ντε λα Στεφάνου, ώστε να βρίσκεστε έτσι σε θέση να μπορείτε να πράττετε αυτήν την ευγενική, λεπτή και διακριτική ειρωνεία σας;
Όχι σας παρακαλώ μη βγείτε από τα στεγανά σας και με απογοητεύσετε!
Καλός; Θα δούμε αν καταφέρουμε να τον δούμε κι εμείς, αν και όταν έρθει στα μέρη μας.
Μου εξαψες την περιέργεια..παίζει τπτ on line?
δείμο, στα μέρη μας ήτανε! :-)
Παρασκευή και Σάββατο που μας πέρασε. Στο club του Μύλου. Τώρα, μάλλον θα περιμένουμε αρκετά...
zaphod, κλικ στο "Ζακ Στεφάνου" στο προηγούμενο post μου και μετά στο "δισκογραφία". Εκεί έχει και τις 2 δουλειές του. Προτείνω καταρχήν, τα "Τσίρκο", "Ο βασιλιάς του ΛΑ" και "μια κιθάρα κι ο ρυθμός μου" απ` το πρώτο και "Μικρό μου πόνι" και "Φτάσε στον πάτο" (που είναι κι αυτό που μ` έκανε να πάρω τα cd) απ` το δεύτερο. Δεν τα έχει ολόκληρα, αλλά θα πάρεις μια γεύση. Εκεί μπορείς να βρεις όμως και τους στίχους όλους που, εμένα τουλάχιστον, μου αρέσουν πολύ.
Γενικά, αυτό που πιστεύω για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη είναι ότι είναι ίσως απ` τους λίγους που ενώ μιλούν για σοβαρά θέματα δεν σου περνούν μιζέρια, μελαγχολία και μαυρίλα ούτε όμως γίνονται χαζοχαρούμενοι ή δήθεν αντιεξουσιαστές. Και τα τραγούδια του είναι απ` αυτά που όσο τα ακούς τ` αγαπάς, σιγά και σταθερά, όλο και περισσότερο.
άντε χαλάλι....αφού πέρασες καλά!
Thanx!!! Είμαι αφηρημένος ή δεν είμαι; :-)))
Δημοσίευση σχολίου